Παρασκευή, Οκτωβρίου 26, 2007

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΔΙΚΤΥΟ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ

Στην ιστοσελίδα του Γιώργου Α. Παπανδρέου υπάρχει αναφορά στα δίκτυα αυτό-οργάνωσης και την χρησιμότητα των νέων τεχνολογιών και του διαδικτύου. Εδώ το πλήρες κείμενο και μια λίστα με ιστοσελίδες που στηρίζουν την όλη προσπάθεια:

http://www.papandreou.gr/papandreou/content/Document.aspx?d=-1&rd=0&f=1650&rf=-568018414&m=9759&rm=19114689&l=2

Πέμπτη, Οκτωβρίου 25, 2007

Η ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΜΟΥ ΣΤΗ ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΠΑΣΟΚ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

Σύντροφοι και συντρόφισσες,
Είμαστε όλοι εδώ μετά από καιρό και αυτό από μόνο του είναι ιδιαίτερα σημαντικό. Γιατί το ΠΑΣΟΚ, παρά τα όσα κατά καιρούς λέγονται μόνο όλοι μαζί μπορούμε να το πάμε ψηλά. Κι όταν λέω μαζί εννοώ ο καθένας με τις απόψεις και τα θέλω του , με σεβασμό όμως στις δημοκρατικές διαδικασίες και στα αποφασισμένα από κοινού.
Η πρώτη διαπίστωση που μπορεί κάποιος να κάνει μετά τις 16 του Σεπτέμβρη είναι ότι αν όλοι μας είχαμε δουλέψει με τον ίδιο τρόπο και προεκλογικά το ΠΑΣΟΚ θα ήταν στην Κυβέρνηση. Πριν λίγες ημέρες ο συν. Σκανδαλίδης μάζεψε γύρω στους 1000 συντρόφους στις επαφές του. Χτες ο Βενιζέλος άλλες 2000, αύριο μεθαύριο ο Γ. Παπανδρέου άλλους τόσους ή περισσότερο. Ακριβώς πριν από ένα χρόνο στην επίσκεψη του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ στα εκλογικά κέντρα των υποψηφίων του ΠΑΣΟΚ για τις δημοτικές και Νομαρχιακές εκλογές υπήρχαν 150-200 άτομα στην συγκέντρωσή του. Τα συμπεράσματα δικά σας. Να ξεκινήσω την τοποθέτησή μου λέγοντάς σας ότι δεν πιστεύω ότι κατέχω την απόλυτη αλήθεια, άρα τα λεγόμενά μου είναι η δική μου υποκειμενική αλήθεια, που ίσως μπορεί να συμπληρωθεί με κάποια άποψη δική σας. Δεν βλέπω σαν εχθρό κι αντίπαλο κανέναν από σας. Σας βλέπω ως συντρόφους με διαφορετικές ίσως απόψεις και προτιμήσεις αλλά που μπορούμε όταν λήξει τούτη η διαδικασία και πάλι μαζί να εργαστούμε.
Ας ξεκινήσουμε από τα αίτια της ήττας: κανείς δεν διαφωνεί ότι η ήττα έρχεται από το παρελθόν.
Ø Την κουβαλάμε μέσα μας από τη στιγμή που χάσαμε το δρόμο και την ψυχή μας κι διολισθήσαμε όσοι διολισθήσαμε στον κυβερνητισμό και στη νομή της εξουσίας.
Ø Όταν ξεχάσαμε ποιες κοινωνικές δυνάμεις εκπροσωπούσαμε κι αρχίσαμε να εξυπηρετούμε τα συμφέροντα της αγοράς, των τραπεζιτών, των μεγαλοεπιχειρηματιών.
Ø Όταν δημιουργήσαμε τους πρώτους ωρομίσθιους στην εκπαίδευση και τους εργαζόμενους του τετράωρου,
Ø Όταν οι σομόν σελίδες των εφημερίδων έγινα το ευαγγελιό μας ,
Ø Όταν η οργάνωσή μας ξέπεσε και από πολιτικός οργανισμός που παρήγαγε πολιτική, κατάντησε μηχανισμός εξυπηρέτησης προσωπικών στρατηγικών,
Ø Όταν τα οράματα για ΟΝΕ, μεγάλα έργα κλπ, δεν συνοδεύτηκαν από κοινωνική πολιτική και επένδυση στον άνθρωπο,
Ø Όταν τα νεοφιλελεύθερα προτάγματα έγιναν μονόδρομοι και λοιδορούνταν όσοι από μας μιλούσαμε για ανάπτυξη με επίκεντρο τον άνθρωπο.
Θα μπορούσαμε να μιλάμε για ώρες για αυτά που δεν κάναμε έγκαιρα και σωστά. Το σημαντικότερο ήταν και συνεχίζει πολλές φορές να είναι, ότι ξεχάσαμε να μιλάμε μεταξύ μας πολιτικά και είτε σκεπάζαμε τα προβλήματα κάτω από το χαλί της εξουσίας, είτε προσωποποιούσαμε τα ζητήματα. Για όλα τα παραπάνω περίμενα να ακούσω από τους βαρώνους και τα πρωτοκλασάτα στελέχη κάποια κουβέντα αυτοκριτικής. Κάποια λόγια συγγνώμης και ελέγχου των πεπραγμένων.

Να είμαστε ειλικρινείς , μόνο ο Γιώργος Παπανδρέου με περίσσευμα ψυχής αποδέχτηκε τα λάθη και τις παραλείψεις τους. Κανένας μα κανένας άλλος κουβέντα. Λες και δεν συμμετείχαν επί σειρά ετών στον στενό πυρήνα της κομματικής εξουσίας, λες και προήλθαν από παρθενογέννηση. Όλο οι άλλοι φταίνε. Ο Πρόεδρος, τα μέλη, ο λαός, ΠΟΤΕ ΑΥΤΟΙ. Αυτοί έρχονται σαν ΜΕΣΣΙΕΣ που θα φέρουν τη λύτρωση. Η ευθύνη βαραίνει όλους μας: Από το απλό μέλος που δέχτηκε να παραχωρήσει το δημοκρατικό του δικαίωμα να συζητά, να παράγει πολιτική και να την υλοποιεί στους μαζικούς χώρους, με αντάλλαγμα την είσοδό του σε απολίτικους και προσωπικούς συσχετισμούς, μέχρι την ηγεσία όλων των ειδών και μεγεθών, που ταυτίστηκε με το Κράτος, τον Κυβερνητισμό, την εξουσία.
Σε συζητήσεις με συντρόφους που στηρίζουν το συντρ. Βενιζέλο, το βασικό αν όχι μοναδικό επιχείρημά τους είναι ότι δήθεν ο Βενιζέλος μπορεί να νικήσει τον Καραμανλή και να φέρει την πολυπόθητη εξουσία. Το επιχείρημα τούτο πάσχει λογικά από πολλές πλευρές σύντροφοι μου:
Τα όποια ευρήματα των δημοσκοπήσεων στηρίζονται σε υποθετικά δεδομένα,
1. αν ο Βενιζέλος νικήσει τον Παπανδρέου,
2. αν καταφέρει να συσπειρώσει το κόμμα,
3. αν γίνουν εκλογές τώρα μπορεί να νικήσει

Το βασικότερο μειονέκτημα του συλλογισμού τους είναι: για το ποια εξουσία μιλάμε. Εξουσία για ποιον; Με ποιους; Το ΠΑΣΟΚ, ΔΕΝ είναι εμπόρευμα και επιχείρηση που όταν δεν κατακτά τα πλάνα της αλλάζουμε το διευθύνοντα σύμβουλο ή την συσκευασία του. Το ΠΑΣΟΚ χρειάζεται αλλαγή πολιτικής; Και πορείας!!!
Για μας το να ξαναφέρουμε την πολιτική στο προσκήνιο είναι το ουσιώδες. Και πολιτική είναι να απαντάς στα ερωτήματα που απασχολούν την Κοινωνία: ιδιωτικοποιήσεις ή κοινωνικός τομέας ; «μαύρη» και τετράωρη εργασία ή πλήρης εργασία για όλους; Με τους επιχειρηματίες και τις τράπεζες ή τους εργαζόμενους; Συνεργασία με άλλες δυνάμεις ή αυτόνομη πορεία; Σε όλα τα παραπάνω ο Γιώργος Παπανδρέου έδωσε και με την αυτοκριτική του και με τις προτάσεις του ενδιαφέρουσες απαντήσεις. Το βασικότερο είναι ότι είναι ο μόνος που αναζήτησε τα αίτια της ήττας στην ουσία και στα αποτελέσματα της πολιτικής μας πρακτικής και όχι στα πρόσωπα και στην δαιμονοποίησή τους. Τα σχέδια για το ΠΑΣΟΚ του μέλλοντός μας θα πρέπει να πατάνε στο παρελθόν και το τώρα. Θα πρέπει να περιλαμβάνουν:
Ø ένα νέο οργανωτικά ΠΑΣΟΚ, καθρέφτη των κοινωνικών δυνάμεων που επιθυμεί να εκφράσει κι όχι, πεδίο διαπάλης μηχανισμών και προσωπικών στρατηγικών. Μια οργάνωση ανοικτή στην Κοινωνία με ραχοκοκαλιά όμως και κοινούς στόχους.
Ø Ένα νέο όραμα για τη χώρα πέρα κι έξω από νεοφιλελεύθερους μονοδρόμους και συντηρητικές πολιτικές
Πιστεύω ότι ΟΛΟΙ ΜΑΣ, όσοι αγωνιούμε όχι για τις προσωπικές μας στρατηγικές αλλά για το κίνημα, μπορούμε να βρούμε τον κοινό βηματισμό που είναι απαραίτητος και η πρωτόγνωρη και μοναδική στην Ελλάδα διαδικασία ανάδειξης Προέδρου θα λειτουργήσει ενωτικά και προωθητικά για το νέο ξεκίνημα.

Τρίτη, Οκτωβρίου 23, 2007

ΠΡΩΤΟΓΝΩΡΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ, ΜΕΓΑΛΗ ΕΥΘΥΝΗ

Η εκλογή Προέδρου του ΠΑΣΟΚ από τη λαϊκή του βάση, πράγματι αποτελεί μια πρωτόγνωρη διαδικασία για τη χώρα μας. Παρά τις δυσλειτουργίες του συστήματος (προσωπικές αντιπαραθέσεις, χρησιμοποίηση των media ως διαύλου επικοινωνίας κλπ), και μόνο η προσφυγή στα απλά μέλη αντί των επαγγελματιών της πολιτικής, δίνει μιαν άλλη διάσταση κι ενισχύει τη δημοκρατία όχι μόνο στο κίνημα αλλά σε ολόκληρο το πολιτικό σκηνικό της χώρας μας. Η εκλογή Προέδρου με την ανοικτή αυτή διαδικασία ΔΕΝ είναι μια τυπική διαμάχη πολιτικών συσχετισμών, μέσα στο ΠΑΣΟΚ, αλλά αγγίζει και επηρεάζει ολόκληρη την κοινωνία.
Το ΠΑΣΟΚ, προέρχεται από μια μεγάλη ήττα, όχι τόσο ποσοτική αλλά ποιοτική. Έχει χάσει από το 2000 την πρωτοβουλία των κινήσεων και ουσιαστικά την ιδεολογική του ταυτότητα. Παραπαίει, έχει διολισθήσει εδώ και χρόνια σε νεοφιλελεύθερες και διαχειριστικές πολιτικές. Έχει χάσει την ψυχική και πολιτική επαφή του με τα κοινωνικά στρώματα που υποτίθεται εκπροσωπεί. Ο Κυβερνητισμός των στελεχών του, η ιδιότυπη ύπαρξη βαρόνων και προσωποπαγών ομάδων, η απουσία πολιτικού διαλόγου και η διολίσθηση του κομματικού μηχανισμού σε καπετανάτα τοπικών παραγόντων, ολοκληρώνουν την εικόνα του κινήματός μας.
Σε τούτη την κατάσταση η πορεία του κινήματός μας ουσιαστικά είναι μονόδρομος: Ή θα οριοθετήσουμε τις πολιτικές μας από τις δεξιές νεοφιλελεύθερες απόψεις και θα ανασυγκροτήσουμε το κόμμα διατηρώντας τον ανοικτό στην κοινωνία χαρακτήρα του αλλά με οργανωτικό ιστό συμπαγή και ενεργό πολιτικά ή θα συρθούμε και θα καταντήσουμε μια συμπληρωματική στη ΝΔ δύναμη. Σε τούτα τα ερωτήματα καλούνται οι υποψήφιοι Πρόεδροι να απαντήσουν. Σε τούτα τα ερωτήματα καλούνται να δώσουν τις δικές τους ιδέες και προτεραιότητες και όχι στα παραπολιτικά σχόλια των ΜΜΕ που καραδοκούν να απλώσουν το δίχτυ τους και την επιρροή τους παντού.
Για μας το να ξαναφέρουμε την πολιτική στο προσκήνιο είναι το ουσιώδες. Και πολιτική είναι να απαντάς στα ερωτήματα που απασχολούν την Κοινωνία: ιδιωτικοποιήσεις ή κοινωνικός τομέας ; «μαύρη» και τετράωρη εργασία ή πλήρης εργασία για όλους; Με τους επιχειρηματίες και τις τράπεζες ή τους εργαζόμενους; Συνεργασία με άλλες δυνάμεις ή αυτόνομη πορεία; Σε όλα τα παραπάνω ο Γιώργος Παπανδρέου έδωσε και με την αυτοκριτική του και με τις προτάσεις του ενδιαφέρουσες απαντήσεις. Το βασικότερο είναι ότι είναι ο μόνος που αναζήτησε τα αίτια της ήττας στην ουσία και στα αποτελέσματα της πολιτικής μας πρακτικής και όχι στα πρόσωπα και στην δαιμονοποίησή τους. Στο χέρι μας είναι να εργαστούμε ενωμένοι ώστε η ήττα και η πρωτόγνωρη τούτη πολιτική και δημοκρατική διαδικασία εκλογής να γίνει αφετηρία αναγέννησης και νίκης του κινήματος.

Τρίτη, Οκτωβρίου 16, 2007

ΠΡΟΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΙΚΗΦΟΡΑ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ

Παρά τις αρχικές ανθρωποφαγικές εκδηλώσεις πολλών στελεχών, άνοιξε έστω και δειλά ο ουσιαστικός διάλογος για τα αίτια της ήττας και το μέλλον του κινήματός μας. Ένας διάλογος που αν συνεχιστεί και διαχυθεί στη βάση , ευελπιστώ ότι και τα φαινόμενα των προσωπικών αντιπαραθέσεων θα κατευνάσει και θα προσφέρει τα μέγιστα στην πορεία του ΠΑΣΟΚ, από δω κι εμπρός. Θα προσφέρει επίσης και μια ουσιαστική βάση σύγκρισης για όσους ψηφοφόρους ακόμα αμφιταλαντεύονται για την επιλογή τους.
Κοινό τόπο αποτελεί η ανάλυση ότι τα αίτια της ήττας ΔΕΝ είναι σημερινά αλλά έρχονται από το Κυβερνητικό παρελθόν του ΠΑΣΟΚ και από την μεσοβέζικη πολιτική που αυτό ακολούθησε όλα αυτά τα χρόνια: Ο στείρος Κυβερνητισμός, ο διαχειριστικός του χαρακτήρας, η αποκοπή του από τις κοινωνικές δυνάμεις που παλιότερα το στήριζαν, η διαπλοκή (ελάχιστων, αλλά καθοριστικών για την εικόνα μας στελεχών), με τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, δημιούργησαν μια θολή εικόνα που οδηγούσε στο επιχείρημα: «Όλοι ίδιοι είστε» και στην επιλογή του αυθεντικού δεξιού για διακυβέρνηση της χώρας. Η γενναία αυτοκριτική του Γιώργου Παπανδρέου, αναδεικνύει και προσθέτει στα παραπάνω και τη δειλή προσπάθειά του για ανανέωση του κινήματος, τις μεσοβέζικες επιλογές , το θολό πολιτικό στίγμα. Αλήθεια είναι επίσης και γνωστό στους παροικούντες στην Ιερουσαλήμ και οι προσωπικές στρατηγικές πολλών «βαρόνων» του κινήματος, οι άκαιρες ή άστοχες δηλώσεις τους επί παντός του επιστητού, και ο μετασχηματισμός του ΠΑΣΟΚ (με ευθύνη ΟΛΩΝ ΜΑΣ), από μαζικό ζωντανό κίνημα σε ένα κόμμα τιτουλάριων και εν δυνάμει πολιτευτών .
Είναι σημαντικό να συμφωνήσουμε στα αίτια της ήττας γιατί από κει θα πρέπει να ξεκινήσουμε τη διαδικασία εξόδου από την κρίση. Τα σχέδια για το ΠΑΣΟΚ του μέλλοντός μας θα πρέπει να πατάνε στο παρελθόν και το τώρα. Θα πρέπει να περιλαμβάνουν:
Ø ένα νέο οργανωτικά ΠΑΣΟΚ, καθρέφτη των κοινωνικών δυνάμεων που επιθυμεί να εκφράσει κι όχι, πεδίο διαπάλης μηχανισμών και προσωπικών στρατηγικών. Μια οργάνωση ανοικτή στην Κοινωνία με ραχοκοκαλιά όμως και κοινούς στόχους.
Ø Ένα νέο όραμα για τη χώρα πέρα κι έξω από νεοφιλελεύθερους μονοδρόμους και συντηρητικές πολιτικές
Πιστεύω ότι ΟΛΟΙ ΜΑΣ, όσοι αγωνιούμε όχι για τις προσωπικές μας στρατηγικές αλλά για το κίνημα, μπορούμε να βρούμε τον κοινό βηματισμό που είναι απαραίτητος και η πρωτόγνωρη και μοναδική στην Ελλάδα διαδικασία ανάδειξης Προέδρου θα λειτουργήσει ενωτικά και προωθητικά για το νέο ξεκίνημα. Ο Γιώργος Παπανδρέου απέδειξε και με τα λόγια και με τις πράξεις του ότι μπορεί να οδηγήσει το κίνημά μας και πάλι στη νίκη και στη σύνδεσή του με το λαό. (Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΤΟΛΜΗ Τρίτη 16/10/2007)