Σειρές από ξύλινα φέρετρα. Από τοσοδούλικα μικρών παιδιών (ψεύτικα φαίνονται), ως αυτά των υπερήλικων. Σωριάζονται στο έδαφος. Δυο τρεις σειρές από πλαγιαστά γράμματα με μαρκαδόρο, τα στολίζουν, μα αδυνατούν να περιγράψουν τη ζωή που χάθηκε (όσο μικρή κι αν είναι ), σε λίγες γραμμές. Είναι τα ονόματα των νεκρών. Τα διαβατήρια για το αιώνιο ταξίδι. Μπουλντόζες τα καλύπτουν βιαστικά, σαν να ντρέπονται για το έγκλημα. Δεν υπάρχουν οικείοι να τα μοιρολογήσουν και να σπαράξουν στο τελευταίο ταξίδι. Οι μάνες έχουν μπουχτίσει από το ξόδεμα της ζωής, από το κλάμα και τα δάκρυα και σε κοιτάνε κατάματα μέσα από την τρεμάμενη κάμερα. Δίπλα σωριασμένα ερείπια. Σωροί ερειπίων: Τσιμέντο, σίδερα, πλαστικά και ανάμεσά τους ένα παιδικό παιχνίδι, μια κούκλα που σώθηκε κι αναζητά παιδικά χέρια να την αγγίξουν. Ή ένα σκεύος μαγειρικής που κουράστηκε να τρέφει ζωντανούς ανθρώπους και ξεκουράζεται. Πόλεις σε ερείπια. Εκεί που ζούσαν χιλιάδες άνθρωποι: ερωτεύονταν, δούλευαν, ονειρεύονταν, τώρα σιωπή. Μόνο τα ουρλιαχτά των σειρήνων τη διακόπτουν. Ανθρώπινες ζωές σε ερείπια. Κομβόι αυτοκινήτων, γέφυρες σπασμένες, νοσοκομεία πλημμυρισμένα από ανθρώπινα κορμιά ματωμένα. Πιο πέρα, ζωντανοί άνθρωποι με όλο το βιος τους συμπυκνωμένο σε δυο τρία δέματα, στοιβάζονται σε υπόγεια. Περιμένοντας.
Η οθόνη τρεμοπαίζει και αλλάζει εικόνες ταχύτατα. Αεροδρόμια με υπερσύγχρονα τζετ, κόκκινα χαλιά, λαμπερά χαμόγελα, ηλιοκαμένα πρόσωπα, χειραψίες φιλικές. Γυναίκες και άντρες καλοζωισμένοι, με κοστούμια και ταγέρ σε σκούρο χρώμα. Τραπέζια τεράστια αστραφτερά, με φακέλους. Δηλώσεις σοβαρές μπροστά σε νυσταγμένες κάμερες, που μιλούν για αγώνα ενάντια στην «τρομοκρατία», για προσπάθειες της διεθνούς κοινότητας, για μόνιμη ειρήνη, για ανάπτυξη. Πόντιοι Πιλάτοι σε σύγχρονη έκδοση, νίπτουν τας χείρας τους και επιβιβάζονται σε αστραφτερά αυτοκίνητα και πάνε σε άλλες συσκέψεις, να διαπραγματευτούν άλλα θέματα, να επιλύσουν άλλες κρίσεις.
Ο καναπές βουλιάζει και με αγκαλιάζει γλυκά. Το τραπέζι γεμάτο από ποτά και φαγητά. Πολύχρωμα περιοδικά με παραλίες μαγευτικές, φοίνικες, κορμιά ερωτικά με μαυλίζουν. Το χέρι μου μηχανικά αλλάζει το κανάλι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου