Την ώρα που η Κυβέρνηση της ΝΔ με διαρροές στα ΜΜΕ προετοιμάζει τους ασφαλισμένους για την «εξυγίανση» του ασφαλιστικού συστήματος στη χώρα μας, αποκαλύπτεται σε όλη τη μεγαλοπρέπειά του ένα πρωτοφανές σκάνδαλο με τα αποθεματικά των Ταμείων των Δημοσίων Υπαλλήλων. Ένα σκάνδαλο που συνδυάζει τα περιβόητα «γαλάζια Παιδιά»( αποτυχημένους πολιτευτές που διορίστηκαν να διαχειρίζονται δισεκατομμύρια Ευρώ) και πολιτικές σκοπιμότητες. Σύμφωνα με το πόρισμα «δεν υπήρχαν όρια στις χρηματιστηριακές συναλλαγές και στηρίζονταν στα κριτήρια της ιδιωτικής εταιρείας. Αγόραζαν ομόλογα 7% ακριβότερα από την ημερήσια διακύμανση».
Ας δούμε λίγο περισσότερο τα δομημένα ομόλογα: Για να παρακαμφθεί η νομοθεσία που προβλέπει ότι το 77% των αποθεμάτων των Ταμείων θα πρέπει να τοποθετούνται σε ασφαλείς επενδύσεις (σταθερά ομόλογα ή καταθέσεις), βρέθηκε η πατέντα του «δομημένου ομολόγου». Τα δομημένα ομόλογα που αγόρασαν τα Ταμεία είναι μόνο κατ’ όνομα ομόλογα (ίσα για να καλύπτονται οι τυπικές προϋποθέσεις τις νομοθεσίας). Γενικά μιλώντας, τα δομημένα ομόλογα ανήκουν στην κατηγορία των παράγωγων προϊόντων (derivatives). Πρόκειται για προϊόντα ειδικών χαρακτηριστικών που πολύ συχνά έχουν υψηλό ρίσκο και χρησιμοποιούνται ως αντιστάθμισμα του ρίσκου άλλων επενδύσεων. Ακόμα και στο παγκόσμιο καζίνο των διεθνών χρηματαγορών τα δομημένα ομόλογα δεν χρησιμοποιούνται ως κύρια επένδυση.
Σε ό,τι αφορά τώρα τα ασφαλιστικά Ταμεία:
Τα δομημένα ομόλογα που αγοράστηκαν δεν έχουν εγγυημένες αποδόσεις. Τα συγκεκριμένα προϊόντα έχουν δεκαπενταετή ή εικοσαετή διάρκεια. Για τα πρώτα δύο έως πέντε χρόνια προβλέπουν μια σταθερή και ως επί το πλείστον συμφέρουσα απόδοση. Όμως για τα επόμενα δέκα έως δεκαοχτώ χρόνια οι αποδόσεις τους συναρτώνται από περίπλοκες εξισώσεις. Πρόκειται για επένδυση τόσο υψηλού ρίσκου που πρακτικά ισοδυναμεί με στοίχημα, και μάλιστα στημένο. Ένα στοίχημα το οποίο είναι βέβαιο ότι θα το χάσουν οι εργαζόμενοι και θα το κερδίσουν το κράτος που έχει εκδώσει τα δομημένα ομόλογα και η τράπεζα που τα διακινεί.
Επιπλέον, τα δομημένα ομόλογα δεν είναι εμπορεύσιμα με συμφέροντες όρους για τα Ταμεία. Λόγω του πολύ μεγάλου ρίσκου τους είναι εξαιρετικά δύσκολο να μεταπουληθούν. Η χαμηλή εμπορευσιμότητα τους σημαίνει ότι αν τα Ταμεία χρειαστούν ρευστό θα πρέπει να προσφύγουν σε τραπεζικό δανεισμό με πολύ σκληρούς όρους ή να ρευστοποιήσουν τα δομημένα ομόλογα που κατέχουν στο 60% ή 70% της ονομαστικής αξίας τους. Δηλαδή με τα δομημένα ομόλογα τίθενται σε κίνδυνο όχι μόνο οι αποδόσεις αλλά και το ίδιο το κεφάλαιο των Ταμείων.
Τέλος, τα δομημένα ομόλογα δίνουν τεράστιες ευκαιρίας για κερδοσκοπία των μεσαζόντων στην πλάτη των εργαζομένων. Τα ασφαλιστικά Ταμεία δεν συναλλάσσονται κατ’ ευθείαν με το κράτος αλλά με ενδιάμεσες τράπεζες και χρηματιστηριακές εταιρίες. Λόγω του υψηλού ρίσκου που έχουν αυτά τα προϊόντα, συνήθως πουλιούνται στον τελικό αποδέκτη σε τιμή μικρότερη από την ονομαστική αξία τους (άρτιο). Τα Ταμεία όμως αντί να αγοράσουν στο 85% ή 87% του αρτίου, αγόρασαν στο 100% ή και 106%. Επιπλέον, η τράπεζα που «δομεί» το ομόλογο (που μεσολαβεί δηλαδή μεταξύ κράτους και Ταμείου) κερδίζει και από τη λεγόμενη μεταφορά επιτοκίων (swap). Ενώ, δηλαδή, παίρνει από το κράτος ένα επιτόκιο ύψους τάδε, καταβάλει τελικά στο Ταμείο ένα πολύ μικρότερο επιτόκιο. Στην περίπτωση του ομολόγου ύψους 280 εκατομμυρίων ευρώ που αγόρασε τα Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης Δημοσίων Υπαλλήλων, τα κέρδη των μεσαζόντων έφτασαν το αστρονομικό 15% της αξίας του προϊόντος
Μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου, αντί η Κυβέρνηση της ΝΔ να αποσύρει την εμπιστοσύνη της από τον αρμόδιο Υπουργό, τον στηρίζει και προσπαθεί με συμψηφισμούς και αναζήτηση τεχνικών άλλοθι να διασωθεί. Για τους εργαζόμενους τα πράγματα είναι ξεκάθαρα: Την πολιτική ευθύνη για την ζημιά των εκατομμυρίων Ευρώ από τα Ταμεία μας την έχει η Κυβέρνηση και η πολιτική που ακολουθεί. Η κατάργηση της επιτροπής ελέγχου των χρηματιστηριακών πράξεων , ο διορισμός πολιτικών φίλων, με αδιαφανείς διαδικασίες, η προσπάθεια απόκρυψης και απόσυρσης της ευθύνης των Υπουργών, ουσιαστικά δείχνουν τον ένοχο: την Κυβέρνηση της ΝΔ.
