Άρωμα εκλογών

Και ξαφνικά εγένετο φως!! Η οικονομία μας βγαίνει από την επιτήρηση στην οποία την είχαν οι ίδιοι οι Κυβερνώντες οδηγήσει, Υπουργοί απειλούν με παραιτήσεις αν δεν ικανοποιηθούν οικονομικά αιτήματα υφισταμένων τους, τριάντα χιλιάδες Βορειοηπειρώτες αποκτούν την ελληνική ιθαγένεια , άρα και το δικαίωμα ψήφου, οι ζώντες στην ένδεια δικαστικοί επιτέλους παίρνουν αυξήσεις 50-80%. Τέτοιες και άλλες μικρές ή μεγαλύτερες ειδήσεις συγκροτούν ένα προεκλογικό σκηνικό. Ζούμε όλοι μας ή προσπαθούν να μας κάνουν να πιστέψουμε σε μια εικονική πραγματικότητα Ξεχάστηκε ο επί 6 εβδομάδες αγώνας των εκπαιδευτικών για αξιοπρεπείς μισθούς, ξεχάστηκαν οι χιλιάδες συμβασιούχοι που με σχεδόν όμοιες δικαστικές αποφάσεις δεν μονιμοποιούνται, ξεχάστηκε η ακρίβεια και τα δυσοίωνα μηνύματα για το ασφαλιστικό, ξεχάστηκε ο Νόμος πλαίσιο για την ανώτατη εκπαίδευση. Τούτο το σκηνικό που επιδέξια στήνει η Κυβέρνηση με την βοήθεια των media στόχο έχει να μεταφέρει τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας και των εργαζομένων σε ένα άλλο χρονικό και πολιτικό επίπεδο, το μετεκλογικό. Ουσιαστικά η Κυβέρνηση από την ημέρα ανάληψης των καθηκόντων της προσπαθεί να κερδίσει χρόνο, μεταθέτοντας, διαβάλλοντας αιτήματα ή εξουθενώνοντας κοινωνικές ομάδες. Ευελπιστεί σε ένα διάφορο μετεκλογικό τοπίο που θεωρεί ότι θα είναι ευκολότερο για την ίδια να ολοκληρώσει την συντηρητική και αντιλαϊκή της πολιτική. Και τα κόμματα της αντιπολίτευσης, θα αναρωτηθεί κάποιος. Ποια η στρατηγική τους, ποιες κινήσεις ανάδειξης προβλημάτων αλλά και νέων σύγχρονων προτάσεων χρησιμοποιούν; Το ΠΑΣΟΚ, δεν έχει ακόμα καταφέρει να ξεφύγει από το Κυβερνητικό του παρελθόν. Παραπαίει ανάμεσα σε «εκσυγχρονιστικές» θέσεις του παρελθόντος και σε θολές απόψεις που δεν έχουν αποκρυσταλλωθεί και οριστικοποιηθεί. Ακολουθεί την τακτική του ώριμου φρούτου ταλανιζόμενο από προσωπικές στρατηγικές και μεσοβέζικες αντιλήψεις για την οικονομία και την κοινωνική πολιτική. Ο ΣΥΝ, συνεδριάζει όπως είναι φυσικό συνεχώς και ακροβατεί ανάμεσα σε παλαιοκομουνιστικά σχήματα τύπου ΣΥΡΡΙΖΑ και «ανανεώσεις» προσώπων. Το ΚΚΕ ακολουθεί με συνέπεια την αντίληψή του για «πέντε κόμματα δυο πολιτικές» και ομφαλοσκοπεί καταγγέλλοντας όχι την Κυβερνητική πολιτική αλλά το ΠΑΣΟΚ. Κανείς στην αντιπολίτευση δεν συζητά για συνεργασίες για προγραμματικές συγκλίσεις. Κανείς δεν μελετά τη σημερινή πραγματικότητα (Ευρωπαϊκή ή άλλη), που έχει λύσει ζητήματα συνεργασιών της σοσιολδημοκρατίας και της παραδοσιακής αριστεράς. Δεν βλέπει το πείραμα των χωρών της Λατινικής Αμερικής.