Το όραμα της ΝΔ για την ΠΑΙΔΕΙΑ: Ο ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΙΣΜΟΣ

Πάνος Παναγιωτόπουλος (Βουλευτής της Ν.Δ):
«Οραματίζομαι την εποχή που υπήρχε ο επιθεωρητής και έμπαινε στην τάξη και έκανε τον έλεγχο του εκπαιδευτικού..»

Δείτε παρακάτω από τα Πρακτικά της Βουλής 5/7/2008
Πάνος Παναγιωτόπουλος (Βουλευτής της Ν.Δ): «Οραματίζομαι αυτήν την εποχή, την εποχή που υπήρχε ο επιθεωρητής και έμπαινε στην τάξη και έκανε τον έλεγχο του εκπαιδευτικού, που ο εκπαιδευτικός υφίστατο αξιολόγηση σε όλες τις βαθμίδες».
Από το λόγο του στη Βουλή 15/7/2008
Εδώ έχουμε συναγωνισμό για το ποιος είναι ποιο δεξιός από τον άλλο!!!!!
»ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Μήπως είστε εσείς Νεοδημοκράτης δεν ξέρω.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΒΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι, εμείς είμαστε δεξιοί. Εσείς είστε κεντροδεξιοί. Αλλά θα σας πω και το εξής, για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα, γιατί η μνήμη σας είναι πλημμελής. Κατηγορείτε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. για τις επιλογές στο χώρο της παιδείας από το 1981 και μετά. Θα σας υπενθυμίσω κάτι για τη γλώσσα, κύριε Παναγιωτόπουλε.Το 1978 επί Ράλλη σε ένα βράδυ επιβάλλατε φασιστικά, αν θέλετε, στις 12.30’ το βράδυ, το μονοτονικό. Από εκεί ξεκίνησε το έγκλημα της γλώσσας.
ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Λάθος μας. Το λέω εγώ.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΒΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Χαίρομαι που το παραδέχεστε. Είναι μεγάλη τιμή σε έναν πολιτικό άνδρα να παραδέχεται τα λάθη.
ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ήταν επιπόλαιη γλωσσική μεταρρύθμιση του ’80 και την πλήρωσε ο ελληνικός λαός».

Ας δούμε πολύ σύντομα τα έργα και τις ημέρες του θεσμού που η ΝΔ οραματίζεται για την εκπαίδευση:

• Χαρακτηριστική ήταν και η εγκύκλιος του υπουργού Μομφεράτου στην οποία απευθυνόμενος στους επιθεωρητές έγραφε : «…αντί να καθοδηγήσωσιν, ενισχύσωσιν, ενθαρρύνωσιν, εμψυχώσωσιν και φρονηματίσωσι τους Έλληνας δημοδιδασκάλους, ούτοι προσηνέχθησαν και προσφέρονται προς αυτούς, ώστε δεν πιστεύουσιν ούτοι ότι της τυραννίας απηλλάγησαν, αλλ’ ότι τυράννους μετήλλαξαν μόνον…» (Λέφας, 1942, 291-292).


• Ως στελέχη ενός συγκεντρωτικού και γραφειοκρατικού μηχανισμού, στενά συνδεδεμένα και εξαρτώμενα από τις εκάστοτε κυβερνήσεις οι επιθεωρητές επέτρεψαν σε αυτές να τους χρησιμοποιήσουν ως μέσα πίεσης, ελέγχου και πειθαναγκασμού των δασκάλων και διατηρώντας την ευθύνη (με τις ευλογίες της πολιτείας) και την υποχρέωση σύνταξης εκθέσεων ουσιαστικών προσόντων επί πολλές δεκαετίες, χρησιμοποίησαν αυτό το δικαίωμα πολλές φορές ως «όπλο» απέναντι στους δασκάλους. Για το λόγο αυτό και ο κλάδος των δασκάλων τήρησε αρνητική στάση έναντι του θεσμού.

Μια μικρή βιβλιογραφία για όσους τους ενδιαφέρει το θέμα:

· Ανδρέου, Α. & Παπακωνσταντίνου, Γ. (1994). Εξουσία και οργάνωση-διοίκηση του εκπαιδευτικού συστήματος. Αθήνα : Νέα Σύνορα-Λιβάνη.
· Βασιλειάδης Γ.Ι. (1932). «Ιστορική ανασκόπησις του θεσμού επιθεωρήσεως των σχολείων της Στοιχειώδους Εκπαιδεύσεως», Επετηρίς Δημοτικής Εκπαιδεύσεως, Αθήνα, σελ. 229-230.
· Γάκης, Τ. (1965). «Οι υπηρεσιακές εκθέσεις», Επιστημονικόν Βήμα του Δασκάλου, τ. 1, σελ 14-15.
· Γιοκαρίνης, Κ. (2000). Ο Σχολικός Σύμβουλος. Αθήνα : Γρηγόρης.
· Γρόλιος, Γ. & Τζήκας, Χ. (2002). Ηγεμονία, Παιδαγωγική και Εκπαιδευτική Πολιτική. Το Επιστημονικό Βήμα του Διδασκάλου (1953-1967). Αθήνα : Μεταίχμιο.
· Δ.Ο.Ε., περ. Διδασκαλικό Βήμα, 1924-1993, Αθήνα.
· Δημητρόπουλος, Ε. (1984). «Ο θεσμός του Σχολικού Συμβούλου», Νέα Παιδεία, τ. 29 (Χειμώνας 1984), σελ. 96-108.
· Ζαμπέτα, Π. «Η εκπαιδευτική πολιτική στην ελληνική πρωτοβάθμια εκπαίδευση (1974-1989). Η περίπτωση των πολιτικών εποπτείας και αξιολόγησης της εκπαίδευσης», Διδακτορική Διατριβή, Π.Τ.Δ.Ε. Αθήνας, Αθήνα, 1992.
· Ηλιάδου, Β. (2004). «Η εικοσάχρονη πορεία του θεσμού του σχολικού συμβούλου», Μακεδνόν, τ.12 (Χειμώνας 2004), σελ. 121-144.
· Ιορδανίδης, Γ. (2002). Ο ρόλος του Προϊσταμένου Διεύθυνσης και Γραφείου Εκπαίδευσης. Θεσσαλονίκη : Κυριακίδης.
· Καραγεώργου, Δ. (1994). «Ο ρόλος του σχολικού συμβούλου στο εκπαιδευτικό μας σύστημα», Εκπαιδευτικά, τ. 33, σελ. 34-45.
· Κωστούλας, Π. (2000). «Τα αίτια της αποτυχίας του θεσμού του Σχολικού Συμβούλου», Διαπαιδαγώγηση, τ. 143, σελ.11.
· Λέφας, Χ. (1942). Ιστορία της εκπαιδεύσεως. Αθήνα : ΟΕΣΒ.
· Μαυρογιώργος, Γ. (1993). Εκπαιδευτικοί και αξιολόγηση. Αθήνα : Σύγχρονη Εκπαίδευση.
· Μπουζάκης, Σ. (2003). Νεοελληνική Εκπαίδευση (1821-1999). Αθήνα : Gutenberg.
· Νούτσος, Χ. (1986). Ιδεολογία και εκπαιδευτική πολιτική. Αθήνα : Θεμέλιο.
· Παπαμάρκου, Χ. (1895). Ανάλυσις του Νομοσχεδίου του κου Πετρίδου Περί της Στοιχειώδους ή Δημοτικής Εκπαιδεύσεως. Αθήνα.
· Παπανούτσος, Ε. (1948). «Η Διοίκηση της Παιδείας», Παιδεία, τ. 15 (Φεβρουάριος 1948), σελ. 49-53.
· Τζιμόπουλος, Α. (1966). «Οι υπηρεσιακές εκθέσεις», Διδασκαλικό Βήμα, φ. 596 (Ιούνιος 1966), σελ. 2.
· Φίλος, Σ. (1984) Το χρονικό ενός θεσμού. Αθήνα : Εκδόσεις για όλους.
· Φώτιος, Ι. (1925). «Ο θεσμός της επιθεωρήσεως των Δημοτικών Σχολείων», Διδασκαλικό Βήμα, φ. 19 (Μάρτιος 1925), σελ. 2.
· Χανιώτης, Κ. (1956). «Το πρόβλημα της επιθεωρήσεως των Δημοτικών σχολείων και των λειτουργών των», Διδασκαλικό Βήμα, φ. 327 (Οκτώβριος 1956), σελ. 2 - 3.