Και αίφνης μας προέκυψε Καρατζαφέρης!! Το πέμπτο κόμμα και άλλα για τηλεοπτική κατανάλωση. Πολλά λέγονται και γράφονται για το «φαινόμενο» αυτό. Από τα δεκάδες ακίνητα που κατέχει ως αυτοδημιούργητος ηγέτης (sic), το κανάλι του με τα λογής λογής «λουλούδια» που φιλοξενεί (αλήθεια πότε και ποιος του έδωσε πανελλαδικής εμβέλειας άδεια;), ως τις «θέσεις» που υποτίθεται ότι συντάσσει, έχοντας στο προσκέφαλό του τις μπροσούρες της 17Νοέμβρη!!
Αν κάποιος παρατηρήσει με κάποια προσοχή τούτο το φαινόμενο, θα διαπιστώσει ότι ο λόγος και οι πράξεις πολλές φορές αυτού του πολιτικού αμαλγάματος, είναι γεμάτες από λαϊκισμό, «κοινές αλήθειες» και απουσία ιδεολογικής καθαρότητας. Είναι ένα προϊόν της εποχής μας. Έρχεται να απαντήσει στο ιδεολογικό κενό που την χαρακτηρίζει. Τώρα που οι διαχωριστικές γραμμές για πολλούς έχουν καταρρεύσει, τώρα που οι τηλεοπτικές οθόνες και οι δημοσκοπήσεις καθορίζουν την πολιτική ατζέντα, τώρα που οι πολιτικοί και η πολιτική έχουν απαξιωθεί ή προσπαθούν να την απαξιώσουν, τώρα έρχεται από το πουθενά με μιαν ανοιχτή αγκαλιά, με ένα δώρο για τον καθένα το κόμμα του Καρατζαφέρη. Χαϊδεύει τον απλό άνθρωπο της «διπλανής πόρτας». Χαϊδεύει τα ταπεινότερα ένστικτα των πολιτών. Κολακεύει το Λαό και τον Πολίτη. Έτσι γενικά και αορίστως. Μιλά για το εκκλησάκι της γειτονιάς του που πήγαινε μικρός!! Φιλά το χέρι της δεξιάς του Κυρίου (Αρχιεπίσκοπο), ξιφουλκεί ανέξοδα ενάντια στο Κεφάλαιο και εναντίον των Αμερικάνων και φυσικά των Εβραίων. Η ελληνική σημαία κυματίζει πάντα δίπλα του, υβρίζει τους μετανάστες και τους «κουλτουριάρηδες» που τολμούν να έχουν άλλη αντίληψη για την τέχνη (βλέπε λογοκρισία στην art-Αθήνα κλπ), μιλά με λίγα λόγια όπως ο γέροντας πατέρας μας στο καφενείο κι από ότι φαίνεται πείθει.
Το κάθε κόμμα, εκφράζει ή προσπαθεί να το κάνει κάποια κοινωνική ανάγκη. Έρχεται να απαντήσει στα αιτήματα του καιρού του. Ακροδεξιοί θύλακες υπήρχαν και υπάρχουν σχεδόν σε όλα τα κόμματα. Το ποιοτικό σημερινό χαρακτηριστικό , είναι ότι όλοι τούτοι βγαίνουν στο προσκήνιο, προσεχτικά στην αρχή και ξεδιάντροπα σε λίγο. Χαρακτηριστικό τους είναι η λαϊκίστικη «προσαρμοστικότητα». Όπως το «χέρι-χέρι με τον ψηλό» μετατράπηκε στο «με τον Εβερτ αρχηγό» μόλις έπεσε ο Μητσοτάκης, έτσι και τον Λεπέν, τον Πλεύρη, τον Βορίδη, τον Μιχαλολιάκο κι άλλους, τους θυμάται ο Καρατζαφέρης όποτε τους χρειάζεται. Ένας καλός μύλος λοιπόν που όλα τα αλέθει και τα μιαίνει με το άγγιγμά του. Κι όσο όλοι μας ρίχνουμε νερό σε τούτο το μύλο, με την αδιαφορία μας και το χαβαλέ μας, τόσο πιο πικρό θα είναι το αποτέλεσμα των διεργασιών του.
Αν κάποιος παρατηρήσει με κάποια προσοχή τούτο το φαινόμενο, θα διαπιστώσει ότι ο λόγος και οι πράξεις πολλές φορές αυτού του πολιτικού αμαλγάματος, είναι γεμάτες από λαϊκισμό, «κοινές αλήθειες» και απουσία ιδεολογικής καθαρότητας. Είναι ένα προϊόν της εποχής μας. Έρχεται να απαντήσει στο ιδεολογικό κενό που την χαρακτηρίζει. Τώρα που οι διαχωριστικές γραμμές για πολλούς έχουν καταρρεύσει, τώρα που οι τηλεοπτικές οθόνες και οι δημοσκοπήσεις καθορίζουν την πολιτική ατζέντα, τώρα που οι πολιτικοί και η πολιτική έχουν απαξιωθεί ή προσπαθούν να την απαξιώσουν, τώρα έρχεται από το πουθενά με μιαν ανοιχτή αγκαλιά, με ένα δώρο για τον καθένα το κόμμα του Καρατζαφέρη. Χαϊδεύει τον απλό άνθρωπο της «διπλανής πόρτας». Χαϊδεύει τα ταπεινότερα ένστικτα των πολιτών. Κολακεύει το Λαό και τον Πολίτη. Έτσι γενικά και αορίστως. Μιλά για το εκκλησάκι της γειτονιάς του που πήγαινε μικρός!! Φιλά το χέρι της δεξιάς του Κυρίου (Αρχιεπίσκοπο), ξιφουλκεί ανέξοδα ενάντια στο Κεφάλαιο και εναντίον των Αμερικάνων και φυσικά των Εβραίων. Η ελληνική σημαία κυματίζει πάντα δίπλα του, υβρίζει τους μετανάστες και τους «κουλτουριάρηδες» που τολμούν να έχουν άλλη αντίληψη για την τέχνη (βλέπε λογοκρισία στην art-Αθήνα κλπ), μιλά με λίγα λόγια όπως ο γέροντας πατέρας μας στο καφενείο κι από ότι φαίνεται πείθει.
Το κάθε κόμμα, εκφράζει ή προσπαθεί να το κάνει κάποια κοινωνική ανάγκη. Έρχεται να απαντήσει στα αιτήματα του καιρού του. Ακροδεξιοί θύλακες υπήρχαν και υπάρχουν σχεδόν σε όλα τα κόμματα. Το ποιοτικό σημερινό χαρακτηριστικό , είναι ότι όλοι τούτοι βγαίνουν στο προσκήνιο, προσεχτικά στην αρχή και ξεδιάντροπα σε λίγο. Χαρακτηριστικό τους είναι η λαϊκίστικη «προσαρμοστικότητα». Όπως το «χέρι-χέρι με τον ψηλό» μετατράπηκε στο «με τον Εβερτ αρχηγό» μόλις έπεσε ο Μητσοτάκης, έτσι και τον Λεπέν, τον Πλεύρη, τον Βορίδη, τον Μιχαλολιάκο κι άλλους, τους θυμάται ο Καρατζαφέρης όποτε τους χρειάζεται. Ένας καλός μύλος λοιπόν που όλα τα αλέθει και τα μιαίνει με το άγγιγμά του. Κι όσο όλοι μας ρίχνουμε νερό σε τούτο το μύλο, με την αδιαφορία μας και το χαβαλέ μας, τόσο πιο πικρό θα είναι το αποτέλεσμα των διεργασιών του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου