Τελικά αποδεικνύεται καθημερινά ότι ο Κυβερνητικός κατήφορος προς μια καθαρά νεοφιλελεύθερη πολιτική, δεν έχει τέλος. Το τελευταίο σαρωτικό πακέτο «τακτοποίησης» των εργασιακών θεμάτων, ουσιαστικά βάζει την ταφόπλακα σε κάθε δικαιολογία που κάποιοι –μέσα στο ΠΑΣΟΚ-προσπαθούν εδώ και καιρό να αρθρώσουν:
Στην αρχή μας μιλούσαν για κατάσταση εκτάκτου ανάγκης: μπροστά στην χρεοκοπία θα έπρεπε να επιβληθούν και «άδικα» μέτρα. Εντελώς τυχαία πάντα αφορούσαν τους εργαζόμενους και ποτέ τους έχοντες και κατέχοντες, οι οποίοι χρωστούν βεβαιωμένα 28δις Ευρώ.
Στη συνέχεια μας μίλησαν για αντιμέτρα στα παραπάνω άδικα (βλέπε φορολογικό), τελικά άνθρακας κι εδώ ο …θησαυρός, αφού οι μισθωτοί συνεχίζουν να πληρώνουν πάνω από το 60% των ετήσιων φόρων.
Κατόπιν ορκίζονταν στα ιερά και όσια του σοσιαλιστικού τους παρελθόντος ότι αύξηση ΦΠΑ, αυξήσεις στις ΔΕΚΟ κλπ, δεν επρόκειτο να επιβληθούν. Φυσικά πριν αλέκτωρ λαλήσει, είχαν ήδη θεσμοθετηθεί, μαζί φυσικά με οριζόντιες μειώσεις μισθών πάνω από 30%.
Το κερασάκι στην τούρτα ήρθε με τις διατάξεις του νόμου σκούπα, που εισάγεται με την διαδικασία του κατεπείγοντος στη Βουλή, και που το αδιανόητο δεν είναι απλά ότι τακτοποιούν κάποιες ανισότητες στο μισθολογικό καθεστώς των ΔΕΚΟ ή φροντίζουν , με την αναλογία 1:5 στις προσλήψεις/απολύσεις στο Δημόσιο, να αποσυμφορήσουν τη δημόσια διοίκηση από υποτίθεται περιττούς υπαλλήλους. Στο όνομα κάποιων αλλαγών και νοικοκυρέματος, που έπρεπε να γίνουν ,στη πραγματικότητα κατεδαφίζουν τις υπάρχουσες εργασιακές σχέσεις γυρνώντας δεκαετίες πίσω.
Η πραγματικότητα που όλοι μας πλέον θα πρέπει να κατανοήσουμε και να πάρουμε θέση είναι ότι στη χώρα μας εφαρμόζεται το πιο σκληρό μοντέλο περιοριστικής πολιτικής του ΔΝΤ, χωρίς καν να έχουμε την «πολυτέλεια» του εθνικού νομίσματος, άρα και της υποτίμησης. Ο μόνος δρόμος λοιπόν για τους εγκέφαλους του ΔΝΤ και τους εγχώριους μαθητευόμενους μάγους, είναι η αύξηση της ανταγωνιστικότητας με περιορισμούς των μισθών και την ισοπέδωση των εργασιακών δικαιωμάτων. Το όραμά τους μια Ευρωπαϊκή χώρα με συνθήκες Λατινικής Αμερικής.
Η συνέχεια γνωστή ακόμα και σε πρωτοετή φοιτητή: ύφεση, στασιμοπληθωρισμός, ανεργία, φτώχεια, αδυναμία πληρωμής χρεών. Και όλα αυτά έχοντας σμπαραλιάσει και συντρίψει κάθε έννοια κοινωνικού Κράτους, κάθε δίχτυ ασφαλείας για τους ασθενέστερους.
Ο λαός μας, οι εργαζόμενοι δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, ζουν σε ένα καθεστώς σοκ και δέους. Για τους κυβερνώντες απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχία της νεοφιλελεύθερης συνταγής τους είναι ένα είδος συλλογικού τραύματος της κοινωνίας-πειραματόζωο: Οι πάντες κινδυνολογούν, ο τρόμος ξεχειλίζει κάθε βράδυ από τα μεγάλα ΜΜΕ, Και ο πολίτης έρμαιο και στόχος. Βομβαρδίζεται από παντού για μονόδρομους. Αβοήθητος σκύβει το κεφάλι και ψάχνει ιδιωτικούς δρόμους σωτηρίας (δεύτερη δουλειά κλπ), απαξιώνοντας ακόμα περισσότερο τη συλλογική δράση.
Η ώρα που όλοι μας θα πρέπει να τοποθετηθούμε δημοσίως και να αναλάβουμε τις ευθύνες μας έφτασε. Καμιά δικαιολογία, κανένας κομματικός πατριωτισμός δεν πρέπει να μας σταματήσει. Συλλογική δράση και αγώνας μαζικός για την ανατροπή τούτης της βάρβαρης και αναποτελεσματικής πολιτικής, είναι ο δρόμος μας.Το κείμενο υπάρχει και στο Cretalive
