Σχολική βία

Σε μια κοινωνία που έχει χάσει την ικανότητά της  να  μεταδώσει τις κοινές αξίες στους κατοίκους της και να διατηρήσει ενεργούς κοινωνικούς ελέγχους, η συζήτηση για τη σχολική βία φαντάζει τουλάχιστον υποκριτική.

Οι παράγοντες που εντείνουν δε την κοινωνική αποδιοργάνωση είναι: η οικονομική κατάσταση, και η μαζική μετανάστευση.

Ο πρώτος παράγοντας δεν χρειάζεται μεγάλη ανάλυση: Τα μνημόνια και η επαχθής βία, που τα μέτρα που τα αποτελούν, επιβάλλουν στην κοινωνία, η διάλυση ουσιαστικά της μεσαίας τάξης και η μαζική φτωχοποίηση  ολόκληρων στρωμάτων προκαλεί κοινωνικές συγκρούσεις και καλλιεργεί τη βία στην οικογένεια, στην Κοινωνία ολόκληρη.

Η μαζική μετανάστευση λόγω πολεμικών συγκρούσεων ή οικονομικών λόγων και η αδυναμία της χώρας να επιβάλλει  μέτρα ελέγχου και φυσιολογικής  απορρόφησης και ένταξης.

Τα σχολεία μας, θύματα κι  αυτά της  οικονομικής  λιτότητας (συγχωνεύσεις  τάξεων και σχολείων,  μειώσεις στους διορισμούς εκπαιδευτικών, αδυναμία προμήθειας υλικών κι επισκευών), μίζερα, γεμάτα τσιμέντο και χωρίς ίχνος καλαισθησίας,  ακατάλληλα να φιλοξενήσουν νέους και να δημιουργήσουν το κατάλληλο παιδαγωγικό περιβάλλον, είναι από την άλλη έτοιμα, να επωάσουν  παραβατικές,  λειτουργίες και να μεγεθύνουν βίαιες συμπεριφορές.

Αν το όραμά μας, είναι , μια δημοκρατική, ανθρωποκεντρική παιδεία που να σέβεται  τα δικαιώματα όλων των παιδιών και ο στόχος μας,  ένα δημοκρατικό σχολείο που να προάγει την ψυχική υγεία και τη σχολική επιτυχία, ένα σχολείο που να αποδέχεται τη διαφορετικότητα και να σέβεται την πολυπολιτισμικότητα παρέχοντας ίσες ευκαιρίες σε όλους, τότε οι δράσεις μας, οι πρωτοβουλίες μας , πρέπει να είναι άμεσες κι αποτελεσματικές.

Δυστυχώς η ελληνική Πολιτεία, έρχεται και πάλι καθυστερημένη  ως παρατηρητής, απλώς να σχολιάσει το πρόβλημα και ως κομπογιαννίτης ιατρός να χορηγήσει αφεψήματα, αντί για ουσιαστική και δραστική θεραπεία. Οι υπόλοιποι όμως, εκπαιδευτικοί , γονείς , συλλογικότητες, θα πρέπει άμεσα να δραστηριοποιηθούμε, ώστε να περιορίσουμε και να εξαλείψουμε το φαινόμενο.

Το τρίπτυχο: 1. Εντοπισμός και δημοσιοποίηση του προβλήματος. 2. Πρόληψη:  3. Αναβάθμιση ποιότητας ζωής, σχέσεων κι επικοινωνίας στο σχολείο, πρέπει να είναι ο μπούσουλας όλων μας.

Η ολοκληρωτική αναδόμηση του εκπαιδευτικού μας συστήματος και η προσαρμογή του σε ένα σύγχρονο παιδαγωγικό σύστημα, μακριά από αυταρχικά πρότυπα και γνωσιοκεντρικές προσεγγίσεις, με βάση την κατανόηση και το σεβασμό των αναγκών κάθε ατόμου που μετέχει σ’ αυτό, το άνοιγμά του στους γονείς και την κοινωνία, αποτελούν  προϋποθέσεις  επιτυχίας στο δύσκολο αγώνα κατά της παραβατικότητας και της σχολικής βίας

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΠΑΤΡΙΣ

---