Πρόταση δυσπιστίας από το ΠΑΣΟΚ

Έξι μήνες μετά τις εκλογές η ΝΔ, έχει χάσει την έξωθεν καλή μαρτυρία και βρίσκεται σε δυσαρμονία με το λαό, ιδιαίτερα μετά την κατάθεση του ασφαλιστικού. Είνια ευκαιρία στη συζήτηση για την πρόταση μομφής, οι "τζάμπα μάγκες" Βουλευτές της ΝΔ, που επί σειρά ετών "απειλούσαν" με παραιτήσεις, με διαφοροποιήσεις και άλλα ευτράπελα, να αποδείξουν του λόγου τους το αληθές.

Παρακάτω το πλήρες κείμενο ( το σκεπτικό), για την πρόταση δυσπιστίας που κατάθεσε το ΠΑΣΟΚ:

Προς τον Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων,
κ. Δημήτρη Σιούφα

ΠΡΟΤΑΣΗ ΔΥΣΠΙΣΤΙΑΣ ΒΑΣΕΙ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 84 ΠΑΡ. 2 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 142
ΤΟΥ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ

"Κύριε Πρόεδρε,
Συμπληρώθηκαν έξι μήνες από τις πρόσφατες εκλογές. Μπήκαμε στον πέμπτο χρόνο διακυβέρνησης της χώρας από τη Νέα Δημοκρατία. Η πολιτική της κυβέρνησης δημιουργεί διαρκώς νέα αρνητικά δεδομένα για τη χώρα. Η αποδυνάμωση της οικονομίας τα τελευταία χρόνια έχει οδηγήσει την ελληνική οικογένεια σε απόγνωση. Ο πληθωρισμός έχει εκτοξευθεί σχεδόν στο 4,4%, ενώ οι αυξήσεις σε βασικά είδη κατανάλωσης και σε υπηρεσίες ξεπερνούν το 30%. Με την αντιαναπτυξιακή και ταξική πολιτική της κυβέρνησης, έχουμε διαρκή επιδείνωση της ελληνικής οικονομίας και των αναπτυξιακών της προοπτικών. Βιώνουμε μία σκληρή πολιτική μονόπλευρης λιτότητας, μία γενικευμένη επίθεση ενάντια στα δικαιώματα των εργαζομένων, ενάντια στην μικρομεσαία επιχείρηση. Η ανεξέλεγκτη ακρίβεια στην αγορά, δημιουργεί δυσβάσταχτη καθημερινότητα για τα νοικοκυριά, τους εμπόρους, τους καταστηματάρχες, τον αγροτικό κόσμο και τους συνταξιούχους.
Εντείνονται συνεχώς οι κοινωνικές ανισότητες. Η πλειοψηφία των πολιτών οδηγείται στην ανασφάλεια, ο εμπορικός και επιχειρηματικός κόσμος οδηγείται στον υπερδανεισμό και στα αδιέξοδα, οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι υφιστάμενοι την αδιαφορία της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας για τα προβλήματά τους. Αποκαλύφθηκε ότι η πραγματική έννοια των δήθεν μεταρρυθμίσεων, όπως τις προωθεί η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, είναι η απαξίωση και το ξεπούλημα των δημοσίων οργανισμών και επιχειρήσεων, η εκποίηση του δημόσιου πλούτου και η αποδόμηση του κοινωνικού κράτους.
Με το νομοσχέδιο για τη λεγόμενη ασφαλιστική μεταρρύθμιση η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας βάζει βόμβα στα θεμέλια του ασφαλιστικού συστήματος της χώρας. Αυξάνει τα όρια ηλικίας για την συνταξιοδότηση, μειώνει τις συντάξεις και τα δικαιώματα των ασφαλισμένων. Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση αδιαφορώντας για την υποχρέωση της πολιτείας να εγγυάται την αλληλεγγύη των γενεών δημιουργεί αβεβαιότητα για την ασφαλιστική κάλυψη των νεότερων γενεών. Με συστηματικό τρόπο, υπονομεύει τον δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα του Ασφαλιστικού Συστήματος και οδηγεί τους πολίτες προς την ιδιωτική ασφάλιση. Στο αίτημα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ για απόσυρση του συνόλου του νομοσχεδίου η κυβέρνηση αντέδρασε αρνητικά και πεισματικά επιμένει στην ψήφιση αυτού του αντιλαϊκού και αντικοινωνικού σχεδίου νόμου.
Η κυβέρνηση αγνοεί επιδεικτικά τις αντιδράσεις των εργαζομένων και τη δυσφορία των πολιτών.
Ο κοινωνικός διάλογος, η δημόσια διαβούλευση, η διαρκής επιδίωξη της συναίνεσης των ενδιαφερομένων φορέων, αποτελούν έννοιες και πρακτικές παντελώς άγνωστες στην κυβέρνηση του κ. Καραμανλή. Αντί αυτών κυριαρχούν αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις, αυταρχισμός, αδιαφάνεια και παρασκήνιο.
Η επανίδρυση του κράτους αποδείχθηκε ότι αφορούσε την ανασυγκρότηση των πελατειακών και ρουσφετολογικών μηχανισμών της Νέας Δημοκρατίας.
Επιπλέον, είναι διάχυτη στους πολίτες η βεβαιότητα για τις μεθοδεύσεις και τις εν κρυπτώ συζητήσεις με εγχώριους και διεθνείς οικονομικούς παράγοντες για το ξεπούλημα των δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών. Στις δικαιολογημένες αντιδράσεις και τις απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων η κυβέρνηση βασίζεται στην ενεργό και με κάθε τρόπο εμπλοκή μιας σειράς ελεγχόμενων από αυτήν δικαστικών λειτουργών.
Η ΔΕΗ, η Ολυμπιακή, τα λιμάνια και μόλις τις προηγούμενες μέρες ο ΟΤΕ αποτελούν χαρακτηριστική απόδειξη του τρόπου με τον οποίον διαχειρίζεται η ΝΔ την κυβερνητική εξουσία. Αποκαλύπτουν την αντίληψη που έχει η κυβέρνηση για την υπεράσπιση του δημοσίου συμφέροντος και τη διασφάλιση της δημόσιας περιουσίας. Αυτή η αντίληψη επιβεβαιώθηκε επίσης με την αποκάλυψη και τη διαχείριση της υπόθεσης Ζαχόπουλου, την εμπλοκή κυβερνητικών στελεχών σε αθέμιτες συναλλαγές, την συγκάλυψη και ειδικότερα την άρνηση του κ. Καραμανλή ως πρώην υπουργού Πολιτισμού να προσέλθει και να αναλάβει τις ευθύνες του στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής.
Η λεηλασία των ασφαλιστικών ταμείων με τα δομημένα ομόλογα αποκαλύφθηκε πλήρως, αλλά οι πρωταγωνιστές του σκανδάλου παραμένουν στο απυρόβλητο. Τα πορίσματα Ζορμπά ετέθησαν στο αρχείο.
Η υπόθεση των πακιστανών, η υπόθεση των υποκλοπών των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων αποκάλυψαν τις πολιτικές ευθύνες, την αδυναμία και την αναξιοπιστία του Πρωθυπουργού και των Υπουργών να εγγυηθούν βασικές αρχές του νομικού και πολιτικού μας πολιτισμού, την εύρυθμη λειτουργία των θεσμών, την προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων και των ελευθεριών των πολιτών. Επιπλέον, μετά την αποκάλυψη των ελληνικών διασυνδέσεων στο διεθνές σκάνδαλο της Siemens, η κυβέρνηση επέλεξε και πάλι την συγκάλυψη των υπευθύνων. Η εκπαίδευση των νέων αντί να αποτελεί την πρώτη προτεραιότητα παραμένει εγκλωβισμένη στην κυβερνητική ανεπάρκεια, την ανυπαρξία στρατηγικής και την έλλειψη βούλησης για την αναβάθμιση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας.
Η εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, η πολιτική της αδράνειας, των υποχωρήσεων και των συμβιβασμών, έχει εμφανίσει αρνητικές επιπτώσεις στα εθνικά μας συμφέροντα και οδηγεί την Ελλάδα στο περιθώριο των εξελίξεων. Είναι διάχυτη η εντύπωση στους πολίτες ότι η κυβέρνηση του κ. Καραμανλή είναι μία ανίσχυρη κυβέρνηση χωρίς στρατηγική για την Ευρώπη, χωρίς όραμα για την Ελλάδα.
Αδυνατεί να εγγυηθεί την κοινωνική συνοχή, την κοινωνική αλληλεγγύη, την οικονομική ανάπτυξη, δεν μπορεί να εγγυηθεί το δημόσιο συμφέρον και να διαγράψει ένα ελπιδοφόρο μέλλον για τους νέους ανθρώπους. Η κυβέρνηση με τις ταξικές επιλογές της στο Ασφαλιστικό χάραξε μόνη της και οριστικά την κόκκινη γραμμή απέναντι στην κοινωνία.
Η πρόταση δυσπιστίας κατά του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης που καταθέτουμε βάσει του άρθρου 142 του ΚτΒ βρίσκεται σε πλήρη αρμονία με την διαμορφωμένη πεποίθηση της πλειοψηφίας των ελλήνων πολιτών".