Περί διαλόγου ...άλλων δαιμονίων

Και ξαφνικά πόλεμος μέγας ξεκίνησε, ανάμεσα στους εκπαιδευτικούς των δύο πρώτων βαθμίδων. Και μάλιστα για πρώτη φορά ηλεκτρονικά (μέσω της alfavita.gr). Αφορμή στάθηκε η απόφαση της πλειοψηφίας της ΔΟΕ να συμμετάσχει στο διάλογο του ΥΠΕΠΘ, σε αντίθεση με την ΟΛΜΕ, που το απέκλεισε αλλά δέχτηκε να συμμετάσχει σε διμερή διάλογο για τα «δικά» της θέματα.
Και να χαρακτηρισμοί, και να απαξιωτικές εκφράσεις και να λογοπαίγνια με τα ονόματα των μελών στα Διοικητικά Συμβούλια. Θλίψη. Όχι τόσο για τις εκφράσεις, αλλά για την έλλειψη στοιχειώδους κώδικα επικοινωνίας ανάμεσα στις Ομοσπονδίες των εκπαιδευτικών.
Η προσωπική μου άποψη, αν ενδιαφέρει κανέναν, είναι ότι η προϋπόθεση για να συμμετάσχεις σε ένα πείραμα διαλόγου, είναι μόνον η ατζέντα των θεμάτων, η εξασφάλιση όρων ισότιμης συμμετοχής και φυσικά η δημόσια δέσμευση υλοποίησης των συμφωνηθέντων . Αυτά δεν τα πετυχαίνεις ούτε με τα απόλυτα και μονολεκτικά ΟΧΙ ( Η Κοινωνία επιθυμεί στοιχειώδης, minimum συναινέσεις) , ούτε φυσικά με τα έτοιμα και απλοϊκά ΝΑΙ (το παρελθόν πρέπει να μας διδάσκει ώστε να μην ξαναγίνουμε άλλοθι για αντιεκπαιδευτικές πολιτικές) .
Σίγουρα η Κυβέρνηση της ΝΔ, δεν έχει καθαρό παρελθόν στις απόπειρες «διαλόγου» που έχει μέχρι στιγμής διοργανώσει. Όμως οι κορυφαίες Ομοσπονδίες θα έπρεπε να είχαν τον στοιχειώδη συντονισμό ΠΡΙΝ τις επαφές τους με τον Υπουργό Παιδείας. Οι κορυφαίες Ομοσπονδίες θα έπρεπε εδώ και καιρό να είχαν κοινό βηματισμό στα μεγάλα εκπαιδευτικά ζητήματα. Δεν επιτρέπονται συντεχνιασμοί.
Φταίνε τα πρόσωπα, φταίνε οι αντιλήψεις περί ανωτερότητας; Φταίνε οι «πουλημένες» παρατάξεις; Προσωπικά θεωρώ ότι δεν έχουμε ακόμα κατακτήσει ως συνδικαλιστικό κίνημα, ως παρατάξεις, ως δρώντα πρόσωπα στο συνδικάτο, ούτε το ελάχιστο των όρων για ουσιαστική επικοινωνία.
Οι μεν κρατούν ζηλότυπα για τον εαυτό τους τα λάβαρα της αριστεροσύνης και επαναστατικότητας, οι «άλλοι» για αυτούς είναι πουλημένοι στον Κυβερνητισμό, δέσμιοι στις προσωπικές τους στρατηγικές. Οι δε, θεωρούν τον εαυτό τους το μόνο σοβαρό και τους άλλους επαναστατημένους αριστεριστές. Σε ολόκληρο τον κόσμο συνδικάτα , κόμματα, από τη σοσιαλδημοκρατία ως τις εσχατιές της αριστεράς, συζητούν, συνδιαλέγονται, συμφωνούν, συνασπίζονται, συγκυβερνούν. Εδώ χάσμα βαθύ και απύλωτο. Ως πότε;
Πρόταση: Ας πούμε επιτέλους ΝΑΙ στον ουσιαστικό διάλογο ανάμεσα στα στελέχη και στις δυνάμεις των εκπαιδευτικών, με στόχο και σκοπό το ενιαίο συνδικάτο . Οι καιροί ου μενετοί.