Μπερτολτ Μπρεχτ - Εγκώμιο στην μάθηση
που ο καιρός τους ήρθε
ποτέ δεν είναι πολύ αργά!
Μάθαινε το αβγ, δε σε φτάνει, μα συ
να το μαθαίνεις! Μη σου κακοφανεί!
Ξεκίνα! Πρέπει όλα να τα ξέρεις!
Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία.
Μάθαινε, άνθρωπε στο άσυλο
Μάθαινε, άνθρωπε στη φυλακή!
Μάθαινε, γυναίκα στην κουζίνα!
Μάθαινε, εξηντάχρονε!
Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία.
Ψάξε για σχολείο, άστεγε!
Προμηθεύσου γνώση, παγωμένε!
Πεινασμένε, άρπαξε το βιβλίο: είν' ένα όπλο.
Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία.
Μην ντρέπεσαι να ρωτήσεις, Σύντροφε!
Μην αφεθείς να πείθεσαι
μάθε να βλέπεις συ ο ίδιος!
Ό,τι δεν ξέρεις ο ίδιος
καθόλου δεν το ξέρεις.
Έλεγξε το λογαριασμό
εσύ Θα τον πληρώσεις.
Ψάξε με τα δάχτυλα κάθε σημάδι
Ρώτα: πώς βρέθηκε αυτό εδώ.
Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία"
Η μία όψη: Βατοπέδι, Εφραίμ, και καλόγεροι με ικανότητες real estate, Υπουργοί με εξομολογητές και ανομολόγητες ικανότητες πλουτισμού. Κραχ και golden boys, χρηματιστήρια που καταρρέουν, πανικόβλητοι «επενδυτές» , καταθέτες των 300 και 500 χιλιάδων Ευρώ, που αγωνιούν για τις καταθέσεις τους. Πρόεδροι, Πρωθυπουργοί και κεντρικοί τραπεζίτες τρέχουν να τους σώσουν, χρησιμοποιώντας τα εργαλεία του καταραμένου σοσιαλισμού. Τα ίδια που πριν λίγες εβδομάδες τα εξόρκιζαν και κατηγορούσαν για «κρατική παρέμβαση», «νόθευση του υγιούς ανταγωνισμού» και άλλα ευτράπελα.
Η άλλη όψη: εργαζόμενοι που δεν τους «βγαίνει» να γεμίσουν την δεξαμενή πετρελαίου, μικρομεσαίοι που δεν σταυρώνουν πελάτη και τα γραμμάτια τρέχουν. Μισθωτοί που στο ταμείο του super market μετράνε τα ψιλά που τους απέμειναν για τις υπόλοιπες 10 ημέρες. Συνταξιούχοι που δεν μπορούν να αγοράσουν τα φάρμακά τους, μετανάστες που δεν βρίσκουν πια ούτε το κακοπληρωμένο «μαύρο» μεροκάματο. Νέοι που δεν έχουν κάποια «γαλάζια» άκρη ούτε για πρόσληψη μέσω stage. Γονείς που απεγνωσμένα προσπαθούν να γράψουν τα παιδιά τους σε κάποιο δημόσιο νηπιαγωγείο, 60 χιλιάδες από αυτούς δεν τα κατάφεραν. Αγρότες που τα έξοδα καλλιέργειας είναι πολλαπλάσια των εσόδων τους, που οι τιμές των πρώτων υλών τους τριπλασιάστηκαν σε τρία χρόνια, οι τιμές πώλησης παρέμειναν όμως ίδιες λόγω των καρτέλ των κουμπάρων.
Όλοι μιλούν και εργάζονται για την πρώτη κατηγορία. Έχουν στήσει ένα ολόκληρο θέατρο του παραλόγου και μας επιφυλάσσουν και πάλι το ρόλο του θεατή. Το ρόλο του κομπάρσου που θα πληρώσει και πάλι τα ναύλα και την κρίση που οι ίδιοι δημιούργησαν από την ασυδοσία που επί χρόνια είχαν και την υπερβολική πλεονεξία τους.
Κι εμείς; Εμείς που βιώνουμε και πληρώνουμε και την άνοδο των χρηματιστηρίων και την πτώση τους; Εμείς που είτε σε ύφεση είτε σε ανάπτυξη μας απομυζούν και μας στέλνουν πάντα τον λογαριασμό ( στα επιτόκια, στις τιμές των τροφίμων, στο πετρέλαιο, στους μισθούς πείνας και λιτότητας); Θα μπούμε στο παιχνίδι τους; Θα συμμεριστούμε τις αναλύσεις τους; Ή επιτέλους θα συνειδητοποιήσουμε ότι οι υπεύθυνοι της κρίσης έχουν ονοματεπώνυμο. Θα καταλάβουμε ότι η κοινωνία μας ΔΕΝ είναι μια ένωση αγγέλων, αλλά σκληρά ταξική και τα συμφέροντά μας δεν μπορεί να είναι τα ίδια με τους έχοντες και κατέχοντες. Αν το κάνουμε αυτό, το επόμενο βήμα είναι να αντιδράσουμε δυναμικά και να απαιτήσουμε τα δίκια μας. Τον παραγόμενο πλούτο (εμείς τον δημιουργούμε) και είναι η ώρα να τον αναδιανείμουμε δίκαια και να πάρουμε αυτά που μας ανήκουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου