Παρά την απογοήτευση των Ελλήνων για την απαξίωση των περίφημων Ολυμπιακών έργων (αλήθεια τι γίνεται με την παραχώρηση του Παγκρητίου; Και την προσγείωση στην πραγματικότητα μετά τα φαινόμενα ντόπινγκ), κάποιοι προσπαθούν ακόμα να μας πείσουν ότι οι Ολυμπιακοί αγώνες αποτελούν απαύγασμα του αθλητικού ιδεώδους και της άμιλλας. Η αλήθεια βέβαια διαφορετική. Και αυτό γινόταν και στην αρχαιότητα, παρά την ανάγκη μας να πιστέψουμε ότι υπήρχε ένα αθώο αθλητικό παρελθόν. Ο Πλάτωνας επέκρινε τους Ολυμπιακούς Αγώνες γιατί μέτραγε μόνο η πρωτιά και όχι η συμμετοχή. Οι παράνομες πολιτογραφήσεις αθλητών δεν ήταν σπάνιο φαινόμενο, οι δωροδοκίες έδιναν και έπαιρναν, ενώ σκανδάλιζε η «ταξική» αρματοδρομία όπου δεν στεφανωνόταν ο ιππέας ή ο ηνίοχος, αλλά ο ιδιοκτήτης του αλόγου ή του άρματος, ο οποίος τις περισσότερες φορές δεν μπορούσε καν να το ιππεύσει.
Το ολυμπιακό ιδεώδες αποτελεί μια ευκαιρία εθνικιστικής έξαρσης για κάθε χώρα. Αποθεώνονται ο πρωταθλητισμός και τα ρεκόρ. Επαγγελματίες υπεράνθρωποι κατασκευάζονται σε εργαστήρια (τα αντι-ντόπινγκ κοντρόλ αποτελούν άλλωστε την ουσιαστική ιδεολογική νομιμοποίηση της ντόπας )φυσικά με την αμέριστη υποστήριξη του κράτους και των διαφόρων ανιδιοτελών χορηγών. Όμως, ας μην είμαστε υποκριτές. Ντόπα δεν είναι και το μπούκωμα του παιδιού με φροντιστήρια για να μπει σε κάποια περιζήτητη σχολή; Ντόπα δεν είναι το πνίξιμο της εφηβείας στο τρίγωνο σχολείο – φροντιστήριο – ιδιαίτερο; Ουσιαστικά προβάλλεται ένα κοινωνικό πρότυπο στο οποίο μόνο η πρωτιά και η αριστεία έχουν αξία. Η ανταγωνιστική κοινωνία δεν μπορεί να μην είναι κοινωνία της ντόπας, της κάθε μορφής ντόπας.
Το σήμα κατατεθέν των Ολυμπιακών αγώνων CITIUS, ALTIUS, FORTIUS, αποτελεί την ουσία της ρατσιστικής ιδεολογίας στην οποία οτιδήποτε είναι μη-τέλειο πετάγεται στο κοινωνικό περιθώριο . Ιστορικά, οι Ολυμπιακοί Αγώνες συνοδεύονται από αντιδραστικές ρυθμίσεις και από την ενίσχυση και αναβάθμιση του ρόλου των δυνάμεων καταστολής. Ας μην ξεχνάμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1968 στο Μεξικό που έγιναν πρόσχημα για την επιβολή στρατιωτικού νόμου και την σφαγή εργατών και φοιτητών , την Ατλάντα το 1996 όπου εξαπολύθηκε ρατσιστικό πογκρόμ απέναντι σε έγχρωμους και άστεγους από οργανωμένες ομάδες εθελοντών, το Σίδνεϊ το 2000 με την υποκριτική στάση του δήθεν σεβασμού απέναντι στα δικαιώματα των Αβοριγίνων την στιγμή που συνέχιζαν να ζουν απομονωμένοι στα γκέτο. Το ίδιο συνέβη και στην Αθήνα με την απαγόρευση ουσιαστικά των συγκεντρώσεων, το ίδο συμβαίνει και στο Πεκίνο, όσο εντυπωσιακή κι αν ήταν η τελετή έναρξης. Στόχος να αναδειχθεί η ηθική, αθλητική, πολιτική, ιδεολογική υπεροπλία της διοργανώτριας χώρας. Να χαρούν και οι «αθάνατοι», και τα μεγάλα τηλεοπτικά κανάλια για τις διαφημίσεις, και φυσικά οι εταιρείες που βάζουν τα χρήματά τους στους αθλητές και ευελπιστούν σε γρήγορη απόσβεση. Ποιος θυμάται την πείνα, τους λοιμούς , τον πόλεμο και την καταπίεση των λαών; Ας χαλαρώσουμε και πάλι στον καναπέ μας ομνύοντας στην ανωτερότητα της φυλής και στα γονίδια που μας θέλουν πάντα πρώτους!!!
(Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΤΟΛΜΗ του Ηρακλείου 12/08/2008)
Το ολυμπιακό ιδεώδες αποτελεί μια ευκαιρία εθνικιστικής έξαρσης για κάθε χώρα. Αποθεώνονται ο πρωταθλητισμός και τα ρεκόρ. Επαγγελματίες υπεράνθρωποι κατασκευάζονται σε εργαστήρια (τα αντι-ντόπινγκ κοντρόλ αποτελούν άλλωστε την ουσιαστική ιδεολογική νομιμοποίηση της ντόπας )φυσικά με την αμέριστη υποστήριξη του κράτους και των διαφόρων ανιδιοτελών χορηγών. Όμως, ας μην είμαστε υποκριτές. Ντόπα δεν είναι και το μπούκωμα του παιδιού με φροντιστήρια για να μπει σε κάποια περιζήτητη σχολή; Ντόπα δεν είναι το πνίξιμο της εφηβείας στο τρίγωνο σχολείο – φροντιστήριο – ιδιαίτερο; Ουσιαστικά προβάλλεται ένα κοινωνικό πρότυπο στο οποίο μόνο η πρωτιά και η αριστεία έχουν αξία. Η ανταγωνιστική κοινωνία δεν μπορεί να μην είναι κοινωνία της ντόπας, της κάθε μορφής ντόπας.
Το σήμα κατατεθέν των Ολυμπιακών αγώνων CITIUS, ALTIUS, FORTIUS, αποτελεί την ουσία της ρατσιστικής ιδεολογίας στην οποία οτιδήποτε είναι μη-τέλειο πετάγεται στο κοινωνικό περιθώριο . Ιστορικά, οι Ολυμπιακοί Αγώνες συνοδεύονται από αντιδραστικές ρυθμίσεις και από την ενίσχυση και αναβάθμιση του ρόλου των δυνάμεων καταστολής. Ας μην ξεχνάμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1968 στο Μεξικό που έγιναν πρόσχημα για την επιβολή στρατιωτικού νόμου και την σφαγή εργατών και φοιτητών , την Ατλάντα το 1996 όπου εξαπολύθηκε ρατσιστικό πογκρόμ απέναντι σε έγχρωμους και άστεγους από οργανωμένες ομάδες εθελοντών, το Σίδνεϊ το 2000 με την υποκριτική στάση του δήθεν σεβασμού απέναντι στα δικαιώματα των Αβοριγίνων την στιγμή που συνέχιζαν να ζουν απομονωμένοι στα γκέτο. Το ίδιο συνέβη και στην Αθήνα με την απαγόρευση ουσιαστικά των συγκεντρώσεων, το ίδο συμβαίνει και στο Πεκίνο, όσο εντυπωσιακή κι αν ήταν η τελετή έναρξης. Στόχος να αναδειχθεί η ηθική, αθλητική, πολιτική, ιδεολογική υπεροπλία της διοργανώτριας χώρας. Να χαρούν και οι «αθάνατοι», και τα μεγάλα τηλεοπτικά κανάλια για τις διαφημίσεις, και φυσικά οι εταιρείες που βάζουν τα χρήματά τους στους αθλητές και ευελπιστούν σε γρήγορη απόσβεση. Ποιος θυμάται την πείνα, τους λοιμούς , τον πόλεμο και την καταπίεση των λαών; Ας χαλαρώσουμε και πάλι στον καναπέ μας ομνύοντας στην ανωτερότητα της φυλής και στα γονίδια που μας θέλουν πάντα πρώτους!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου