Δεν ξέρω αν σας έπεισε η απολογία του Ρουσόπουλου στη Βουλή χτες το βράδυ. Παραβλέποντας τις δακρύβρεχτες κορώνες περί γιου ταχυδρομικού, λες και οι ταχυδρομικοί υπάλληλοι είναι λούμπεν προλεταριάτο, πέρα από τις προσωπικές επιθέσεις εναντίον του Γιώργου Παπανδρέου, που σαφώς τον ωφελούν ( όταν ένα απόφοιτος Γυμνασίου κατορθώνει μέσα σε 4 χρόνια να φτιάξει 4 "Κωλόσπιτα", ο Παπανδρέου που γεννήθηκε υπ
οτίθεται μέσα στις «πορφύρες» θα έπρεπε να είναι ο πλουσιότερος στη χώρα μας). Πέρα από τις μη απαντήσεις στις σαφέστατες καταγγελίες του οδηγού του Εφραίμ, του Βουλευτή της ΝΔ στη Βόρεια Ελλάδα και του Μητροπολίτη της περιοχής (αποδείξτε εσείς ότι συντόνιζα το σκάνδαλο, τόνιζε κάθε δέκα λεπτά), εκείνο που έμενα με τράβηξε και με συγκλόνισε ήταν η ίδια η εικόνα του Κυβερνητικού Εκπροσώπου, του Νο2 στην Κυβέρνηση και παρακαθήμενου του Πρωθυπουργού. Μια εικόνα αδυναμίας και μοναξιάς . Μια εικόνα παρακμής, αλλά και αλαζονείας που προσπαθεί να παρασύρει στον καιάδα τους πάντες (Πρωθυπουργό, ΝΔ, κλπ). Ήταν και είναι η εικόνα όλων εκείνων που έχουν μάθει να δουλεύουν στο παρασκήνιο, στο σκοτάδι των διαδρόμων της εξουσίας, εκείνων που συντονίζουν πίσω από τις κάμερες το τι θα ειπωθεί στα δελτία ειδήσεων και το τι θα γραφεί στις εφημερίδες. Των τυφλοπόντικων που ροκανίζουν τους θεσμούς, των βρικολάκων της Δημοκρατίας μας, που το φως της δημοσιότητας τους τυφλώνει και τους σκοτώνει τελικά. Ανεξάρτητα αν προχωρήσει η ανάκριση στη Βουλή ή αν αποδοθούν ευθύνες, και μόνο η βίαιη και υποχρεωτική είσοδος στο προσκήνιο και στο φως, αυτών που δουλεύουν στα υπόγεια της εξουσίας, είναι σημαντικό και θετικό βήμα.(Ο Ταχυδρόμος- Στρουμφάκι είναι από το: http://divaynne.wordpress.com/)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου