Με τον μεγαλειώδη αγώνα των 6 εβδομάδων η εκπαιδευτική κοινότητα, κατάφερε να δώσει στην ευρύτερη κοινωνία μια εικόνα των προβλημάτων της εκπαίδευσης και των εκπαιδευτικών. Μια εικόνα αληθινή που συγκλόνισε γιατί έδειξε την ανυπαρξία της κρατικής ευαισθησίας, την συνεχή μείωση των ποσών για την εκπαίδευση των ελληνοπαίδων, την άθλια κατάσταση των λειτουργών της εκπαίδευσης που ταχύτατα οδηγούνται στην περιθωριοποίηση και την φτώχεια. Έδειξε την πραγματική εικόνα των άθλιων σχολείων, των βιβλίων και των προγραμμάτων που δημιουργήθηκαν για μας χωρίς εμάς, τον αυταρχισμό και την γραφειοκρατία των «υπευθύνων». Χτύπησε επίσης την ίδια την καρδιά της εισοδηματικής πολιτικής θέτοντας ευθέως ένα θέμα ταμπού, εκείνο της αύξησης των μισθών μας στα 1400 Ευρώ βασικό για τον πρωτοδιόριστο.
Ο αγώνας εκείνος σαφώς και δεν τελείωσε νικηφόρα για τον Κλάδο, είχαμε άλλωστε να αντιμετωπίσουμε τη λυσσαλέα επίθεση των «μεγάλων» συγκροτημάτων των ΜΜΕ, τον κοινωνικό αυτοματισμό που είχε καλλιεργηθεί έντεχνα όλα αυτά τα χρόνια, αλλά και εξ` αιτίας δικών μας λαθών στρατηγικής. Το τελικό ισοζύγιο όμως είναι θετικό για τον Κλάδο αλλά και για την εκπαίδευση γενικότερα. Έβαλε τις βάσεις για τις σημερινές μας αγωνιστικές κινήσεις, έσκαψε τα θεμέλια της συντηρητικής πολιτικής της ΝΔ, σφυρηλάτησε συνειδήσεις, δημιούργησε μια κρίσιμη μάζα μέσα στην Κοινωνία ευνοϊκά διακείμενη στους αγώνες μας.
Τώρα ήρθε η ώρα τούτα τα αποτελέσματα να γίνουν κεφάλαιο για το κίνημά μας. Να γίνουν χειροπιαστά αποτελέσματα. Η μέρα δράσης της εκπαιδευτικής κοινότητας στις 21 του Οκτώβρη πρέπει και μπορεί να αποτελέσει την απαρχή των νέων μας αγώνων και κατακτήσεων. Η πολιτική κατάσταση μας ευνοεί: Η Κυβέρνηση παραπαίει κάτω από το βάρος των σκανδάλων και της αντιλαϊκής της πολιτικής. Η οργή των πολιτών έχει περισσέψει. Διέξοδος εκτός του αγώνα, δεν υπάρχει. Η μέρα δράσης μπορεί να επαναφέρει στο προσκήνιο το ζήτημα της εκπαίδευσης στο σύνολό της, την ταξική πολιτική του αποκλεισμού και του διαχωρισμού, την εγκατάλειψη των καινοτόμων δράσεων, τη μετατροπή του σχολείου σε παιδοφυλακτήριο και εξεταστικό κέντρο, την μεγαλύτερη μείωση των δαπανών. Και μετά ο αγώνας πανεκπαιδευτικός, μαζικός , ανειρήνευτος, με προοπτική νίκης. Αν όχι εμείς ποιοι; Αν όχι τώρα πότε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου