Το ξεπέρασμα της κρίσης

Ξαναβυθίστηκε το ΠΑΣΟΚ στην ενδοσκόπηση και τη γκρίνια. Αντί ο προσυνεδριακός διάλογος να αποτελέσει ένα βήμα για άλμα προς τα εμπρός, ουσιαστικά δεν έγινε. Κάποιες προσπάθειες για να αρθρωθεί έστω και αποσπα-σματικά ένα πολιτικός λόγος και να καταγραφούν κάποιες προτάσεις επί συ-γκεκριμένων θεμάτων, δεν ευοδώθηκαν και χάθηκαν κάτω από τη θολούρα των προσωπικών στρατηγικών και των μηχανισμών. Έχει δίκιο ο Νίκος Κοτζιάς ο καθηγητής και πρόεδρος του ΙΣΤΑΜΕ, που ,αποδίδει τις γκρίνιες στο ΠΑΣΟΚ σε πολιτικές ανεπάρκειες: «“Όπου δεν υπάρχει έρωτας υπάρχει γκρίνια”, όπου δεν υπάρχει παραγωγή πολιτικής υπάρχει οργανωτική γραφειοκρατική δέσμευση».Τούτο γίνεται φανερό και εδώ: Στρατοί και μηχανισμοί που ανάθεμα κι αν έχουν την οποιαδήποτε ιδεολογική συγκρότηση. Στοιχίσεις και διενέξεις επί προσωπικού και ελάχιστα επί των πολιτικών. Γκρίνιες και μιζέριες. Κι όλα «για ένα πουκάμισο αδειανό», γιατί το ουσιαστικό διακύβευμα δεν είναι οι καρέκλες και οι δοτές θέσεις , αλλά η ουσιαστική παρουσία και παρέμβαση των στελε-χών μας στην Κοινωνία, η κατάρτιση εκ μέρους του κινήματός μας ενός προ-γράμματος, προοδευτικού, και ικανού να βγάλει τη χώρα μας από την κρίση και την αδράνεια.
Ενδιαφέρεται κανείς για όλα αυτά; Σίγουρα ναι. Είναι οι χιλιάδες απλοί σύντροφοι που κλείνουν τα αυτιά τους στις σειρήνες, που δίνουν την καθημερι-νή τους μάχη στο καφενείο, στους χώρους δουλειάς, στα συνδικάτα, στις υπη-ρεσίες. Όλοι αυτοί που αδιαφορούν για τις θέσεις και τα δοτά οφίτσια, αλλά αγωνιούν για την πορεία της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης.
Για όλους αυτούς, πρέπει έστω και την ύστατη ώρα να αρθούμε όλοι μας στο ύψος των περιστάσεων. Να δώσουμε τη μάχη μας ώστε να μην επικρατήσουν οι απολίτικες προσωπικές στρατηγικές. Να αναδείξουμε και πάλι το κίνημά μας σε καθοριστικό πόλο ανασυγκρότησης όλης της κεντροαριστερής παράταξης. Μόνο έτσι θα γίνει το κίνημά μας νικηφόρο και η νεοδεξιά πολιτική θα ηττηθεί.