Σάββατο, Δεκεμβρίου 19, 2009

Πού Π.Α.ΜΕ;


Τα τελευταία επεισόδια με την απεργία του ΠΑΜΕ στις 17 του Δεκέμβρη ήταν το αποκορύφωμα μιας πορείας πολλών χρόνων. Το Π.Α.ΜΕ (το ΚΚΕ), δηλαδή, έχει από χρόνια αποφασίσει να τραβήξει , στα άκρα, τις σχέσεις του με τα συνδικάτα. Εφαρμόζοντας στα συνδικάτα την πολιτική του : Πέντε κόμματα δύο πολιτικές, αποφάσισε για τον εαυτό του ότι εκφράζει την εργατική δύναμη της χώρας με τον πιο επαναστατικό τρόπο. Για τις άλλες παρατάξεις η κριτική του ξεκινά από «προσκυνημένες ηγεσίες» ως «απεργοσπαστικούς μηχανισμούς».

Παρότι συμμετέχει και στη ΓΣΕΕ και στην ΑΔΕΔΥ, αλλά και στις διάφορες Ομοσπονδίες των ιδιωτικών και Δημοσίων Υπαλλήλων, ΟΥΔΕΠΟΤΕ ψήφισε ή συμμετείχε στις απεργιακές συγκεντρώσεις των συνδικάτων. Ακόμα και στη μεγάλη απεργία των Δασκάλων (6 εβδομάδες) , ενώ αποφασίζαμε (οι Γενικές Συνελεύσεις), απεργίες διαρκείας, αυτό, στη ΔΟΕ πρότεινε απεργία 48 ωρών!!! Έχουν γίνει ανέκδοτο πλέον οι συγκεντρώσεις του την ίδια στιγμή αλλά σε άλλο χώρο . Στα μεγάλα Αντιπολεμικά συλλαλητήρια ενάντια στον πόλεμο στο ΙΡΑΚ, ενώ σύσσωμοι (πάνω από 3 χιλιάδες), οι εργαζόμενοι και οι πολίτες του Νομού Ηρακλείου, συμμετείχαν στην Πλατεία Ελευθερίας, το Π.Α.ΜΕ με μερικούς δεκάδες οπαδούς του έκανε διαδήλωση στο ΙΚΑ της οδού Γεωργιάδη!!!!!! Όποτε η συγκυρία δεν το ευνοεί (Πολυτεχνείο κλπ), εμφανίζεται με το μπλοκ των δυνάμεων του, παίρνει το λόγο και αφού κατηγορήσει ΟΛΟΥΣ τους άλλους για την πολιτική τους, αποχωρεί υπερήφανο και ξεχωριστά κάνει την πορεία του.

Η προκήρυξη της απεργίας στις 17 του Δεκέμβρη 2009, έγινε για τα πρωτοβάθμια σωματεία και κάποιες ελάχιστες Ομοσπονδίες που το Π.Α.ΜΕ ελέγχει. Δεν θα μπούμε στη λογική να κριτικάρουμε την ορθότητα της απόφασης αυτής. Δεν θα κάνουμε σύγκριση με την περίοδο διακυβέρνησης της χώρας από τη ΝΔ: ( Από τον Μάρτη του 2004 που εκλέχτηκε , η πρώτη απεργία έγινε τον Νοέμβρη του 2004. Σήμερα μέσα σε 70 μέρες έχουν γίνει 10 απεργιακές κινητοποιήσεις). Εκείνο που όλοι καταδικάσαμε ήταν η προσπάθεια του Π.Α.ΜΕ να παραπληροφορήσει τους εργαζόμενους ότι είναι γενική Απεργία, την ίδια ώρα που η ΓΣΣΕ και η ΑΔΕΔΥ ΔΕΝ είχαν προκηρύξει απεργία και άρα οι εργαζόμενοι δεν καλύπτονταν συνδικαλιστικά.

Αφού λοιπόν, καταστρατήγησε όλους τους θεσμούς των συνδικάτων, (πότε άραγε έγιναν γενικές συνελεύσεις και αποφασίστηκε η απεργία;) κατηγορεί όλους τους άλλους για απεργοσπασία!!!

Σε μια συγκυρία πολιτική και οικονομική σχεδόν τραγική, είναι πλέον επικίνδυνες αυτές οι πολιτικές και οι περιχαρακώσεις. Δεν γνωρίζω αν στα σχέδια του Π.Α.ΜΕ, είναι να διασπάσει το συνδικαλιστικό κίνημα και να δημιουργήσει «δικά του» τριτοβάθμια όργανα, είναι όμως απαράδεκτο να λοιδορούνται συλλήβδην οι εκλεγμένες ηγεσίες της ΑΔΕΔΥ, της ΓΣΕΕ, των Εργατικών Κέντρων και των Νομαρχιακών Τμημάτων της ΑΔΕΔΥ, ως απεργοσπαστικές. Η κρίση του συνδικαλιστικού κινήματος, είναι υπαρκτή και οι ευθύνες βαρύνουν όλους μας. Από κει και πέρα, η διάσπαση θα ήταν όντως καταστροφική. Για πολλά χρόνια , είχαμε μάθει να συνυπάρχουμε και να βαδίζουμε ΜΑΖΙ, παρά τις όποιες θεμιτές διαφορές στην πολιτική και συνδικαλιστική πρακτική μας. Μπορούμε ακόμα και σήμερα να ξαναβρούμε τον κοινό βηματισμό μας . Οι εργαζόμενοι χρειάζονται ένα συνδικάτο μαζικό, πολιτικοποιημένο και ενωμένο

Δευτέρα, Δεκεμβρίου 14, 2009

Και τώρα τι θα κάνουμε χωρίς μέτρα σοκ;

Και αναφέρομαι στην επικοινωνιακή καταιγίδα που εξαπέλυσαν τα μεγάλα ΜΜΕ για να μας πείσουν: ότι η Κυβέρνηση σχεδιάζει και θα λάβει μέτρα σοκ –τύπου Ιρλανδίας_ προκειμένου να βγούμε από την κρίση. Και να πάγωμα μισθών και να νέοι φόροι και να αυξήσεις παντού και στα πάντα. Και παράλληλα είδατε με τι χαμόγελο παρουσίαζαν τα δημοσιεύματα των ξένων ΜΜΕ για την Ελλάδα; Εκεί που ασχολούνταν μια ζωή με την ψωροκώσταινα, ξάφνου ανακαλύψαμε διεθνείς οίκους, και μεγάλες διαδικτυακές εφημερίδες . Κι όταν ο ίδιος ο Πρωθυπουργός δήλωσε ευθαρσώς ότι ΔΕΝ ΘΑ ΠΛΗΡΏΣΟΥΝ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΠΆΛΙ , νομίζετε ότι σταμάτησαν; ΟΧΙ!!! Ανακάλυψαν οι αθεόφοβοι δυο γραμμές στην Κυβέρνηση και κόντρες με κάποιους (ποιοι είναι αυτοί άραγε;) που θέλουν μέτρα σοκ. Επιτέλους θα σοβαρευτούμε ποτέ; Καταλαβαίνουμε το άγχος των μεγάλων συμφερόντων που κατέχουν τα ΜΜΕ να αλυσοδέσουν στο άρμα τους την νέα Κυβέρνηση, αλλά ΕΛΕΟΣ με την παραπληροφόρηση.

Παρασκευή, Δεκεμβρίου 04, 2009

1 χρόνο μετά




Ένας χρόνος πέρασε από τη δολοφονία του Αλέξη. Ναι δολοφονία ιδιαίτερα εξοργιστική, επειδή προήλθε από όργανο επιφορτισμένο να προστατεύει το αγαθό της ελευθερίας και της ακεραιότητας των πολιτών. Τα γεγονότα που ακολούθησαν απέδειξαν την οργή και το πάθος χιλιάδων νέων και όχι μόνο πολιτών. Σίγουρα τα όποια έκτροπα συνέβησαν, δεν κατάφεραν να αμαυρώσουν την εικόνα μιας νεολαίας που αντιδρά, αγωνίζεται και διεκδικεί.

Η εποχή μας, εποχή κρίσης όχι μόνο οικονομικής, οδηγεί χιλιάδες εργαζόμενους και νέους στα πρόθυρα της φτώχειας και της ανέχειας. Τους στερεί ακόμα και το δικαίωμα να ονειρευτούν ένα καλύτερο μέλλον. Πολιτικά, συνδικαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα, δέχτηκαν επίθεση και βρίσκονται ακόμα στον «αέρα». Ο χρόνος που πέρασε, απέδειξε ότι η συλλογική δράση, η αντίδραση στα σχεδιαζόμενα, από κέντρα υπερεθνικά και ποτέ ελεγχόμενα, μπορεί και πρέπει να είναι η απάντησή μας. Απέδειξε επίσης ότι η τυφλή και απολίτικη βία, από όπου κι αν προέρχεται δεν ωφελεί το κίνημα, παρά μόνο όσους ποντάρουν και επιδιώκουν να δημιουργήσουν αντανακλαστικά συντηρητικά στην ελληνική Κοινωνία.

Τη ΔΕΥΤΕΡΑ στις 12 το μεσημέρι στην Πλ. Ελευθερίας στο Ηράκλειο, απεργούμε και διαδηλώνουμε ΕΙΡΗΝΙΚΑ, για την υπεράσπιση των εργασιακών και κοινωνικών μας δικαιωμάτων. Τιμούμε τη μνήμη του δολοφονημένου Αλέξη. Να είμαστε όλοι εκεί. Όχι ως μνημόσυνο, αλλά ως παρακαταθήκη αγώνα και συνειδητοποίησης.

Όλα στο φως

Ιδιαίτερα σημαντική η χθεσινή ανοιχτή και on line συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου, όπου η προεκλογική δέσμευση για ανάρτηση στο διαδίκτυο ΟΛΩΝ των αποφάσεων , γίνεται πράξη.
Ίσως υποτιμήθηκε από τα μεγάλα ΜΜΕ, αλλά αν λειτουργήσει σωστά θα μπορεί καθένας να ενημερώνεται, να κρίνει και τελικά να συμμετέχει σε αυτό που λέμε δημόσιο βίο.
Θα αποτελέσεει επίσης πιστεύω και ένα όπλο , της Κοινωνίας των Πολιτών, ενάντια στα ΜΜΕ, τα οποία κατά το δοκούν και όποτε τους βολεύει αναδεικνύουν θέματα και καταστάσεις.