Το δικαίωμα μας να μη γίνει προνόμιο!! ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 16

Η απόφαση συγκρότησης της Πρωτοβουλίας δεν ήταν της στιγμής ούτε ελήφθη σε κάποιο κομματικό γραφείο. Η ιδέα γεννήθηκε κατά τις κινητοποιήσεις στο χώρο της Εκπαίδευσης την Άνοιξη του 2006. Πρόδρομο της Πρωτοβουλίας αποτέλεσε μια προκήρυξη «πρώην και νυν μελών της ΠΑΣΠ» που μοιράστηκε στις κινητοποιήσεις του Μαΐου 2006, προκαλώντας τις πρώτες αντιδράσεις, όπως του κ. Βερέμη, που μίλησε για «παλαιομαρξιστές της ΠΑΣΠ» καθώς και ανάλογες δηλώσεις της Υπουργού Παιδείας. Στη διάρκεια του καλοκαιριού η ιδέα μιας προσπάθειας να αντιταχθεί το ΠΑΣΟΚ στην αναθεώρηση του άρθρου 16 κέρδισε έδαφος και λειτούργησε ως βάση για την ενοποίηση και την περαιτέρω πολιτικοποίηση των οργανώσεών μας.
Θεωρούμε τη σχεδιαζόμενη ιδιωτικοποίηση της Ανώτατης Εκπαίδευσης ως ολιγαρχική εκτροπή, που πλήττει καίρια τα δικαιώματα που κατέκτησε ο Λαός μας με σκληρούς αγώνες. Θέτουμε ως προτεραιότητά μας τη ματαίωση της αναθεώρησης του άρθρου 16 του Συντάγματος, μέσω της απόρριψης της σχετικής πρότασης της Δεξιάς από τους βουλευτές του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Για το σκοπό αυτό ζητούμε δημοψήφισμα, σύμφωνα με το άρθρο 12 του Καταστατικού ώστε η άποψη αυτή να γίνει θέση του Κινήματος.
Προωθούμε την άποψή μας μέσω ανοιχτής δημόσιας δράσης στην κοινωνία και τα μαζικά κινήματα αλλά και στο κόμμα με συλλογή υπογραφών, κινητοποίηση των μελών και οργάνωση συζητήσεων και εκδηλώσεων. Δίνουμε σάρκα και οστά στη Συμμετοχική Δημοκρατία.
Πιστεύουμε και αγωνιζόμαστε για ελευθερία, ισότητα, κοινωνική δικαιοσύνη και αλληλεγγύη, δηλαδή για τη Δίκαιη Κοινωνία, θεμέλιο της οποίας είναι η δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση υψηλού επιπέδου για όλους τους πολίτες.
Για μας η πάλη για τη Δημόσια Παιδεία εντάσσεται στον ευρύτερο πολιτικό αγώνα υπεράσπισης, εκσυγχρονισμού και βελτίωσης των δημόσιων και κοινωνικών αγαθών, ιδιαίτερα στην παρούσα συγκυρία που γίνονται πλέον ορατά, και στις κοινωνίες της Ευρώπης, τα αδιέξοδα της νέας Δεξιάς και των νεοφιλελεύθερων ιδεοληψιών περί ιδιωτικοποίησης του κόσμου.
Για μας η πολιτική ως δημοκρατικό πρόταγμα ταυτίζεται με την αντίσταση του δρώντος λαού στην εισβολή των ιδιωτικών συμφερόντων στα δημόσια αγαθά. Με την έννοια αυτή ο αγώνας μας για δημόσια δωρεάν παιδεία για όλους βρίσκεται στην καρδιά της πολιτικής κοινωνίας.

Μεταρρύθμιση και άλλα ευτράπελα….

«Μεταρρύθμιση: (η) ουσ. : μετατροπή,
μετασχηματισμός , τροποποίηση»
Ελληνικό Λεξικό Τεγόπουλος Φυτράκης 1993

Κάθε εξουσία που σέβεται τον εαυτό της, προβάλλει και προσπαθεί να επιβάλλει πάντα ένα σύνθημα που να ενοποιεί αν είναι δυνατόν σε μια λέξη το σύνολο ή το ζητούμενο της πολιτικής της. Διττός της στόχος αφ’ ενός να συσπειρώσει τους οπαδούς της σε ένα ιδανικό που αξίζει κάποιος να αγωνιστεί για αυτό και από την άλλη να δώσει μια ιδεολογική επίφαση στην καθημερινή της πρακτική. Να θυμηθούμε την «αλλαγή» του Α. Παπανδρέου, τον «εκσυγχρονισμό» του Κ. Σημίτη και τώρα την περιώνυμη, περιβόητη και ψευδεπίγραφη «μεταρρύθμιση». Σε κάθε κρίσιμη για την κυβέρνηση στιγμή η μόνιμη επωδός του πρωθυπουργού είναι ότι «η μεταρρύθμιση θα συνεχιστεί, η μεταρρύθμιση έχει την αποδοχή του ελληνικού λαού». Θα νόμιζε κανείς ότι στα δυόμιση αυτά χρόνια έχει συντελεστεί μια κοσμογονία στη χώρα μας, που την οδηγεί σε λεωφόρους προόδου και πρωτοπορίας και κάποιοι οπισθοδρομικοί αντιδρούν σε όλα τούτα. Ας δούμε περιληπτικά και σε κάθε τομέα ποιες είναι τούτες οι αλλαγές: ΔΗΜΟΣΙΟ: Μέσα σε μια βραδιά με πρωτόγνωρες αδιαφανείς διαδικασίες αποκεφαλίστηκαν οι νόμιμα επιλεγμένοι Προϊστάμενοι και στη θέση τους τοποθετήθηκαν τα «δικά μας παιδιά». Νομοθετήθηκαν διαδικασίες για την επιλογή στελεχών με ουσιαστικό κριτήριο όχι τα μετρήσιμα μόρια αλλά τις συνεντεύξεις. Μισθοί πείνας και πελατειακές σχέσεις. Στόχος η κατάληψη του Κράτους- λάφυρο. ΥΓΕΙΑ: Οι όποιες αλλαγές στοχεύουν στον περιορισμό της χρηματοδότησης. Εργαλείο για τούτο το ξεπούλημα υπηρεσιών υγείας σε ιδιώτες. ΠΑΙΔΕΙΑ: Υποχρηματοδότηση και θολές απόψεις για αλλαγές στο άσυλο και στους «αιώνιους» φοιτητές και φυσικά ο απώτερος στόχος η ιδιωτικοποίηση της Δημόσιας εκπαίδευσης. ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: Πεδίο δόξης λαμπρό για τους μαθητευόμενους μάγους: εισπρακτικά μέτρα (ξεπούλημα Εμπορικής, αύξηση ΦΠΑ), απογραφή, αύξηση αφορολόγητου για επιχειρήσεις, φορομπηχτική πολιτική στους μικρομεσαίους. ΕΡΓΑΣΙΑ-ΑΣΦΑΛΙΣΗ: Μέτρα για αύξηση εργάσιμου χρόνου, περιορισμός αμοιβής υπερωριών, υποχρηματοδότηση δημόσιας ασφάλισης, ρυθμίσεις για μεγαλοοφειλέτες ασφαλιστικών εισφορών, «διάλογος»για αύξηση ορίων ηλικίας. Αυτή είναι η «μεταρρύθμιση» που έχει συντελεστεί ή προγραμματίζεται. Μια βαθειά συντηρητική στροφή σε όλους τους τομείς της οικονομίας και της Κοινωνίας. Για την επιβολή τούτων των αντιλαϊκών πολιτικών η Κυβέρνηση έχει συμμάχους μεγάλο τμήμα των media, και τα πιο συντηρητικά κομμάτια της Κοινωνίας μας (Αρχιεπίσκοπο, ΣΕΒ, Τραπεζίτες). Σύμμαχός της επίσης είναι η αδυναμία και η ολιγωρία των κομμάτων της αντιπολίτευσης να βρουν κοινούς τόπους σύγκλησης και οριοθέτησης των πολιτικών. Να προτείνουν νέους σύγχρονους δρόμους για το ξεπέρασμα της κρίσης και να εμπνεύσουν το λαό μας ώστε να αντιδράσει και να καταδικάσει τούτη την πολιτική της οπισθοδρόμησης και της απορρύθμισης όλων των κοινωνικών κατακτήσεων. Να ξαναδώσουμε επιτέλους στους όρους της πολιτικής την πραγματική τους σημασία.

Άρωμα εκλογών

Και ξαφνικά εγένετο φως!! Η οικονομία μας βγαίνει από την επιτήρηση στην οποία την είχαν οι ίδιοι οι Κυβερνώντες οδηγήσει, Υπουργοί απειλούν με παραιτήσεις αν δεν ικανοποιηθούν οικονομικά αιτήματα υφισταμένων τους, τριάντα χιλιάδες Βορειοηπειρώτες αποκτούν την ελληνική ιθαγένεια , άρα και το δικαίωμα ψήφου, οι ζώντες στην ένδεια δικαστικοί επιτέλους παίρνουν αυξήσεις 50-80%. Τέτοιες και άλλες μικρές ή μεγαλύτερες ειδήσεις συγκροτούν ένα προεκλογικό σκηνικό. Ζούμε όλοι μας ή προσπαθούν να μας κάνουν να πιστέψουμε σε μια εικονική πραγματικότητα Ξεχάστηκε ο επί 6 εβδομάδες αγώνας των εκπαιδευτικών για αξιοπρεπείς μισθούς, ξεχάστηκαν οι χιλιάδες συμβασιούχοι που με σχεδόν όμοιες δικαστικές αποφάσεις δεν μονιμοποιούνται, ξεχάστηκε η ακρίβεια και τα δυσοίωνα μηνύματα για το ασφαλιστικό, ξεχάστηκε ο Νόμος πλαίσιο για την ανώτατη εκπαίδευση. Τούτο το σκηνικό που επιδέξια στήνει η Κυβέρνηση με την βοήθεια των media στόχο έχει να μεταφέρει τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας και των εργαζομένων σε ένα άλλο χρονικό και πολιτικό επίπεδο, το μετεκλογικό. Ουσιαστικά η Κυβέρνηση από την ημέρα ανάληψης των καθηκόντων της προσπαθεί να κερδίσει χρόνο, μεταθέτοντας, διαβάλλοντας αιτήματα ή εξουθενώνοντας κοινωνικές ομάδες. Ευελπιστεί σε ένα διάφορο μετεκλογικό τοπίο που θεωρεί ότι θα είναι ευκολότερο για την ίδια να ολοκληρώσει την συντηρητική και αντιλαϊκή της πολιτική. Και τα κόμματα της αντιπολίτευσης, θα αναρωτηθεί κάποιος. Ποια η στρατηγική τους, ποιες κινήσεις ανάδειξης προβλημάτων αλλά και νέων σύγχρονων προτάσεων χρησιμοποιούν; Το ΠΑΣΟΚ, δεν έχει ακόμα καταφέρει να ξεφύγει από το Κυβερνητικό του παρελθόν. Παραπαίει ανάμεσα σε «εκσυγχρονιστικές» θέσεις του παρελθόντος και σε θολές απόψεις που δεν έχουν αποκρυσταλλωθεί και οριστικοποιηθεί. Ακολουθεί την τακτική του ώριμου φρούτου ταλανιζόμενο από προσωπικές στρατηγικές και μεσοβέζικες αντιλήψεις για την οικονομία και την κοινωνική πολιτική. Ο ΣΥΝ, συνεδριάζει όπως είναι φυσικό συνεχώς και ακροβατεί ανάμεσα σε παλαιοκομουνιστικά σχήματα τύπου ΣΥΡΡΙΖΑ και «ανανεώσεις» προσώπων. Το ΚΚΕ ακολουθεί με συνέπεια την αντίληψή του για «πέντε κόμματα δυο πολιτικές» και ομφαλοσκοπεί καταγγέλλοντας όχι την Κυβερνητική πολιτική αλλά το ΠΑΣΟΚ. Κανείς στην αντιπολίτευση δεν συζητά για συνεργασίες για προγραμματικές συγκλίσεις. Κανείς δεν μελετά τη σημερινή πραγματικότητα (Ευρωπαϊκή ή άλλη), που έχει λύσει ζητήματα συνεργασιών της σοσιολδημοκρατίας και της παραδοσιακής αριστεράς. Δεν βλέπει το πείραμα των χωρών της Λατινικής Αμερικής.