Ευχές

Πολλές ευχές για Καλές Γιορτές με υγεία και χαρά !!!

Πού Π.Α.ΜΕ;

Τα τελευταία επεισόδια με την απεργία του ΠΑΜΕ στις 17 του Δεκέμβρη ήταν το αποκορύφωμα μιας πορείας πολλών χρόνων. Το Π.Α.ΜΕ (το ΚΚΕ), δηλαδή, έχει από χρόνια αποφασίσει να τραβήξει , στα άκρα, τις σχέσεις του με τα συνδικάτα. Εφαρμόζοντας στα συνδικάτα την πολιτική του : Πέντε κόμματα δύο πολιτικές, αποφάσισε για τον εαυτό του ότι εκφράζει την εργατική δύναμη της χώρας με τον πιο επαναστατικό τρόπο. Για τις άλλες παρατάξεις η κριτική του ξεκινά από «προσκυνημένες ηγεσίες» ως «απεργοσπαστικούς μηχανισμούς».

Παρότι συμμετέχει και στη ΓΣΕΕ και στην ΑΔΕΔΥ, αλλά και στις διάφορες Ομοσπονδίες των ιδιωτικών και Δημοσίων Υπαλλήλων, ΟΥΔΕΠΟΤΕ ψήφισε ή συμμετείχε στις απεργιακές συγκεντρώσεις των συνδικάτων. Ακόμα και στη μεγάλη απεργία των Δασκάλων (6 εβδομάδες) , ενώ αποφασίζαμε (οι Γενικές Συνελεύσεις), απεργίες διαρκείας, αυτό, στη ΔΟΕ πρότεινε απεργία 48 ωρών!!! Έχουν γίνει ανέκδοτο πλέον οι συγκεντρώσεις του την ίδια στιγμή αλλά σε άλλο χώρο . Στα μεγάλα Αντιπολεμικά συλλαλητήρια ενάντια στον πόλεμο στο ΙΡΑΚ, ενώ σύσσωμοι (πάνω από 3 χιλιάδες), οι εργαζόμενοι και οι πολίτες του Νομού Ηρακλείου, συμμετείχαν στην Πλατεία Ελευθερίας, το Π.Α.ΜΕ με μερικούς δεκάδες οπαδούς του έκανε διαδήλωση στο ΙΚΑ της οδού Γεωργιάδη!!!!!! Όποτε η συγκυρία δεν το ευνοεί (Πολυτεχνείο κλπ), εμφανίζεται με το μπλοκ των δυνάμεων του, παίρνει το λόγο και αφού κατηγορήσει ΟΛΟΥΣ τους άλλους για την πολιτική τους, αποχωρεί υπερήφανο και ξεχωριστά κάνει την πορεία του.

Η προκήρυξη της απεργίας στις 17 του Δεκέμβρη 2009, έγινε για τα πρωτοβάθμια σωματεία και κάποιες ελάχιστες Ομοσπονδίες που το Π.Α.ΜΕ ελέγχει. Δεν θα μπούμε στη λογική να κριτικάρουμε την ορθότητα της απόφασης αυτής. Δεν θα κάνουμε σύγκριση με την περίοδο διακυβέρνησης της χώρας από τη ΝΔ: ( Από τον Μάρτη του 2004 που εκλέχτηκε , η πρώτη απεργία έγινε τον Νοέμβρη του 2004. Σήμερα μέσα σε 70 μέρες έχουν γίνει 10 απεργιακές κινητοποιήσεις). Εκείνο που όλοι καταδικάσαμε ήταν η προσπάθεια του Π.Α.ΜΕ να παραπληροφορήσει τους εργαζόμενους ότι είναι γενική Απεργία, την ίδια ώρα που η ΓΣΣΕ και η ΑΔΕΔΥ ΔΕΝ είχαν προκηρύξει απεργία και άρα οι εργαζόμενοι δεν καλύπτονταν συνδικαλιστικά.

Αφού λοιπόν, καταστρατήγησε όλους τους θεσμούς των συνδικάτων, (πότε άραγε έγιναν γενικές συνελεύσεις και αποφασίστηκε η απεργία;) κατηγορεί όλους τους άλλους για απεργοσπασία!!!

Σε μια συγκυρία πολιτική και οικονομική σχεδόν τραγική, είναι πλέον επικίνδυνες αυτές οι πολιτικές και οι περιχαρακώσεις. Δεν γνωρίζω αν στα σχέδια του Π.Α.ΜΕ, είναι να διασπάσει το συνδικαλιστικό κίνημα και να δημιουργήσει «δικά του» τριτοβάθμια όργανα, είναι όμως απαράδεκτο να λοιδορούνται συλλήβδην οι εκλεγμένες ηγεσίες της ΑΔΕΔΥ, της ΓΣΕΕ, των Εργατικών Κέντρων και των Νομαρχιακών Τμημάτων της ΑΔΕΔΥ, ως απεργοσπαστικές. Η κρίση του συνδικαλιστικού κινήματος, είναι υπαρκτή και οι ευθύνες βαρύνουν όλους μας. Από κει και πέρα, η διάσπαση θα ήταν όντως καταστροφική. Για πολλά χρόνια , είχαμε μάθει να συνυπάρχουμε και να βαδίζουμε ΜΑΖΙ, παρά τις όποιες θεμιτές διαφορές στην πολιτική και συνδικαλιστική πρακτική μας. Μπορούμε ακόμα και σήμερα να ξαναβρούμε τον κοινό βηματισμό μας . Οι εργαζόμενοι χρειάζονται ένα συνδικάτο μαζικό, πολιτικοποιημένο και ενωμένο

Και τώρα τι θα κάνουμε χωρίς μέτρα σοκ;

Και αναφέρομαι στην επικοινωνιακή καταιγίδα που εξαπέλυσαν τα μεγάλα ΜΜΕ για να μας πείσουν: ότι η Κυβέρνηση σχεδιάζει και θα λάβει μέτρα σοκ –τύπου Ιρλανδίας_ προκειμένου να βγούμε από την κρίση. Και να πάγωμα μισθών και να νέοι φόροι και να αυξήσεις παντού και στα πάντα. Και παράλληλα είδατε με τι χαμόγελο παρουσίαζαν τα δημοσιεύματα των ξένων ΜΜΕ για την Ελλάδα; Εκεί που ασχολούνταν μια ζωή με την ψωροκώσταινα, ξάφνου ανακαλύψαμε διεθνείς οίκους, και μεγάλες διαδικτυακές εφημερίδες . Κι όταν ο ίδιος ο Πρωθυπουργός δήλωσε ευθαρσώς ότι ΔΕΝ ΘΑ ΠΛΗΡΏΣΟΥΝ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΠΆΛΙ , νομίζετε ότι σταμάτησαν; ΟΧΙ!!! Ανακάλυψαν οι αθεόφοβοι δυο γραμμές στην Κυβέρνηση και κόντρες με κάποιους (ποιοι είναι αυτοί άραγε;) που θέλουν μέτρα σοκ. Επιτέλους θα σοβαρευτούμε ποτέ; Καταλαβαίνουμε το άγχος των μεγάλων συμφερόντων που κατέχουν τα ΜΜΕ να αλυσοδέσουν στο άρμα τους την νέα Κυβέρνηση, αλλά ΕΛΕΟΣ με την παραπληροφόρηση.

1 χρόνο μετά

Ένας χρόνος πέρασε από τη δολοφονία του Αλέξη. Ναι δολοφονία ιδιαίτερα εξοργιστική, επειδή προήλθε από όργανο επιφορτισμένο να προστατεύει το αγαθό της ελευθερίας και της ακεραιότητας των πολιτών. Τα γεγονότα που ακολούθησαν απέδειξαν την οργή και το πάθος χιλιάδων νέων και όχι μόνο πολιτών. Σίγουρα τα όποια έκτροπα συνέβησαν, δεν κατάφεραν να αμαυρώσουν την εικόνα μιας νεολαίας που αντιδρά, αγωνίζεται και διεκδικεί.

Η εποχή μας, εποχή κρίσης όχι μόνο οικονομικής, οδηγεί χιλιάδες εργαζόμενους και νέους στα πρόθυρα της φτώχειας και της ανέχειας. Τους στερεί ακόμα και το δικαίωμα να ονειρευτούν ένα καλύτερο μέλλον. Πολιτικά, συνδικαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα, δέχτηκαν επίθεση και βρίσκονται ακόμα στον «αέρα». Ο χρόνος που πέρασε, απέδειξε ότι η συλλογική δράση, η αντίδραση στα σχεδιαζόμενα, από κέντρα υπερεθνικά και ποτέ ελεγχόμενα, μπορεί και πρέπει να είναι η απάντησή μας. Απέδειξε επίσης ότι η τυφλή και απολίτικη βία, από όπου κι αν προέρχεται δεν ωφελεί το κίνημα, παρά μόνο όσους ποντάρουν και επιδιώκουν να δημιουργήσουν αντανακλαστικά συντηρητικά στην ελληνική Κοινωνία.

Τη ΔΕΥΤΕΡΑ στις 12 το μεσημέρι στην Πλ. Ελευθερίας στο Ηράκλειο, απεργούμε και διαδηλώνουμε ΕΙΡΗΝΙΚΑ, για την υπεράσπιση των εργασιακών και κοινωνικών μας δικαιωμάτων. Τιμούμε τη μνήμη του δολοφονημένου Αλέξη. Να είμαστε όλοι εκεί. Όχι ως μνημόσυνο, αλλά ως παρακαταθήκη αγώνα και συνειδητοποίησης.

Όλα στο φως

Ιδιαίτερα σημαντική η χθεσινή ανοιχτή και on line συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου, όπου η προεκλογική δέσμευση για ανάρτηση στο διαδίκτυο ΟΛΩΝ των αποφάσεων , γίνεται πράξη.
Ίσως υποτιμήθηκε από τα μεγάλα ΜΜΕ, αλλά αν λειτουργήσει σωστά θα μπορεί καθένας να ενημερώνεται, να κρίνει και τελικά να συμμετέχει σε αυτό που λέμε δημόσιο βίο.
Θα αποτελέσεει επίσης πιστεύω και ένα όπλο , της Κοινωνίας των Πολιτών, ενάντια στα ΜΜΕ, τα οποία κατά το δοκούν και όποτε τους βολεύει αναδεικνύουν θέματα και καταστάσεις.

Δημόσια διαβούλευση

Διαβούλευση είναι η μέθοδος καταγραφής απόψεων και προτάσεων για ένα θέμα δημόσιου ενδιαφέροντος». Το ΠΑΣΟΚ και ο Πρόεδρός του, από πολλά χρόνια είχαν βάλει στην πολιτική ατζέντα τον όρο αυτό και την αναγκαιότητα να μπορούν οι Πολίτες και οι Φορείς να τοποθετούνται δημόσια για τα προς κατάθεση σχέδια Νόμου. Με την ηλεκτρονική διακυβέρνηση ( http://mentzinhs.blogspot.com/2009/10/blog-post_12.html ) («η εισαγωγή των τεχνολογιών της πληροφορικής και των υπολογιστών στη δημόσια διοίκηση και οι νέες διοικητικές πρακτικές, τις οποίες οι τεχνολογίες αυτές εισήγαγαν»), μπορούμε να δημιουργήσουμε τη δυναμική που θα «βελτιώσει τη δημοκρατική συμμετοχή» και θα «υπερκεράσει τη πολιτική αποστασιοποίηση».
Η αντίληψη αυτή εστιάζει σε πρωτοβουλίες που θα φέρουν την αλληλεπίδραση μεταξύ των διάφορων μορφών διακυβέρνησης και του πολίτη σε νέα επίπεδα.
Στα πλαίσια αυτά το ΥΠΕΠΘ κάλεσε σε δημόσια διαβούλευση http://www.opengov.gr/ypepth/ , για το πλαίσιο και τις αρχικές του προτάσεις για διάφορα θέματα που απασχολούν την εκπαίδευση.
Εδώ http://www.opengov.gr/ypepth/?p=7&cp=25#comment-1900 θα βρείτε και τη δική μου , μικρή συμβολή σε αυτήν. πατήστε στο link , διαβάστε και κάντε τις παρατηρήσεις σας, ή προσθέστε τις δικές σας προτάσεις. Η διαβούλευση λήγει στις 4/12/2009.

Ζει!!!!!

ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 6ΜΜ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΣΤΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟ

1 δις Ευρώ και ηλεκτρονική διαβούλευση

Να το τονίσουμε για να το συνειδητοποιήσουμε κι εμείς οι ίδιοι: Η προεκλογική δέσμευση του Προέδρου Γ. Παπανδρέου για 1 δις Ευρώ για την Παιδεία στον πρώτο προϋπολογισμό, ΕΓΙΝΕ ΠΡΑΞΗ!!!! Μπήκαν στο σχέδιο προϋπολογισμού –φαντάζομαι σε κάποιους κωδικούς και περιμένουν την πολιτική ηγεσία να τα αξιοποιήσει. Τι θα γίνουν αλήθεια, αυτά τα χρήματα; Διορισμοί Εκπαιδευτικών; Νέα σχολικά κτίρια; Νέα βιβλία; Αυξήσεις στους χειμαζόμενους εκπαιδευτικούς; Πιλοτικά ολοήμερα; Επιμόρφωση;
Πολλά θα μπορούσαν να συνηγορήσουν για την μία ή την άλλη περίπτωση, βλέπετε η παιδεία μας ήταν φτωχός συγγενής για πολλά πολλά χρόνια και οι ανάγκες είναι πλέον συσσωρευμένες . Μήπως μια ουσιαστική ανοιχτή διαβούλευση θα ήταν θετική; Να τοποθετηθούμε όλοι: εκπαιδευτικοί, γονείς, μαθητές, «κοινωνία» και Φορείς που την εκπροσωπούν για το ποιες θα είναι οι προτεραιότητες. Και μια και μιλάμε για διαβούλευση ηλεκτρονική καλό θα ήταν να υπάρξει μια καλύτερη οργάνωση: Μια μικρή εισήγηση όπου θα αποτυπώνεται η πραγματικότητα η σημερινή στην παιδεία μας. Μια κωδικοποίηση των προτάσεων και γιατί όχι και μια ηλεκτρονική διαδικτυακή ψηφοφορία , με κάποια σοβαρή προετοιμασία (ένα IP μία ψήφος), ώστε να έχουμε και να έχει η πολιτική ηγεσία μια αποτύπωση της πραγματικής θέλησης των πολιτών.

Ποια αριστερά και για ποιον αιώνα;

Μεγάλη συζήτηση έχει ανοίξει για τη στάση της παραδοσιακής αριστεράς στη χώρα μας, απέναντι στη νέα Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Ενώ σε όλη την Ευρώπη, άνοιξαν ή ανοίγουν δρόμοι, συνάντησης και συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων, εδώ έχουμε το οξύμωρο να μιλούν όλοι για συνεργασίες και να μην συνεργάζεται κανείς με κανέναν. Κάποιοι μιλούν για ιδιομορφία της χώρας μας , άλλοι για εξαγωγή της κρίσης της παραδοσιακής αριστεράς, στην Κοινωνία, κάποιοι άλλοι ότι θεωρούν, ότι μιας και η διεθνής σοσιαλδημοκρατία και τα σοσιαλιστικά κόμματα βρίσκονται εν μέσω κρίσης του καπιταλισμού, ότι μπορεί η παραδοσιακή αριστερά, αρνούμενη κάθε συνεργασία , να γίνει ο κεντρικός πόλος ενός μη δεξιού μετώπου. Ας προσπαθήσουμε να περιγράψουμε το παζλ της ελληνικής αριστεράς από τη σοσιαλδημοκρατία ως την κομμουνιστική εκδοχή της.

Η κατάρρευση της πάλαι ποτέ παντοδύναμης Σοβιετικής Ένωσης και η συνακόλουθη κατάρρευση μιας ολόκληρης μυθολογίας για τον τρόπο μετάβασης στο Σοσιαλισμό (με μοχλό ένα και μοναδικό κόμμα της εργατικής τάξης), η αποτυχία της Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας να δώσει πειστικές απαντήσεις στα σύγχρονα οικονομικά και κοινωνικά ερωτήματα, δημιούργησε στο παγκόσμιο αριστερό κίνημα μια μεγάλη συζήτηση για την ίδια την αναγκαιότητα ύπαρξης της αριστεράς, για τους «δρόμους» μετάβασης σε μια κοινωνία σοσιαλιστική, αλλά και για τη διαδικασία ανάπτυξης των κινημάτων παγκοσμίως.

«Ο λόγος που η Αριστερά παγκοσμίως υποχωρεί έχει να κάνει με το θεμελιακό ζήτημα της ίδιας της ύπαρξής της: Από την υποχώρηση του εργατικού κινήματος, που σπρώχνεται στην περίμετρο της πολιτικής ζωής».Τρεις είναι οι στρατηγικές που σε όλο τον κόσμο, καταγράφονται σαν Αριστερές και εναλλακτικές στην παγκοσμιοποίηση και στην παντοδυναμία του Καπιταλισμού: Ο ακτιβισμός των κινημάτων: που συγκροτήθηκαν ενάντια στις επιπτώσεις της παγκοσμιοποίησης. Με πολυχρωμία και ανεκτικότητα στην διαφορετική άποψη, με χαλαρότητα οργανωτική και με λογική κινητοποίησης τοπικά αλλά και παγκόσμια (με ημέρες δράσεις ενάντια στον πόλεμο, στον παγκόσμιο οργανισμό εμπορίου κλπ), δημιουργούν ένα κίνημα που ακόμα ψάχνει το δρόμο του αλλά ήδη δημιουργεί έναν πόλο αντίδρασης.

Η Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία: αφού απέτυχε να δώσει λύσεις σε όσες χώρες είχε την εξουσία και πολλές φορές διολίσθησε σε αντιδραστικές κινήσεις, αναζητά το νέο δρόμο της στο νέο περιβάλλον: Ένα πάντρεμα του κοινωνικού φιλελευθερισμού και της συμμετοχικής δημοκρατίας, με το κοινωνικό δίχτυ προστασίας ομάδων πολιτών που βιώνουν τις επιπτώσεις της άγριας παγκοσμιοποίησης και τον κοινωνικό έλεγχο σε βασικούς τομείς παραγωγής.

Οι εκδοχές της κομμουνιστικής αριστεράς: Μην έχοντας αναλύσει επαρκώς την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και τη σύγχρονη πραγματικότητα, κρατώντας σαν κόρη οφθαλμού τα «τσιτάτα της επανάστασης» των αρχών του αιώνα, δίχως κριτικές αναλύσεις για το σημερινό και όχι για τον καπιταλισμό του 1920,χωρίς διάθεση συγκρότησης συμμαχιών, βιώνουν την περιθωριοποίηση. Απέναντι σε αυτές τις εξελίξεις οι απολογητές του καπιταλισμού πανηγυρίζουν και διαλαλούν το «τέλος της ιστορίας», και ότι «ο σοσιαλισμός έχει εκπνεύσει» εννοώντας όπως έλεγε ο Μαρξ ότι: «δεν θα υπάρξει παραπέρα πορεία στην εξέλιξη των βασικών αρχών και θεσμών, επειδή όλα θα έχουν τακτοποιηθεί». Βέβαια ο Μαρξ δεν μιλούσε για το τέλος της ιστορίας, αλλά γι` αυτό της προϊστορίας. Το δικό του «τέλος», το τοποθετούσε στο βασίλειο της ελευθερίας.

Στην σημερινή πραγματικότητα, υπάρχει το εξής παράδοξο, ενώ η Αριστερά σε όλες της τις εκφάνσεις οπισθοχωρεί και παραπαίει, οι αιτίες, οι ανάγκες που της έδωσαν ώθηση και στις οποίες προσπάθησε να τοποθετηθεί και να απαντήσει, είναι σήμερα πιο ορατές, οξυμένες και επίμονες από οποιαδήποτε στιγμή μετά το 19945. Η ανισότητα σε παγκόσμιο και σε εθνικό επίπεδο αυξάνεται, σαν αναπόσπαστο προϊόν του νεοφιλελεύθερου μοντέλου παγκοσμιοποίησης. Ο ιμπεριαλισμός επέστρεψε με μια πρωτόγνωρη κυνικότητα και δυναμική. Η «αυτοκρατορία» και η αποικιοκρατία ανθούν παρά τη σημερινή οικονομική κρίση. Το αίτημα λοιπόν για την επανίδρυση και τη δημιουργία της Αριστεράς αντίληψης για την επίλυση των παραπάνω ζητημάτων, αφορά όλους τους προοδευτικούς ανθρώπους.

Η Αριστερά σε όλες της τις εκφάνσεις θα πρέπει να μάθει να συνδιαλέγεται, να συζητά και εν τέλει να συνθέτει και να καταθέτει προτάσεις για το ξεπέρασμα του πραγματικά βάρβαρου νεοφιλελευθερισμού και των επιπτώσεών του. Μπορεί και πρέπει να ξαναγίνει η ελπίδα και η ενοποιητική δύναμη των αγώνων του λαού και των εργαζομένων για έναν καλύτερο κόσμο.

Κόμμα και κυβερνητική εξουσία

Ένα άρθρο επίκαιρο τελικά για το κόμμα και τη σχέση του με την κυβερνητική εξουσία.
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Πατρίς" 24/10/09

Ζωντανά η συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ

live.pasok.gr

Πάμε σαν άλλοτε

(Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα 'ΤΟΛΜΗ" Πέμπτη 21/10/2009)

Σαν να μην άλλαξε τίποτα. Σαν να μην υπήρξαν εκλογές και η ετυμηγορία του ελληνικού λαού. Ο λόγος για τη συζήτηση στις προγραμματικές δηλώσεις της Κυβέρνησης και τη στάση των κομμάτων της αντιπολίτευσης.

Η Κυβερνητική πλειοψηφία, με σαφήνεια, χρονοδιαγράμματα και σχέδιο, ανέπτυξε τις προγραμματικές της θέσεις, στην κατεύθυνση των προεκλογικών δεσμεύσεων της: Αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου, πράσινη ανάπτυξη, διαφάνεια, λογοδοσία, ηλεκτρονική διακυβέρνηση και αυτονομία της πολιτικής έναντι των ποικιλώνυμων συμφερόντων, οικονομικών και άλλων. Απομένει φυσικά η υλοποίηση τούτων των δεσμεύσεων και η ενεργοποίηση των δημιουργικών δυνάμεων της χώρας για την έξοδο από την κρίση.

Οι ομιλητές από την ΝΔ, σαστισμένοι από το εκλογικό πατατράκ, είχαν μια ολόκληρη γκάμα αντιδράσεων: από την κριτική στήριξη του πρώην Πρωθυπουργού, ως τις υπερφίαλες κομματικές αντιπολιτευτικές κορώνες κάποιων πρώην Υπουργών. Μιλούσαν λες και όλοι μας έχουμε πάθει αμνησία. Λες και ξεχάσαμε τη σωρεία των σκανδάλων: (πακιστανοί, υποκλοπές, κλοπή αποθεματικών των ταμείων, κουμπάροι και καρτέλ, Βατοπέδι κά). Λες και ξεχάσαμε κιόλας τη σεμνότητα και ταπεινότητά τους, με τα δεκάδες ακίνητα, τους μισθούς των golden boys, το «νόμιμον και ηθικόν» και τόσα άλλα. Η μόνη δικαιολογία τους, είναι τα εσωκομματικά προβλήματα που ζητούν υψηλούς τόνους και αντιπολιτευτικό λόγο, ώστε να συσπειρωθεί ο σκληρός πυρήνας τους.

Το ΛΑΟΣ, προσπαθεί να πάρει τα κλειδιά της «γαλάζιας πολυκατοικίας» και ποντάρει στον λαϊκισμό και στα φοβικά σύνδρομα στρωμάτων του λαού μας. Ο λόγος τους και πάλι ανέξοδος, ξενοφοβικός και πατριδολάγνος.

Τα κόμματα της παραδοσιακής αριστεράς, στο γνώριμο μοτίβο της στείρας «αριστερής» φρασεολογίας, της εξαγωγής στην κοινωνία της δικής τους κρίσης, με επαναστατική γυμναστική, μαξιμαλιστικές διεκδικήσεις και ισοπέδωση προθέσεων και πολιτικών. Η απολυτότητα θέσεων, η πρωτόγνωρη αντίληψη ότι κατέχουν την μοναδική αλήθεια, ότι εκπροσωπούν αποκλειστικά το χώρο της εργασίας, παρότι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι τους γυρίζουν την πλάτη, δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα, που σίγουρα δεν προσφέρει θετικά στην εξέλιξη των δημόσιων πραγμάτων. Αντί για αντιπολίτευση προγραμματική και θέσεων, παρατηρήσαμε αντιπολίτευση προθέσεων και μικρομεγαλίστικες συμπεριφορές.

Σε τούτη τη δύσκολη , οικονομική και κοινωνική κατάσταση, η συνεργασία όλων των προοδευτικών δυνάμεων, η εύρεση κοινών τόπων και η σύγκλιση, θα ήταν η ενδεδειγμένη λύση. Ευτυχώς τούτη η σύγκλιση από ότι φαίνεται, δημιουργείται και χτίζεται από τα κάτω και ήδη παρατηρούμαι μια αισιόδοξη αναμονή από πλατειά στρώματα του λαού μας, που προσβλέπουν σε καινοτόμες ρήξεις και πολιτικές προς όφελος των αδυνάτων και των μη προνομιούχων.

Η αυτονομία του σχολείου

Πατήστε επάνω για να το διαβάσετε. Εφημερίδα "ΠΑΤΡΙΣ" Δευτέρα 19/10/09

Άρθρο για το σχολείο στη νέα εποχή

Εφημερίδα "ΤΟΛΜΗ" Παρασκευή
16/10/2009

Ηλεκτρονική διακυβέρνηση

Άρθρο στην εφημερίδα "πατρίς"
12/10/2009

Άρθρο για τη μεταρρύθμιση στη δημόσια διοίκηση

Εφημερίδα "Πατρίς" 09/10/2009

Μαζί μπορούμε...

Δεν υπογράφω!!!!!!!!!!!!!!!!!

«Σταματήστε τη σφαγή των ινδιάνων Απάτσι», «σώστε το λύκο της Μογγολίας», «Όχι στο ξεπούλημα των καμένων», «να ελευθερωθεί ο Ισμαήλ Κ.....», « να γυρίσουν τα μάρμαρα».
Γκρουπ και ιστοσελίδες που ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια ιδιαίτερα στο facebook αλλά και γενικότερα στο διαδίκτυο. Το μόνο που σου ζητούν είναι να βάζεις την υπογραφή σου ή να δηλώσεις ότι συμφωνείς τέλος πάντων. Στην αρχή με επιλεγμένο τρόπο το έκανα κι εγώ. Όπου συμφωνούσα έβαζα την υπογραφή μου ή το διακινούσα σε γνωστούς και φίλους. Συνειδητοποίησα όμως ότι τούτη η απλή και εύχρηστη πράξη, ουσιαστικά με αποξένωνε από την ουσία του θέματος που υποτίθεται ότι θα με κινητοποιούσε.
Από τη δράση και τη συμμετοχή ξαφνικά γυρίσαμε στην «e- διαμαρτυρία». Και να νομίζουμε ότι κάτι κάνουμε. Τίποτα ΔΕΝ κάνουμε!!! Βαυκαλιζόμαστε ότι συνδιαμορφώνουμε τις εξελίξεις και ουσιαστικά τις παρακολουθούμε απαθείς ή μπερδεύοντάς τες με τα σαχλά κουίζ των σελίδων κοινωνικής δικτύωσης. Η διαφορά είναι τεράστια και καταλυτική: Το να βγεις στο δρόμο, να φωνάξεις, να διαδηλώσεις, να οργανωθείς, κάνει τη διαφορά ανάμεσα στον ενεργό Πολίτη και τον ιδιώτη.
Προσοχή δεν στοχοποιώ το διαδίκτυο. Είναι ένα μέσο χρήσιμο για δικτύωση , διάλογο, επικοινωνία, διασκέδαση, ενημέρωση. Από το σημείο όμως αυτό ως την σημερινή κατάσταση που από μέσο γίνεται αυτοσκοπός και μάλιστα άγονος και διέξοδος , υπάρχει μεγάλη διαφορά.
Η εικονική ζωή και οι εικονικοί «αγώνες» και οι σκιαμαχίες στην οθόνη του Υπολογιστή, το μόνο που κάνουν είναι να μας χώνουν βαθύτερα στον καναπέ της ιδιώτευσης και της απάθειας. Τελικά η ζωή είναι εκεί έξω, με τους συντρόφους μας, με τους απόκληρους.

Συνταγματικές εκτροπές

Το συνταγματικό δικαίωμα στην εργασία κουρελιάζεται επί 5 χρόνια. Η Βουλή με συνταγματική εκτροπή κλείνει 2 μήνες ενωρίτερα. Τα σκάνδαλα καλύπτονται με συνταγματικές ακροβασίες (αποχωρήσεις της πλειοψηφίας από τη Βουλή..κά). Οι κάμερες παρακολουθούν επί 24ωρου βάσεως τη ζωή μας, τα καρτοκινητά παρανόμως ονομαστικοποιούνται. Το διαδίκτυο παρακολουθείτε. Τα δάση εκποιούνται, οι ημιυπαίθριοι γίνονται "νόμιμοι", η δικαιοσύνη συνεχίζει να είναι τυφλή. Η από το Σύνταγμα οριζόμενη ισότητα των πολιτών έχει γίνει ανέκδοτο. Το άρθρο 16 έχει γίνει κουρελόχαρτο, από τα κολέγια.

Ακούσατε ή διαβάσατε τους "έγκριτους" συνταγματολόγους; Ασφαλώς όχι. Μελετούσαν το Σύνταγμα για την Προεδρική εκλογή!!!!