Πάμε σαν άλλοτε

(Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα 'ΤΟΛΜΗ" Πέμπτη 21/10/2009)

Σαν να μην άλλαξε τίποτα. Σαν να μην υπήρξαν εκλογές και η ετυμηγορία του ελληνικού λαού. Ο λόγος για τη συζήτηση στις προγραμματικές δηλώσεις της Κυβέρνησης και τη στάση των κομμάτων της αντιπολίτευσης.

Η Κυβερνητική πλειοψηφία, με σαφήνεια, χρονοδιαγράμματα και σχέδιο, ανέπτυξε τις προγραμματικές της θέσεις, στην κατεύθυνση των προεκλογικών δεσμεύσεων της: Αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου, πράσινη ανάπτυξη, διαφάνεια, λογοδοσία, ηλεκτρονική διακυβέρνηση και αυτονομία της πολιτικής έναντι των ποικιλώνυμων συμφερόντων, οικονομικών και άλλων. Απομένει φυσικά η υλοποίηση τούτων των δεσμεύσεων και η ενεργοποίηση των δημιουργικών δυνάμεων της χώρας για την έξοδο από την κρίση.

Οι ομιλητές από την ΝΔ, σαστισμένοι από το εκλογικό πατατράκ, είχαν μια ολόκληρη γκάμα αντιδράσεων: από την κριτική στήριξη του πρώην Πρωθυπουργού, ως τις υπερφίαλες κομματικές αντιπολιτευτικές κορώνες κάποιων πρώην Υπουργών. Μιλούσαν λες και όλοι μας έχουμε πάθει αμνησία. Λες και ξεχάσαμε τη σωρεία των σκανδάλων: (πακιστανοί, υποκλοπές, κλοπή αποθεματικών των ταμείων, κουμπάροι και καρτέλ, Βατοπέδι κά). Λες και ξεχάσαμε κιόλας τη σεμνότητα και ταπεινότητά τους, με τα δεκάδες ακίνητα, τους μισθούς των golden boys, το «νόμιμον και ηθικόν» και τόσα άλλα. Η μόνη δικαιολογία τους, είναι τα εσωκομματικά προβλήματα που ζητούν υψηλούς τόνους και αντιπολιτευτικό λόγο, ώστε να συσπειρωθεί ο σκληρός πυρήνας τους.

Το ΛΑΟΣ, προσπαθεί να πάρει τα κλειδιά της «γαλάζιας πολυκατοικίας» και ποντάρει στον λαϊκισμό και στα φοβικά σύνδρομα στρωμάτων του λαού μας. Ο λόγος τους και πάλι ανέξοδος, ξενοφοβικός και πατριδολάγνος.

Τα κόμματα της παραδοσιακής αριστεράς, στο γνώριμο μοτίβο της στείρας «αριστερής» φρασεολογίας, της εξαγωγής στην κοινωνία της δικής τους κρίσης, με επαναστατική γυμναστική, μαξιμαλιστικές διεκδικήσεις και ισοπέδωση προθέσεων και πολιτικών. Η απολυτότητα θέσεων, η πρωτόγνωρη αντίληψη ότι κατέχουν την μοναδική αλήθεια, ότι εκπροσωπούν αποκλειστικά το χώρο της εργασίας, παρότι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι τους γυρίζουν την πλάτη, δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα, που σίγουρα δεν προσφέρει θετικά στην εξέλιξη των δημόσιων πραγμάτων. Αντί για αντιπολίτευση προγραμματική και θέσεων, παρατηρήσαμε αντιπολίτευση προθέσεων και μικρομεγαλίστικες συμπεριφορές.

Σε τούτη τη δύσκολη , οικονομική και κοινωνική κατάσταση, η συνεργασία όλων των προοδευτικών δυνάμεων, η εύρεση κοινών τόπων και η σύγκλιση, θα ήταν η ενδεδειγμένη λύση. Ευτυχώς τούτη η σύγκλιση από ότι φαίνεται, δημιουργείται και χτίζεται από τα κάτω και ήδη παρατηρούμαι μια αισιόδοξη αναμονή από πλατειά στρώματα του λαού μας, που προσβλέπουν σε καινοτόμες ρήξεις και πολιτικές προς όφελος των αδυνάτων και των μη προνομιούχων.