Το σχολείο την εποχή του μνημονίου

 «Ζητώ συγγνώμη από τους δασκάλους εκείνους,

που μέσα σε φρικιαστικές συνθήκες,

προσπαθούν να στραφούν ενάντια στην ιδεολογία,

ενάντια στο σύστημα και στις πρακτικές όπου έχουν παγιδευτεί,

με τα λιγοστά όπλα που βρίσκουν στην  ιστορία και στη γνώση που ‘διδάσκουν’.

Είναι ήρωες».

Λουί Αλτουσέρ

Η τριμερής κυβέρνηση, αφού ασχημόνησε προεκλογικά, λέγοντας ψέματα και υποσχόμενη διαπραγματεύσεις και όχι άλλα μέτρα, με την πολιτική της,  μετατρέπει σε ερείπια κοινωνικές κατακτήσεις δεκαετιών, βάζει και πάλι στο στόχαστρο τον κόσμο της εκπαίδευσης. Μέσα από διαδικασίες ολοκληρωτικές, που οδηγούν σταδιακά στην πιο αντιδραστική εκπαιδευτική απορύθμιση, η επίθεση της, ποντάρει στον τρόμο που προκαλεί η κρίση και με τις ευλογίες των Μ.Μ.Ε οδεύει ακάθεκτη προς την κατεδάφιση του αγαθού της δωρεάν εκπαίδευσης.

Από τη δημιουργία του ελληνικού κράτους, τα πειράματα στην εκπαίδευση δεν σταμάτησαν. Τα τελευταία χρόνια όμως οι αλλαγές αυτές βρήκαν κοινή συνιστώσα την προσαρμογή στις ανάγκες της ελεύθερης, δίχως όρια και φραγμούς, αγοράς.   Η οικονομική κρίση που βιώνει η χώρα μας τα τελευταία χρόνια, και οι μνημονιακές πολιτικές που ακολούθησαν και ακολουθούν οι Κυβερνώντες, έφεραν τα πάνω κάτω στην εκπαίδευση:

Ø  Λιγότερα έσοδα για τις λειτουργικές δαπάνες των σχολείων

Ø  Μισθοί και συντάξεις πείνας, αδυναμία εξεύρεσης φαρμάκων και γιατρών

Ø  Μείωση του ρυθμού ανέγερσης σχολικών κτιρίων

Ø  Συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων

Ø  Κατάργηση της Πρόσθετης και Ενισχυτικής Διδασκαλίας, κλείσιμο αθλητικών σχολείων

Ø  Μείωση των προσλήψεων νέων Εκπ/κων. Φέτος παρά τον μεγάλο αριθμό αποχωρήσεων, διορίζονται 5 (πέντε) δάσκαλοι σε όλη τη χώρα!!!!!

Ø  Μεταβολή των εργασιακών σχέσεων των Εκπ/κων ( περισσότεροι με ελαστικές σχέσεις εργασίας (ωρομίσθιοι), αναγκαστικές αποσπάσεις σε άλλες περιφέρειες, διαρροές για αύξηση ωραρίου κλπ).

Ø  Στοχοποίηση των εκπαιδευτικών και ενίσχυση του κοινωνικού αυτοματισμού

            Η δεινή οικονομική κρίση που έχει εισβάλει σε όλα τα σπίτια των μέσων οικονομικά και πολιτισμικά οικογενειών, τα οποία αποτελούν εξάλλου και τη συντριπτική πλειοψηφία των συμμετεχόντων στη δημόσια εκπαίδευση και στα δημόσια σχολεία μας, έχει δημιουργήσει ένα πλήθος προβλημάτων και παρενεργειών στους μαθητές. Αυτά μεταφέρονται από το σπίτι στο σχολείο, όπου και παρατηρούνται πρωτόγνωρα οδυνηρές καταστάσεις:

Ø  Το φαινόμενο της εκδήλωσης επιθετικής συμπεριφοράς των μαθητών λόγω της οικονομικής κρίσης αυξάνεται με φρενήρεις ρυθμούς.

Ø  Υποσιτισμός μαθητών

Ø  Διαρροή χιλιάδων μαθητών ιδιαίτερα στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση

Η πολιτική: «αποσύρεται το κράτος - να αναλάβουν οι γονείς, οι τοπικές κοινωνίες (ιδιώτες, εταιρείες) και οι εκπαιδευτικοί» στο όνομα της «αποκέντρωσης» εφαρμόζεται από την κυβέρνηση. Με τη λογική του «λιγότερου κόστους» και στον βωμό της αγοράς μετατρέπεται όλο και πιο έντονα η εκπαίδευση σε εμπόρευμα και οι γονείς και μαθητές σε πελάτες ιδιωτών. Μέσα στο νέο ζοφερό τοπίο το σχολείο του μνημονίου, είναι κτισμένο με παλιά υλικά. Είναι το σχολείο της αμάθειας, του διαφοροποιημένου προγράμματος, που θα αναπαράγει τις κοινωνικές ανισότητες και με νέο σύστημα πειθάρχησης. Επιδιώκεται έτσι να διαμορφωθεί ένας τύπος ανθρώπου και, κυρίως, εργαζομένου, που πρέπει να είναι ευέλικτος και προσαρμόσιμος στις αλλαγές στην αγορά εργασίας και κυρίως παραγωγικός και πειθήνιος.

Στο «νεοφιλελεύθερο ευρωπαϊκό σχολείο», η εκπαιδευτική διαδικασία θεωρείται πλέον μια επιχειρηματική δραστηριότητα της οποίας το αποτέλεσμα πρέπει να ελεγχθεί, να τυποποιηθεί και να καταναλωθεί.. Γνώσεις και δεξιότητες «ευέλικτες» και φθηνές, που γρήγορα αποχτιούνται και γρήγορα χάνονται, θα αποτελέσουν τα εφόδια για τη «νέα εποχή» της βαρβαρότητας! Επιβάλλουν τις απόψεις περί αποτελεσματικότητας, όπου η λειτουργία του σχολείου περιγράφεται με όρους παραγωγικής διαδικασίας!  Ο αγώνας για ένα άλλο σχολείο, ραμμένο όχι στα μέτρα της εξουσίας και της ελεύθερης αγοράς, μα της κοινωνίας, ταυτίζεται με τον αγώνα ενάντια στο μνημόνιο και στις επιταγές του, για έναν κόσμο με βάση του, την ισότητα και την ελευθερία... Για μια Παιδεία στην υπηρεσία του λαού και του τόπου.