Κυριακή, Μαΐου 11, 2008

Ένας άγριος Μάης

Δεν τον ζήσαμε, τον ανακαλύψαμε χρόνια μετά, μέσα από βιβλία, ντοκιμαντέρ και ταινίες, αλλά μας σημάδεψε και μας έκανε να ονειρευόμαστε ότι ήμασταν εκεί, ή ότι θα μπορούσαμε ποτέ και η δική μας γενιά να κάνει τους δικούς της Μάηδες.
ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΧΡΟΝΙΚΟ:
MΑΡΤΗΣ. Στις 18 Μάρτη, διαδηλωτές ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ καίνε αμερικανικές τράπεζες στο Παρίσι. Στις 22 Μάρτη, αυθόρμητη συγκέντρωση διαμαρτυρίας υπέρ 6 αντιπολεμικών διαδηλωτών καταλήγει σε κατάληψη του Πανεπιστημίου της Νάντερ στην Γαλλία.
ΑΠΡΙΛΗΣ. Στις 4 Απρίλη δολοφονείται ο μαύρος ηγέτης και προπαγανδιστής της μη βίαιης διαμαρτυρίας και πολιτικής ανυπακοής Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ, στο Μέμφις των ΗΠΑ. Σε 125 πόλεις ξεσπάνε ταραχές από μαύρους διαδηλωτές. Στις 6 Απρίλη, στο Όκλαντ της Καλιφόρνια, τα γραφεία του Κόμματος των Μαύρων Πανθήρων, πολιορκούνται από την αστυνομία. Δολοφονείται εν ψυχρώ ο Μπόμπυ Χάττον και συλλαμβάνεται ο Έλντριτζ Κλήβερ. Στις 11 Απρίλη, ο φασίστας Κλάους Μπάχμαν πυροβολεί το κεφάλι τον ηγέτη του Κινήματος Εξωκοινοβουλευτικής Διαμαρτυρίας (ΑΡΟ) της Δ. Γερμανίας Ρούντι Ντούτσκε. Στις 23 του ιδίου μήνα η οργάνωση “Φοιτητές για μία Δημοκρατική Κοινωνία” (SDS) καταλαμβάνει το Πανεπιστήμιο Κολούμπια στις ΗΠΑ. Στις 25 Απρίλη του 1968 στα γαλλικά πανεπιστήμια αριστεριστές φοιτητές συγκρούονται με δεξιούς και φασίστες.

ΜΑΗΣ (Α ΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΟ). Στις 3 Μάη, γίνονται στο παρισινό Καρτιέ Λατέν, οι πρώτες αιματηρές συγκρούσεις του “Μάη 68” ανάμεσα στους κρανοφόρους CRS της αστυνομίας και σε κάμποσες εκατοντάδες φοιτητές. Μετά δύο μέρες ταραχών, 6 σπουδαστές κλείνονται στην φυλακή. Στις επόμενες μέρες κλιμακώνονται όλο και πιο μαζικές πορείες διαμαρτυρίας με αποκορύφωση στις 10 Μάη, που έμεινε στην ιστορία ως “Νύχτα των Οδοφραγμάτων”. Στις 13 Μάη 68 τα εργατικά συνδικάτα σπρωγμένα από την κίνηση των γεγονότων αναγκάζονται να κηρύξουν Γενική Απεργία. Την ίδια μέρα καταλαμβάνεται η Σορβόννη. Στις 14 Μάη αρχίζουν οι καταλήψεις εργοστασίων από “γενικές συνελεύσεις” εργατών .
ΜΑΗΣ (Β ΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΟ), Στις 18 Μάη δέκα χιλιάδες νέοι διαδηλώνουν στην φρανκική Μαδρίτη και συγκρούονται με την αστυνομία του φασιστικού καθεστώτος. Στις 20 Μάη ο Wu-Liang ζητάει στην Κίνα άμεση δημοκρατία και φέρνει ως παράδειγμα την Παρισινή Κομμούνα του 1871. Την επόμενη μέρα καταλαμβάνεται το Πανεπιστήμιο του Δ. Βερολίνου, ενώ στο Παρίσι 100 περίπου Έλληνες φοιτητές καταλαμβάνουν το “Ελληνικό Σπίτι” της Πανεπιστημιούπολης, υψώνοντας στην στέγη του μία κόκκινη και μία μαύρη σημαία χιαστί. Στις 22 Μάη η Γαλλική Κυβέρνηση προσπαθώντας απελπισμένα να ησυχάσει τα πράγματα, ψηφίζει γενική αμνηστία, ενώ δύο ημέρες μετά ο στρατηγός Ντε Γκωλ επισείει στους Γάλλους τον κίνδυνο… εμφυλίου πολέμου. Στις 24 Μάη στο Βέλγιο, την Γερμανία, την Ιταλία και την Χιλή καταλαμβάνονται Πανεπιστήμια και ξεσπούν εκτεταμένες οδομαχίες ανάμεσα στην νεολαία και την αστυνομία. Στην Γαλλία ένα εκατομμύριο απεργοί νεκρώνουν τη δημόσια ζωή. Στις 28 Μάη, οι φοιτητές της Μαδρίτης καταλαμβάνουν το εκεί Πανεπιστήμιο.
Ο Παρισινός (Γαλλικός) Μάης τελειώνει.

Δεν υπάρχουν σχόλια: