Στης ακρίβειας τον καιρό...

Αυτό που σε δεκάδες χώρες του λεγόμενου τρίτου κόσμου εμφανίζεται με τη μορφή της πείνας και τροφοδοτεί λαϊκές εξεγέρσεις, σε μας εμφανίζεται με τη μορφή της ακρίβειας και, δυστυχώς, δεν τροφοδοτεί ούτε απεργίες. Τροφοδοτεί μόνο πολιτική σπέκουλα ( τα ΜΜΕ που ανήκουν τα περισσότερα σε μεγάλους επιχειρηματίες θυμήθηκαν την ακρίβεια και μας βομβαρδίζουν κάθε βράδυ με γέροντες που αδυνατούν να εξασφαλίσουν το γιαούρτι τους και νοικοκυρές που ψάχνουν στα σκουπίδια των λαϊκών. Την ίδια στιγμή κάθε απεργιακή κινητοποίηση για αύξηση των μισθών, την αντιμετωπίζουν ως δημόσιο κίνδυνο) και ακτιβιστικά καραγκιοζιλίκια (γιατί μη μου πείτε ότι τα πολυδιαφημισμένα μποϋκοτάζ στα ζυμαρικά ή στα γάλατα θα ρίξουν τις τιμές. Ιδιαίτερα εδώ που το καταναλωτικό κίνημα βρίσκεται στα σπάργανα) . Σύμφωνα με τα τελευταία στατιστικά στοιχεία, μεταξύ Απρίλη '08 και Απρίλη '07, είχαμε τις ακόλουθες μεταβολές τιμών: ψωμί 17,3%, αλεύρι 19%, ζυμαρικά 22,4%, βούτυρο γάλακτος 31,5%, σπορέλαιο 35,4%, σκληρά τυριά 15,4%, αυγά - όσπρια 14,2%, φυσικό αέριο 45%, πετρέλαιο θέρμανσης 38,6%, καύσιμα αυτοκινήτου 11,6% και έπεται συνέχεια. Πίσω από τις συνεχείς ανόδους των τιμών στα προϊόντα και της γεωργίας και της βιομηχανίας βρίσκεται η προσπάθεια του καπιταλισμού να διαχειριστεί την κρίση του, φορτώνοντας τα βάρη στις πλάτες των εργαζόμενων. Βρίσκεται όμως και η ανικανότητα μιας Κυβέρνησης απραξίας. Μιας Κυβέρνησης που είναι τόσο διαπλεκόμενη με τους επιχειρηματίες και τους τραπεζίτες που αδιαφορεί συστηματικά. Τα φληναφήματα περί σωστής λειτουργίας της αγοράς, περί σωστού ανταγωνισμού δεν πρέπει να μας πείθουν. Αν θέλουμε να καταπολεμηθεί η ακρίβεια, σίγουρα δεν χρειαζόμαστε περισσότερη "απελευθέρωση", περισσότερο «ανταγωνισμό». Χρειαζόμαστε περισσότερο έλεγχο. Έλεγχο κοινωνικό και φυσικά μιαν άλλη οργάνωση της κοινωνίας μας.