Μονή Βατοπεδίου: Ο θεός να βάλει το χέρι του!!!!!!!!!!

Αφού έλυσαν όλα τα επίγεια προβλήματα της χώρας (ανεργία, ακρίβεια, Μακεδονικό, Παιδεία, υγεία), αποφάσισαν να ασχοληθούν και με τα πνευματικά ζητήματα (μονή Βατοπεδίου). Ο θεός να βάλει το χέρι του!!!!!

Τον Αύγουστο υπάρχουν ειδήσεις;

Τελικά ο Umberto Eco είχε άδικο. Ειδήσεις υπάρχουν και παραυπάρχουν: Οι φερέλπιδες «σεμνοί και ταπεινοί» Υπουργοί και Κυβερνητικοί παράγοντες συνεχίζουν να μας εκπλήσσουν: Απαξιούν να ασχοληθούν με το έργο τους: την διακυβέρνηση της χώρας και εκδράμουν στις πλαγιές , στα όρη και φυσικά στις κρυστάλλινες ακτές της πατρίδας μας. Και πολλές φορές για τα γεράματά τους ή για την προίκα της κόρης τους, ζητούν και παίρνουν (;) κοντά στο ένα εκατομμύριο Ευρώ από πένητες πλοιοκτήτες και εφοπλιστές. Ποιος να ασχοληθεί τώρα με την αποκατάσταση των πυροπλήκτων της Ηλείας, με το δράμα και το κατάντημα του τουρισμού των δεκαπεντάρηδων διψασμένων για εμπειρίες και οινόπνευμα Άγγλων; Ποιος να σχεδιάσει και να εφαρμόσει μέτρα για την ακρίβεια και τη φτώχεια που πλήττει τους εργαζόμενους; Άντε να θυμηθούν το σοσιαλφιλελεύθερο παρελθόν του αείμνηστου θείου και να επιβάλουν κανένα πλαφόν στην βενζίνη που συνεχίζει να ανεβαίνει σε πείσμα όλων των οικονομολόγων και των διεθνών αγορών που επιμένουν ότι το βαρέλι του πετρελαίου σημειώνει μεγάλη πτώση. Από την άλλη η αντιπολίτευση καθεύδει και οραματίζεται άλλος την άνοδο των ποσοστών του στα γκάλοπ και άλλος την μεγάλη αριστερή πρόταση διακυβέρνησης. Οι πρωταθλητές μας στην Ολυμπιάδα (ελάχιστοι είναι οι αλήθεια, αλλά πρωτοκλασσάτοι και ενδεικτικοί του σάπιου συστήματος), συνεχίζουν να διαμαρτύρονται για τις συνομωσίες του διεθνούς Καπιταλισμού που συλλαμβάνει μόνο αυτούς(!!!) ντοπαρισμένους. Η πολυδιαφημισμένη ως ανέκδοτο εκεχειρία των Ολυμπιακών αγώνων κουρελιάστηκε και πάλι και αποδείχτηκε ο κυνισμός, και η απανθρωπιά της διεθνούς πολιτικής σκηνής. Την ίδια στιγμή η χώρα μας και η εξωτερική της πολιτική για άλλη μια φορά σκαμπανεβάζει και βυθίζεται, ανάμεσα στην καρδιά (Ρωσία) και το συμφέρον (ΗΠΑ).
Σήμερα, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, η «είδηση» είναι δυναμικό προϊόν, διαμορφώνει τις μάζες, έχει πολιτική και οικονομική αξία. Έχουμε εθιστεί στην κατανάλωση «ειδήσεων» και μάλιστα έχουμε αποκτήσει τη σνομπ συμπεριφορά ενός βουλιμικού πελάτη σε supermarket που αντί για τρόφιμα, σερβίρονται… news. Ειδήσεις μεγαλύτερες και μικρότερες που συνεχίζουν να βυθίζουν στην απογοήτευση μεγάλες ομάδες πληθυσμού. Το τέλος του θέρους προοιονίζει ήδη τις μεγάλες κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές εντάσεις που είναι ήδη ορατές αλλά θα ενταθούν και θα εκραγούν σύντομα. Στο χέρι μας λοιπόν να φέρουμε σε πρώτο πλάνο τα γεγονότα που συνήθως κρύβονται πίσω από τις ειδήσεις που μας σερβίρονται και να χρεώσουμε στους ιθύνοντες που τα δημιούργησαν, το κόστος που τους αναλογεί.
(Το κείμενο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα: www.tolmi.gr την Τρίτη 19/08/2008)

Ψηλότερα, ταχύτερα, δυνατότερα

Παρά την απογοήτευση των Ελλήνων για την απαξίωση των περίφημων Ολυμπιακών έργων (αλήθεια τι γίνεται με την παραχώρηση του Παγκρητίου; Και την προσγείωση στην πραγματικότητα μετά τα φαινόμενα ντόπινγκ), κάποιοι προσπαθούν ακόμα να μας πείσουν ότι οι Ολυμπιακοί αγώνες αποτελούν απαύγασμα του αθλητικού ιδεώδους και της άμιλλας. Η αλήθεια βέβαια διαφορετική. Και αυτό γινόταν και στην αρχαιότητα, παρά την ανάγκη μας να πιστέψουμε ότι υπήρχε ένα αθώο αθλητικό παρελθόν. Ο Πλάτωνας επέκρινε τους Ολυμπιακούς Αγώνες γιατί μέτραγε μόνο η πρωτιά και όχι η συμμετοχή. Οι παράνομες πολιτογραφήσεις αθλητών δεν ήταν σπάνιο φαινόμενο, οι δωροδοκίες έδιναν και έπαιρναν, ενώ σκανδάλιζε η «ταξική» αρματοδρομία όπου δεν στεφανωνόταν ο ιππέας ή ο ηνίοχος, αλλά ο ιδιοκτήτης του αλόγου ή του άρματος, ο οποίος τις περισσότερες φορές δεν μπορούσε καν να το ιππεύσει.
Το ολυμπιακό ιδεώδες αποτελεί μια ευκαιρία εθνικιστικής έξαρσης για κάθε χώρα. Αποθεώνονται ο πρωταθλητισμός και τα ρεκόρ. Επαγγελματίες υπεράνθρωποι κατασκευάζονται σε εργαστήρια (τα αντι-ντόπινγκ κοντρόλ αποτελούν άλλωστε την ουσιαστική ιδεολογική νομιμοποίηση της ντόπας )φυσικά με την αμέριστη υποστήριξη του κράτους και των διαφόρων ανιδιοτελών χορηγών. Όμως, ας μην είμαστε υποκριτές. Ντόπα δεν είναι και το μπούκωμα του παιδιού με φροντιστήρια για να μπει σε κάποια περιζήτητη σχολή; Ντόπα δεν είναι το πνίξιμο της εφηβείας στο τρίγωνο σχολείο – φροντιστήριο – ιδιαίτερο; Ουσιαστικά προβάλλεται ένα κοινωνικό πρότυπο στο οποίο μόνο η πρωτιά και η αριστεία έχουν αξία. Η ανταγωνιστική κοινωνία δεν μπορεί να μην είναι κοινωνία της ντόπας, της κάθε μορφής ντόπας.
Το σήμα κατατεθέν των Ολυμπιακών αγώνων CITIUS, ALTIUS, FORTIUS, αποτελεί την ουσία της ρατσιστικής ιδεολογίας στην οποία οτιδήποτε είναι μη-τέλειο πετάγεται στο κοινωνικό περιθώριο . Ιστορικά, οι Ολυμπιακοί Αγώνες συνοδεύονται από αντιδραστικές ρυθμίσεις και από την ενίσχυση και αναβάθμιση του ρόλου των δυνάμεων καταστολής. Ας μην ξεχνάμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1968 στο Μεξικό που έγιναν πρόσχημα για την επιβολή στρατιωτικού νόμου και την σφαγή εργατών και φοιτητών , την Ατλάντα το 1996 όπου εξαπολύθηκε ρατσιστικό πογκρόμ απέναντι σε έγχρωμους και άστεγους από οργανωμένες ομάδες εθελοντών, το Σίδνεϊ το 2000 με την υποκριτική στάση του δήθεν σεβασμού απέναντι στα δικαιώματα των Αβοριγίνων την στιγμή που συνέχιζαν να ζουν απομονωμένοι στα γκέτο. Το ίδιο συνέβη και στην Αθήνα με την απαγόρευση ουσιαστικά των συγκεντρώσεων, το ίδο συμβαίνει και στο Πεκίνο, όσο εντυπωσιακή κι αν ήταν η τελετή έναρξης. Στόχος να αναδειχθεί η ηθική, αθλητική, πολιτική, ιδεολογική υπεροπλία της διοργανώτριας χώρας. Να χαρούν και οι «αθάνατοι», και τα μεγάλα τηλεοπτικά κανάλια για τις διαφημίσεις, και φυσικά οι εταιρείες που βάζουν τα χρήματά τους στους αθλητές και ευελπιστούν σε γρήγορη απόσβεση. Ποιος θυμάται την πείνα, τους λοιμούς , τον πόλεμο και την καταπίεση των λαών; Ας χαλαρώσουμε και πάλι στον καναπέ μας ομνύοντας στην ανωτερότητα της φυλής και στα γονίδια που μας θέλουν πάντα πρώτους!!!

(Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΤΟΛΜΗ του Ηρακλείου 12/08/2008)

"Μεταρρύθμιση" και πάλι στο πόδι

Και ξαφνικά εν μέσω του θέρους ο καθηγητής Βερέμης(αυτός που δήλωνε ότι τα δωρεάν συγγράμματα είναι χουντικό κατάλοιπο, αυτός που αποκαλούσε τους φοιτητές νταήδες), ο πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας, που υποτίθεται ότι ρόλος του είναι να οικοδομεί προυποθέσεις διαλόγου, ανακοίνωσε ..... τις προτάσεις του για μια «νέα» μεταρρύθμιση στο χώρο της εκπαίδευσης!!!! Με ένα μπακάλικο σύστημα: κόψε ένα χρόνο από το Δημοτικό, πρόσθεσε ένα χρόνο μετά το Λύκειο, δώσε στα Πανεπιστήμια τη δυνατότητα επιλογής φοιτητών, ξαναφέρε στην επιφάνεια τις δέσμες, έλυσε το πρόβλημα.

Κι εμείς οι αδαείς που πιστεύαμε ότι για να κάνεις αλλαγές στο εκπαιδευτικό σύστημα χρειάζεται επιστημονική μελέτη, πολιτική και κοινωνική συμφωνία, εξαντλητικός διάλογο κι όχι δηλώσεις ;

Κι εμείς που θεωρούσαμε το Δημοτικό σχολείο ως τον κατεξοχήν χώρο κοινωνικοποίησης των παιδιών μας, σε μιαν αυτιστική κοινωνία, που το μόνο που την ενδιαφέρει είναι η «επιτυχία» σε κάποιες εξετάσεις;

Κι εμείς που συνεχίζουμε να πιστεύουμε ότι στο Δημοτικό σχολείο δεν προσφέρονται μόνο γνώσεις (οπότε κάλλιστα θα μπορούσες αυτές να τις μεταδώσεις σε μιαν άλλη βαθμίδα), αλλά αγωγή για τη διαμόρφωση της προσωπικότητας των παιδιών μας, σε μια καθοριστική γαι την συγκρότησή της ηλικία; ("Σκοπός της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης είναι να συμβάλλει στην ολόπλευρη, αρμονική και ισόρροπη ανάπτυξη των διανοητικών και ψυχοσωματικών δυνάμεων των μαθητών, ώστε, ανεξάρτητα από φύλο και καταγωγή, να έχουν τη δυνατότητα να εξελιχθούν σε ολοκληρωμένες προσωπικότητες και να ζήσουν δημιουργικά..." ΦΕΚ 167 30-9-1985)

Κι εμείς που παλεύουμε για ανασυγκρότηση κι ενίσχυση του εκπαιδευτικού ρόλου του Λυκείου και την κατάργηση του άγους των φροντιστηρίων;

Ποιος μας ρώτησε; Ποιος θα μας ρωτήσει;

Σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα προσανατολισμένο στις εξετάσεις , στην παπαγαλία και στο φροντιστήριο , η Πρωτοβάθμια εκπαίδευση έχει αναλάβει ουσιαστικά την κύρια ευθύνη παιδαγωγικής δράσης. Οι προτάσεις του κου Βερεμή ( και ίσως οι σκέψεις του Υπουργείου), ουσιαστικά ακυρώνουν και μηδενίζουν το ρόλο του σχολείου. Στοχεύουν μόνο στις εξετάσεις και στην νεοφιλελεύθερη αντίληψη για την επιλογή των πιο «κατάλληλων» και «υπάκουων» φοιτητών, για τις ανάγκες της αγοράς. Και σαν τέτοιες είναι επικίνδυνες, αδιέξοδες και οπισθοδρομικές. Αντί ως Πρόεδρος του Συμβουλίου για την Παιδεία, να εργαστεί ώστε να ανοίξει ο διάλογος που με ευθύνη της Κυβέρνησης δεν υφίσταται, προτιμά να παίξει και πάλι το ρόλο του «λαγού» προκειμένου να προετοιμάσει την κοινή γνώμη για τις νέες αντιδραστικές και αντιδημοκρατικές πρoτεραιότητες της ΝΔ. Το κίνημα των γονέων, των εκπαιδευτικών και των φοιτητών θα δώσει την απάντηση που ταιριάζει και στον ίδιο και στους πάτρωνές του.

(Το παραπάνω κείμενο δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα ΤΟΛΜΗ 09/08/2007)