Η εκλογή Προέδρου του ΠΑΣΟΚ από τη λαϊκή του βάση, πράγματι αποτελεί μια πρωτόγνωρη διαδικασία για τη χώρα μας. Παρά τις δυσλειτουργίες του συστήματος (προσωπικές αντιπαραθέσεις, χρησιμοποίηση των media ως διαύλου επικοινωνίας κλπ), και μόνο η προσφυγή στα απλά μέλη αντί των επαγγελματιών της πολιτικής, δίνει μιαν άλλη διάσταση κι ενισχύει τη δημοκρατία όχι μόνο στο κίνημα αλλά σε ολόκληρο το πολιτικό σκηνικό της χώρας μας. Η εκλογή Προέδρου με την ανοικτή αυτή διαδικασία ΔΕΝ είναι μια τυπική διαμάχη πολιτικών συσχετισμών, μέσα στο ΠΑΣΟΚ, αλλά αγγίζει και επηρεάζει ολόκληρη την κοινωνία.
Το ΠΑΣΟΚ, προέρχεται από μια μεγάλη ήττα, όχι τόσο ποσοτική αλλά ποιοτική. Έχει χάσει από το 2000 την πρωτοβουλία των κινήσεων και ουσιαστικά την ιδεολογική του ταυτότητα. Παραπαίει, έχει διολισθήσει εδώ και χρόνια σε νεοφιλελεύθερες και διαχειριστικές πολιτικές. Έχει χάσει την ψυχική και πολιτική επαφή του με τα κοινωνικά στρώματα που υποτίθεται εκπροσωπεί. Ο Κυβερνητισμός των στελεχών του, η ιδιότυπη ύπαρξη βαρόνων και προσωποπαγών ομάδων, η απουσία πολιτικού διαλόγου και η διολίσθηση του κομματικού μηχανισμού σε καπετανάτα τοπικών παραγόντων, ολοκληρώνουν την εικόνα του κινήματός μας.
Σε τούτη την κατάσταση η πορεία του κινήματός μας ουσιαστικά είναι μονόδρομος: Ή θα οριοθετήσουμε τις πολιτικές μας από τις δεξιές νεοφιλελεύθερες απόψεις και θα ανασυγκροτήσουμε το κόμμα διατηρώντας τον ανοικτό στην κοινωνία χαρακτήρα του αλλά με οργανωτικό ιστό συμπαγή και ενεργό πολιτικά ή θα συρθούμε και θα καταντήσουμε μια συμπληρωματική στη ΝΔ δύναμη. Σε τούτα τα ερωτήματα καλούνται οι υποψήφιοι Πρόεδροι να απαντήσουν. Σε τούτα τα ερωτήματα καλούνται να δώσουν τις δικές τους ιδέες και προτεραιότητες και όχι στα παραπολιτικά σχόλια των ΜΜΕ που καραδοκούν να απλώσουν το δίχτυ τους και την επιρροή τους παντού.
Για μας το να ξαναφέρουμε την πολιτική στο προσκήνιο είναι το ουσιώδες. Και πολιτική είναι να απαντάς στα ερωτήματα που απασχολούν την Κοινωνία: ιδιωτικοποιήσεις ή κοινωνικός τομέας ; «μαύρη» και τετράωρη εργασία ή πλήρης εργασία για όλους; Με τους επιχειρηματίες και τις τράπεζες ή τους εργαζόμενους; Συνεργασία με άλλες δυνάμεις ή αυτόνομη πορεία; Σε όλα τα παραπάνω ο Γιώργος Παπανδρέου έδωσε και με την αυτοκριτική του και με τις προτάσεις του ενδιαφέρουσες απαντήσεις. Το βασικότερο είναι ότι είναι ο μόνος που αναζήτησε τα αίτια της ήττας στην ουσία και στα αποτελέσματα της πολιτικής μας πρακτικής και όχι στα πρόσωπα και στην δαιμονοποίησή τους. Στο χέρι μας είναι να εργαστούμε ενωμένοι ώστε η ήττα και η πρωτόγνωρη τούτη πολιτική και δημοκρατική διαδικασία εκλογής να γίνει αφετηρία αναγέννησης και νίκης του κινήματος.
Το ΠΑΣΟΚ, προέρχεται από μια μεγάλη ήττα, όχι τόσο ποσοτική αλλά ποιοτική. Έχει χάσει από το 2000 την πρωτοβουλία των κινήσεων και ουσιαστικά την ιδεολογική του ταυτότητα. Παραπαίει, έχει διολισθήσει εδώ και χρόνια σε νεοφιλελεύθερες και διαχειριστικές πολιτικές. Έχει χάσει την ψυχική και πολιτική επαφή του με τα κοινωνικά στρώματα που υποτίθεται εκπροσωπεί. Ο Κυβερνητισμός των στελεχών του, η ιδιότυπη ύπαρξη βαρόνων και προσωποπαγών ομάδων, η απουσία πολιτικού διαλόγου και η διολίσθηση του κομματικού μηχανισμού σε καπετανάτα τοπικών παραγόντων, ολοκληρώνουν την εικόνα του κινήματός μας.
Σε τούτη την κατάσταση η πορεία του κινήματός μας ουσιαστικά είναι μονόδρομος: Ή θα οριοθετήσουμε τις πολιτικές μας από τις δεξιές νεοφιλελεύθερες απόψεις και θα ανασυγκροτήσουμε το κόμμα διατηρώντας τον ανοικτό στην κοινωνία χαρακτήρα του αλλά με οργανωτικό ιστό συμπαγή και ενεργό πολιτικά ή θα συρθούμε και θα καταντήσουμε μια συμπληρωματική στη ΝΔ δύναμη. Σε τούτα τα ερωτήματα καλούνται οι υποψήφιοι Πρόεδροι να απαντήσουν. Σε τούτα τα ερωτήματα καλούνται να δώσουν τις δικές τους ιδέες και προτεραιότητες και όχι στα παραπολιτικά σχόλια των ΜΜΕ που καραδοκούν να απλώσουν το δίχτυ τους και την επιρροή τους παντού.
Για μας το να ξαναφέρουμε την πολιτική στο προσκήνιο είναι το ουσιώδες. Και πολιτική είναι να απαντάς στα ερωτήματα που απασχολούν την Κοινωνία: ιδιωτικοποιήσεις ή κοινωνικός τομέας ; «μαύρη» και τετράωρη εργασία ή πλήρης εργασία για όλους; Με τους επιχειρηματίες και τις τράπεζες ή τους εργαζόμενους; Συνεργασία με άλλες δυνάμεις ή αυτόνομη πορεία; Σε όλα τα παραπάνω ο Γιώργος Παπανδρέου έδωσε και με την αυτοκριτική του και με τις προτάσεις του ενδιαφέρουσες απαντήσεις. Το βασικότερο είναι ότι είναι ο μόνος που αναζήτησε τα αίτια της ήττας στην ουσία και στα αποτελέσματα της πολιτικής μας πρακτικής και όχι στα πρόσωπα και στην δαιμονοποίησή τους. Στο χέρι μας είναι να εργαστούμε ενωμένοι ώστε η ήττα και η πρωτόγνωρη τούτη πολιτική και δημοκρατική διαδικασία εκλογής να γίνει αφετηρία αναγέννησης και νίκης του κινήματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου