Τετάρτη, Ιανουαρίου 23, 2008

Έβγαλε βρώμα η ιστορία ότι ξοφλήσαμε

Άναυδοι, παρακολουθούμε καθημερινά από τα κανάλια της ιδιωτικής τηλεόρασης, έναν οχετό «αποκαλύψεων» και σεναρίων. Η «Ζαχοπουλειάδα», στο ζενίθ της. Ονόματα επί ονομάτων, εκατομμύρια ευρώ, off shore εταιρείες, διαπλοκές «ανεξάρτητων» δημοσιογράφων και εφημερίδων με ανθρώπους της εξουσίας , εφοπλιστές και άλλους. Όλα ανακατεύονται γλυκά και μας νανουρίζουν στον καναπέ μας. Μας σπρώχνουν βαθύτερα στην ιδιώτευση και στην απαξίωση της Πολιτικής.
Η ευγενέστερη ενασχόληση του Πολίτη, το ανέβασμά του από το Εγώ στο Εμείς, από το ατομικό στο συλλογικό, το μολύνουν, το αμαυρώνουν, το ξεσκίζουν καθημερινά. Ο στόχος τους ξεκάθαρος: Μας θέλουν σκυμμένους, άβουλους, υπάκουους. Ανθρωπάκια που θα τρέχουμε ολημερίς για να ανταποκριθούμε στις ανάγκες του βίου μας και θα ασχολούμαστε με τα καμώματα δέκα ψώνιων και μερικών μαϊντανών του συστήματος.
Η εικόνα της ελληνικής Κοινωνίας, όπως θέλουν κάποιοι να την καταντήσουν: «οι μάζες εγκατέλειψαν τις πλατείες, επικοινωνιολόγοι και γκαλοπιτζήδες κουρδίζουν εικόνες,…..οι πανομοιότυπα κεντρώοι πολιτικοί διαχειρίζονται, οι μάνατζερ κυβερνούν, και η απέραντη μεσαία τάξη, εξουθενωμένη, στα γόνατα, δεν μπορεί καν να φωνάξει, μονάχα δυσφορεί: βαθιά, δομικά, ασταμάτητα. Το πλήθος δυσφορεί. Η αισθητική πρόσληψη της φύσης (ωραίο το τοπίο!), η οικοπεδοφαγία, οι ταχείς αυτοκινητόδρομοι, τα παϊδάκια μες στο δάσος, η αφθονία δικτύων 3G, δεν γεμίζουν το κενό, δεν γεμίζουν νόημα την άδεια ζωή. Η λατρεία του σμιλεμένου σώματος και της cool νεότητας, τα σκετς των τηλεκηρύκων, οι αυτοεκπληρούμενες προφητείες των κάθε λογής μανατζαρέων, δεν γεμίζουν νόημα τη γυμνή ζωή»[1]. Μια τέτοια Ελλάδα θέλουν. Μια τέτοια Κοινωνία οραματίζονται όλοι τούτοι οι αστέρες της τηλεόρασης και της πολιτικής νομενκλατούρας της χώρας μας.
Κι όμως η ζωή είναι αλλού, η πραγματική ιστορία γράφεται αλλού: Στις ουρές των Νοσοκομείων, στις ανήλιαγες αίθουσες των σχολείων και στα φροντιστήρια. Στα εργοστάσια, στα χωράφια και στα γραφεία με τους συμβασιούχους. Η πραγματική ζωή είναι έξω και πέρα από αυτούς. Κι όσο κι αν προσπαθούν να μας αφοπλίσουν, να μας ξεδοντιάσουν, να μας παρουσιάσουν ξοφλημένους, η πραγματική πολιτική πράξη σε τούτους τους χώρους παράγεται και προάγεται. Σε μας εναπόκειται τούτη την πολιτική δράση να την δυναμώσουμε, να την μετασχηματίσουμε σε ένα νέο όραμα για όλους μας και για τη χώρα.
[1] ΝΙΚΟΣ ΞΥΔΑΚΗΣ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 9/9/2007
(Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΤΟΛΜΗ 24/01/2008)

Δευτέρα, Ιανουαρίου 14, 2008

Μια απάντηση στην "Ζαχοπουλειάδα" και στον σπαραγμό των εκπροσώπων του τύπου

μηδέν αιδεσθείς
όλαις χερσί την κόρην κατεφίλησα
κατασχών.
Η δ’ εξ αιδούς και θάμβους, «Τί πάσχεις;» ανέκραξε.
Εγώ δ’, «Ουδέν», είπον, «άλλο πλήν έρωτος,
την πικράν ταύτην και γλυκυτάτην μοι πάθησιν».
Και πάλιν κατεφίλουν αυτήν,
και πάλιν ξυνέσφιγγον,
και όλην είλκον προς εμαυτόν,
και προς την ψυχήν μετεβίβαζον,
και τοις δακτύλοις κατέθλιβον,
και όλην κατέδακνον,
και όλην ανερρόφων τοις χείλεσι,
και όλος όλην ως κιττός ξυνείχον κυπάρισσον.
ξυνεπλεκόμην τη κόρη,
ξυνερριζούμην αυτή,
και την φύσιν εζήτουν κοινώσασθαι,
και ήθελον όλην καταφαγείν,
και όλην αυτήν κατερεύγεσθαι.
όλην ήγον περί το χείλος,
και ως εκ σίμβλου του χείλους της κόρης
μέλι γλυκάζον ετρύγων τοις χείλεσιν.

Ευμάθιος,
Το καθ' Υσμίνην και τον Υσμινίαν δράμα, (Βιβλ. IV, 21).
Απόσπασμα ερωτικού βυζαντινού (12ος αι.)

Κυριακή, Ιανουαρίου 06, 2008

Σεξ, Ψέματα και Βιντεοταινίες

Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα!! Από όλα έχει ο μπαξές: και σπέρμα πίσω από τις κλειδαρότρυπες, και αίμα από τις απόπειρες αυτοκτονιών και σύγχρονη τεχνολογία με μικροκάμερες και άλλα τέτοια. Μα πάνω από όλα έχει υποκρισία και πολιτικό αμοραλισμό. Ξετρελαμένοι μικροαστοί, χωμένοι στους καναπέδες της άνοιάς τους, ηδονίζονται από τις απομαγνητοφωνημένες κραυγούλες του πρώην μεγάλου άνδρα του Υπουργείο Πολιτισμού.
Με τη Ζαχοπουλειάδα, ξεχάσαμε και την ακρίβεια και τα σχέδια για τη διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος και τη μίζερη ζωούλα μας προκειμένου να καλύψουμε τις ανάγκες του βίου μας. Η εξουσία για άλλη μια φορά δείχνει το στήθος του κτήνους που κρύβει επιμελώς. Κι όμως είναι στο απυρόβλητο. Οι πολιτικοί φίλοι του πρωταγωνιστή έκαναν όπως πάντα τις διακοπές τους, κάτι ψελλίσματα για πολιτικές ευθύνες χάνονται πίσω από τον απίστευτο όγκο «πληροφοριών» που ελάχιστα ενδιαφέρουν, τα κενά στο θεσμικό πλαίσιο λειτουργία των Υπουργείων έγιναν ψιλά γράμματα. Και όλα μπρερδεύονται γλυκά ώστε να γίνουν εύπεπτα και να μας νανουρίσουν στον καναπέ της ιδιώτευσής μας.