ΔΙΩΞΗ ΣΕ ΔΑΣΚΑΛΑ ..ΓΙΑ ΟΜΙΛΙΑ

ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΕΣ ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΗΣ ΔΑΣΚΑΛΑΣ (ΜΑΘΙΟΥΔΑΚΗ ΚΑΛΛΙΟΠΗ), ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ, ΓΙΑΤΙ ........ΤΟΛΜΗΣΕ ΝΑ ΑΡΘΡΩΣΕΙ ΕΝΑ ΙΣΩΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΟΓΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΡΧΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛ. ΒΕΝΙΖΕΛΟ. ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΙ ΔΙΩΞΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΕΣ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΟΥΜΕ.

ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΛΗ Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΡΙΝΕΤΕ. ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΔΑΣΚΑΛΩΝ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ

Γενοκτονία των Ποντίων

Σήμερα, εκτός από τη μάχη της Κρήτης, τιμούμε και τη μνήμη των Ελλήνων του Πόντου που εξολοθρεύτηκαν απ’ τους Τούρκους την περίοδο 1916 – 1923. Ως ημέρα μνήμης για τη γενοκτονία των Ποντίων, καθιερώθηκε από την ελληνική βουλή το 1994, η δεκάτη ενάτη Μαϊου, δικαιώνοντας έτσι τον αγώνα των Ποντίων για το δικαίωμα στη μνήμη. Μνήμη, που πρέπει να γίνει και ιστορική συνείδηση του λαού μας, για την εξαγωγή συμπερασμάτων χρήσιμων, για το παρελθόν, το παρόν, μα κυρίως για το μέλλον.Με βάση το παραπάνω σκεπτικό, θα πρέπει να δούμε, όχι μόνο τις εγκληματικές ενέργειες του Κεμαλικού καθεστώτος που οδήγησαν στη γενοκτονία των Ποντίων, αλλά θα πρέπει ταυτόχρονα, ψύχραιμα και νηφάλια, να δούμε και τις ευθύνες της τότε ηγεσίας του τόπου και τα τραγικά λάθη που έκανε, με αποτέλεσμα και την γενοκτονία να μην αποτρέψει και να οδηγήσει με τις λαθεμένες επιλογές της, στον ξεριζωμό 1,5 εκατομμυρίων Μικρασιατών και Ελλήνων του Πόντου.Στις αρχές του προηγούμενου αιώνα στην Ευρώπη και στα Βαλκάνια, έχουμε τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο και τη σύγκρουση δύο ιμπεριαλιστικών στρατοπέδων. Των δυνάμεων της Αντάντ απ’ τη μια και των κεντρικών δυνάμεων απ’ την άλλη. Τα δυο αυτά ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα θέλουν να μοιράσουν τις σφαίρες επιρροής και να υποδουλώσουν κι άλλους λαούς. Τον πόλεμο ξεκίνησε η αστική τάξη της Γερμανίας, χωρίς να είναι άμοιρες ευθυνών και οι αστικές τάξεις των χωρών της Αντάντ. Οι χώρες της Βαλκανικής, συμμετέχουν στη μια ή στην άλλη συμμαχία. Η Τουρκία συμμετέχει στη συμμαχία των κεντρικών δυνάμεων, μαζί με τη Γερμανία, την Αυστροουγγαρία και τη Βουλγαρία. Η Ελλάδα διχασμένη σ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου, ένα μέρος της με τις δυνάμεις των φιλελευθέρων του Βενιζέλου, συντάσσεται με τις δυνάμεις της Αντάντ κι ένα άλλο μέρος, το φιλοβασιλικό, προσπαθεί να έχει μια ουδέτερη στάση, αλλά ουσιαστικά με τις ενέργειες της βοηθάει τη συμμαχία των κεντρικών δυνάμεων. Έτσι όταν τελειώνει ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος, στην Ελλάδα υπάρχει ένας φοβερός διχασμός ανάμεσα στους Έλληνες. Στην άρχουσα τάξη όμως της Ελλάδας, κοινή είναι η πεποίθηση ότι η συμμετοχή της Ελλάδας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια κύρια της Αγγλίας, που αφορούν την ευρύτερη περιοχή της εγγύς ανατολής, θα προωθήσει στην πράξη τη θεωρία της Μεγάλης Ιδέας. Παράλληλα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, έχει εκδηλωθεί το κίνημα των Νεότουρκων. Οι Νεότουρκοι που εκφράζουν την τουρκική αστική τάξη, και αργότερα ο Κεμάλ Ατατούρκ, πιστεύουν, ότι πρέπει να δημιουργηθεί ένα καθαρά τουρκικό εθνικό κράτος, χωρίς τις μειονότητες των Ελλήνων, των Αρμενίων, των Μαρονιτών και των Κούρδων, οι οποίες πρέπει, είτε να εκτουρκιστούν και να αφομοιωθούν, είτε να εξοντωθούν. Για τον ποντιακό ελληνισμό και τους Αρμενίους, επέλεξαν τελικά με τη βοήθεια και την καθοδήγηση του γερμανικού ιμπεριαλισμού, την εξόντωση.Οι Νεότουρκοι, στη διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, κατέληξαν από κοινού με την παλιά φεουδαρχική τάξη, δηλαδή το Σουλτάνο, στο να προωθήσουν τα συμφέροντά τους, μέσα από τη συμμαχία με το γερμανικό ιμπεριαλισμό. Έτσι έχουμε έντονη διείσδυση του γερμανικού κεφαλαίου στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, όπου τα μεγαλεπήβολα σχέδια π.χ. σιδηρόδρομος Κωνσταντινούπολης – Βαγδάτης και η εκμετάλλευση των2πετρελαίων της Μοσούλης, δημιουργούν ανησυχία στα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα της εποχής, την Αγγλία, τη Γαλλία και τη Ρωσία.Στην Οθωμανική Αυτοκρατορία όμως, έχουμε και τη μη μουσουλμανική αστική τάξη των Ελλήνων και των Αρμενίων, οι οποίες παραδοσιακά είναι προσδεμένες στην Αγγλία, τη Γαλλία και τη Ρωσία. Αυτό αντιμετωπίστηκε από το γερμανικό ιμπεριαλισμό, ως σοβαρός κίνδυνος για την κυριαρχία τους στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Έτσι, όταν ξεκινά ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος οι Γερμανοί, οργανώνουν σε συνεργασία με τους Τούρκους εθνικιστές, το πρώτο σχέδιο για τη μαζική εξολόθρευση των Μικρασιατών και των Ελλήνων του Πόντου, με τη στρατολόγησή τους στα τάγματα εργασίας, τα οποία χρησιμοποιούνται για την κατασκευή δρόμων και άλλων έργων με συνθήκες απαράδεκτες, χωρίς φαγητό, κάνοντας πολυήμερες πορείες, όπου από τις κακουχίες και την ασιτία, πεθαίνουν χιλιάδες Έλληνες. Καθοδηγητής όλης αυτής της επιχείρησης ο Γερμανός συνταγματάρχης Λίμαν φον Σάντερς.Το Δεκέμβριο του 1916, εκπονήθηκε από τους Τούρκους στρατηγούς Εμβέρ και Ταλαάτ, με την καθοδήγηση των Γερμανών, σχέδιο εξόντωσης του άμαχου ελληνικού πληθυσμού του Πόντου που προέβλεπε:-Άμεση εξόντωση όλων των αντρών των πόλεων από 16 έως 60 ετών.-Γενική εξορία όλων των αντρών και γυναικόπαιδων των χωριών στα ενδότερα της Ανατολής, με πρόγραμμα εξόντωσής τους από την πείνα και τις κακουχίες.Το πρόγραμμα ξεκίνησε λίγο αργότερα και εφαρμόστηκε κυρίως στις περιοχές της Σαμψούντας και της Πάφρας. Η περιοχή της Τραπεζούντας είχε γλιτώσει από τη μανία των Τούρκων, διότι είχε καταληφθεί τον Απρίλιο του 1916, από το Ρώσικο στρατό. Όταν όμως οι Ρώσοι εγκατέλειψαν την πόλη το Φεβρουάριο του 1918, ορισμένοι κάτοικοι έφυγαν με τους Ρώσους κατά την αποχώρησή τους και εγκαταστάθηκαν στην περιοχή του Καυκάσου και στα παράλια της Γεωργίας και γλίτωσαν. Οι κάτοικοι που έμειναν αντιμετώπισαν πλέον τον κίνδυνο να έχουν την ίδια τύχη με τους κατοίκους της Σαμψούντας και της Πάφρας. Μπροστά σ’ αυτό το ενδεχόμενο ο φωτισμένος μητροπολίτης Τραπεζούντας Χρύσανθος, ζητά από την ελληνική κυβέρνηση βοήθεια, για ν’ αποτραπεί η σφαγή του ποίμνιού του. Η ελληνική κυβέρνηση όμως του Ελευθέριου Βενιζέλου, αντί να στείλει στρατιωτική βοήθεια για την προστασία του ελληνικού πληθυσμού του Πόντου, εξαρτημένη από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα της Αγγλίας , της Γαλλίας και του διεθνούς κεφαλαίου που θέλει να καταστείλει την επανάσταση των μπολσεβίκων στη Ρωσία, στέλνει το Γενάρη του 1919 δύο ελληνικές μεραρχίες με είκοσι τρεις χιλιάδες άντρες στην Ουκρανία, στην περιοχή της Οδησσού και της Σεβαστούπολης, για να υπερασπιστούν την καταρρέουσα εξουσία του Τσάρου και της αστικής τάξης της Ρωσίας.Στις 2 Μαϊου του1919 αποβιβάζονται στο λιμάνι της Σμύρνης οι πρώτες ελληνικές δυνάμεις στα πλαίσια της εντολής που απέσπασε ο Βενιζέλος από τη συμμαχική διάσκεψη στο Παρίσι για κατοχή της περιοχής της Σμύρνης απ’ τον ελληνικό στρατό. Ο πόλεμος στην Μικρά Ασία που θα καταλήξει στη λεγόμενη Μικρασιατική καταστροφή έχει αρχίσει.Στις 19 Μαϊου του 1919, αποβιβάζεται ο Μουσταφά Κεμάλ στη Σαμψούντα για ν’ αναλάβει τη διοίκηση δύο σωμάτων στρατού . 3Υπό την καθοδήγηση του Κεμάλ Τσέτες εντάχθηκαν στην τουρκική χωροφυλακή και προέβησαν σε πλήθος φρικαλεοτήτων σε βάρος των Ελλήνων. Ακόμα και Ο Τούρκος Τζεμάλ Νουσιέτ νομικός σύμβουλος του φρουραρχείου της Κωνσταντινούπολης και πρόεδρος της εξεταστικής επιτροπής της Σουλτανικής κυβέρνησης του Φερίτ Πασά αποδοκίμασε έντονα τις πρακτικές του Κεμάλ, καταγγέλλοντας ότι χιλιάδες Έλληνες κάηκαν ζωντανοί μέσα σε ναούς, γυναίκες βιάστηκαν, περιουσίες λεηλατήθηκαν και γενικά το ενενήντα τις εκατό των Ελλήνων της Πάφρας είχε εξοντωθεί. Ευρωπαϊκές και αμερικανικές ανθρωπιστικές οργανώσεις και προξενικές αρχές, επιβεβαίωσαν τις καταγγελίες.Το 1918, οι Πόντιοι δια των εκπροσώπων τους, είχαν ζητήσει τη δημιουργία ανεξάρτητου ποντιακού κράτους. Ο Έλληνας πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος, έκρινε όμως τα αιτήματα των Ποντίων για ανεξάρτητο κράτος και ακόμα περισσότερο για ένωση με την Ελλάδα, ως ουτοπικά. Αντίθετα, πρόκρινε ως πλέον συμφέρουσα τη λύση της συνεργασίας του ελληνικού και αρμένικου στοιχείου, σ’ ένα αρμενικό κράτος όπου, η περιοχή του Πόντου θα έχει αυτονομία. Στην αρχή, υπήρχαν διαφωνίες από πολλούς Ποντίους. Στο τέλος όμως, ο μητροπολίτης Χρύσανθος εκπροσωπώντας τον ποντιακό ελληνισμό, υπογράφει τη σχετική συμφωνία με τον πρόεδρο της αρμενικής δημοκρατίας Χατισιάν , το Γενάρη του 1920. Η άρνηση όμως των Άγγλων να επιτρέψουν τη συγκρότηση εθνικών ποντιακών ταγμάτων , που θα αντιμετώπιζαν μαζί με τους Αρμενίους τον Κεμαλικό στρατό, συνετέλεσε στην ήττα των Αρμενίων στο Ερζερούμ τον Νοέμβριο του 1920, όπου αναγκάζονται να συνθηκολογήσουν με τον Κεμάλ. Ο ποντιακός πληθυσμός, είναι πλέον στο έλεος των τουρκικών στρατευμάτων.Το ίδιο διάστημα, οι βασιλικές κυβερνήσεις που διαδέχθηκαν την κυβέρνηση του Ελευθέριου Βενιζέλου, αντί να προχωρήσουν στην ειρήνευση όπως ήταν η απαίτηση του ελληνικού λαού και όπως οι ίδιοι είχαν υποσχεθεί προεκλογικά, ενεργώντας τελικά σαν πιόνια της Αγγλίας και της Γαλλίας, που ήθελαν να καταλάβουν τα πετρέλαια της Μοσούλης, συνεχίζουν τον πόλεμο. Όταν οι υποτιθέμενοι σύμμαχοί μας, Άγγλοι, Γάλλοι και Ιταλοί, πετυχαίνουν τους σκοπούς τους και διαμοιράζουν μεταξύ τους ένα τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με τα περισσότερα κοιτάσματα πετρελαίου, της Μέσης Ανατολής, όχι μόνο μας εγκαταλείπουν, αλλά αρχίζουν να πουλούν όπλα στους Τούρκους εξοπλίζοντας το στρατό του Κεμάλ Ατατούρκ.Ο ελληνικός στρατός, οδηγείται στην ήττα. Οι Έλληνες της Μικράς Ασίας εγκαταλείπονται στο έλεος του τουρκικού στρατού. Ενάμισι εκατομμύριο Ελλήνων της Μικράς Ασίας και του Πόντου ξεριζώνονται από τις πατρογονικές εστίες. Μέχρι την αναγκαστική ανταλλαγή των πληθυσμών τριακόσιες πενήντα τρεις χιλιάδες Έλληνες του Πόντου και διακόσιες πενήντα χιλιάδες Έλληνες των παραλίων της Μικράς Ασίας σφαγιάσθηκαν ή πέθαναν από την πείνα και τις κακουχίες.Ογδόντα πέντε χρόνια μετά, θυμόμαστε και τιμούμε τη μνήμη των θυμάτων της γενοκτονίας των Ποντίων και των Μικρασιατών, όχι για να4καλλιεργηθούν αισθήματα μίσους απέναντι στο γειτονικό τουρκικό λαό, με τον οποίο θα πρέπει να ζούμε ειρηνικά, αλλά προκειμένου να βγάλουμε τα αναγκαία ιστορικά συμπεράσματα και να μην επιτρέψουμε ποτέ ξανά μια παρόμοια καταστροφή για τον ελληνισμό.

Μαθιουδάκη ΚαλλιόπηΔασκάλα

Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ

Το Δ.Σ. του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Μεραμβέλου - Οροπεδίου συνεδρίασε, σήμερα 22 Μαϊου 2007 για να συζητήσει την ανακοινωθείσα στον τοπικό τύπο πρόθεση έναρξης ένορκης διοικητικής εξέτασης, από τον Περιφερειακό Διευθυντή Εκπαίδευσης Κρήτης κατά της Δασκάλας Καλλιόπης Μαθιουδάκη ομιλήτριας στον εορτασμό της επετείου της Μάχης της Κρήτης και της Γενοκτονίας των Ποντίων .Τα μέλη του Δ.Σ. του Συλλόγου αφού ακούσαμε τη συνάδελφο και μετά από διαλογική συζήτηση, αποφασίσαμε ομόφωνα:1) Θεωρούμε απαράδεκτη την πρόθεση δίωξης της συναδέλφου.2) Λυπούμαστε για τη στάση του Γενικού Γραμματέα της Περιφέρειας Κρήτης κ. Σεραφείμ Τσόκα εκπροσώπου της κυβέρνησης, ο οποίος από την έναρξη της ομιλίας της συναδέλφου εξέφραζε έντονα τη δυσαρέσκειά του για το περιεχόμενο και τη διάρκειά της, με μορφασμούς και χειρονομίες, προτρέποντας τους παρευρισκομένους να αποχωρίσουν μαζικά από τον ιερό ναό. Πράγμα που έπραξε ο ίδιος στη συνέχεια με τρόπο προσβλητικό προς την επέτειο και τη μνήμη των χιλιάδων νεκρών της μάχης της Κρήτης και των θυμάτων της Γενοκτονίας των Ποντίων.Δύο και πλέον αιώνες μετά τη Γαλλική επανάσταση και τη γνωστή φράση του Βολτέρου «Διαφωνώ με όσα λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να τα λες», θεωρούμε αδιανόητο να διώκεται συνάδελφος για τις απόψεις του. Ως εκπαιδευτικοί - ελεύθεροι πολίτες αυτού του τόπου, δικαιούμαστε, πιστεύουμε, να διατυπώνουμε ελεύθερα τις απόψεις μας και να επισημαίνουμε τα λάθη του παρελθόντος προκειμένου να οδηγούμαστε στα αναγκαία συμπεράσματα όχι μόνο για το παρελθόν, αλλά κύρια για το παρόν και για το μέλλον. Καθένας μπορεί να έχει τις διαφωνίες του με τις απόψεις που εκφράστηκαν στην ομιλία της συναδέλφου, αλλά δεν έχει το δικαίωμα να προσπαθεί να τη φιμώσει , να τη λογοκρίνει και ακόμα περισσότερο να τη διώκει γι’ αυτό.

Το Δ.Σ. του Συλλόγου εκπαιδευτικών Π.Ε. Μεραμβέλου

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΕΧΟΥΝ ΒΓΕΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ "ΣΥΛΛΟΓΟ ΔΟΜΙΝΙΚΟ ΘΕΟΤΟΚΟΠΟΥΛΟ" ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ, ΤΟ ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΟ ΤΜΗΜΑ ΑΔΕΔΥ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ, ΤΗΝ ΕΛΜΕ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ ΚΑΙ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΦΟΡΕΙΣ.