Μετά τη μεγάλη ήττα του ΠΑΣΟΚ στις τελευταίες εκλογές, η λέξη που ακούγεται περισσότερο στο χώρο είναι η λέξη «αριστερά». Η «αριστερά» που όλα τα θεραπεύει και όλα τα καλύπτει. Η πορεία αριστερά που θα σβήσει τις αμαρτίες μας και θα μας παρουσιάσει και πάλι αμόλυντους και αειπάρθενους στο λαό μας. Και ποιοι άραγε ομνύουν στην αριστερή πολιτική και στη στροφή προς την κοινωνία και τα συμφέροντά της; Είναι οι ίδιοι που επί σειρά ετών ορκίζονταν πότε πίστη στον εκσυγχρονισμό, πότε στον τρίτο δρόμο του Τόνυ Μπλερ, πότε στη στροφή της Ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας προς τα δεξιά ως δήθεν μονόδρομο.
Ποιος βρέθηκε απέναντι στο κίνημα των εκπαιδευτικών και των φοιτητών ; Ποιος περιφερόταν στα κανάλια και έκανε δηλώσεις υπέρ της κατάργησης του ασύλου και των ιδιωτικών πανεπιστημίων τη στιγμή που χιλιάδες εκπαιδευτικοί και νεολαίοι συγκρούονταν με τα ΜAT του Πολύδωρα; Ποιος πρότεινε την ευελιξία (flexicurity) στην εργασία; Ποιος δημιούργησε τους ωρομίσθιους εκπαιδευτικούς; Ποιος άνοιξε το δρόμο στη νεοδεξιά να έρθει και να νομοθετήσει πάνω στα βήματά τους; Η απάντηση είναι γνωστή σε όλους: Είναι οι ίδιοι που σήμερα, αντί να παραιτηθούν από τα οφίτσια που κατέλαβαν σκύβοντας κάθε φορά τη μέση τους στην εκάστοτε ηγεσία, αντί να ζητήσουν συγγνώμη για την πολιτική που εφάρμοσαν επί σειρά ετών στα Υπουργεία που διοικούσαν, έρχονται με ύφος χιλίων Καρδιναλίων και στέκονται τιμητές και εγγυητές υποτίθενται της νέας πορείας του κινήματός μας!!
Η κρίση στο ΠΑΣΟΚ, δεν είναι σημερινή, έρχεται από το παρελθόν και διαπερνά όλο το κομματικό σώμα. Η ευθύνη βαραίνει όλους μας: Από το απλό μέλος που δέχτηκε να παραχωρήσει το δημοκρατικό του δικαίωμα να συζητά, να παράγει πολιτική και να την υλοποιεί στους μαζικούς χώρους, με αντάλλαγμα την είσοδό του σε απολίτικους και προσωπικούς συσχετισμούς, μέχρι την ηγεσία όλων των ειδών και μεγεθών, που ταυτίστηκε με το Κράτος, τον Κυβερνητισμό, την εξουσία.
Όσο όλοι μας δεν κάνουμε την γενναία αυτοκριτική μας, όσο δεν σπάμε τα δεσμά μας με όσους άκριτα στηρίξαμε, όσο δεν ανοίγει η ουσιαστική πολιτική συζήτηση για τα τεκταινόμενα (σημερινά και παλαιότερα), το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να κουκουλώσουμε και πάλι τα κακώς κείμενα και να αρμενίσουμε και πάλι στραβά. Ας αφήσουμε επιτέλους στο περιθώριο τους τεχνικούς της εξουσίας και ας αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Το κίνημά μας δημιουργήθηκε με αυτοοργάνωση και λαϊκή συμμετοχή. Ας ξαναγίνουμε όντα πολιτικά και όχι άκριτοι χειροκροτητές μεγαλόστομων κι αποτυχημένων βαρόνων της πολιτικής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου