100 ημέρες

100 μέρες το ΠΑΣΟΚ στην Κυβέρνηση. 100 μέρες μετά τη μεγάλη νίκη της δημοκρατικής παράταξης. Ο απολογισμός πάντα δύσκολος, αλλά αναγκαίος και επιβεβλημένος, άλλωστε ο ίδιος ο Πρόεδρος, μιλά για αξιολόγηση και λογοδοσία παντού.

Σε οποιαδήποτε προσπάθεια απολογισμού μετράς φυσικά τα υπόλοιπα της προηγούμενης χρήσης. Τα υπόλοιπα αυτά με κατάπληξη ο λαός μας είδε ότι απλώς δεν υπήρχαν. Υπήρχαν και συνεχίζουν να υπάρχουν χρέη, ελλείμματα και αναξιοπιστία. Μια οικονομία στο βάλτο της ύφεσης, με διογκωμένα ελλείμματα, με μια κοινωνία στα όρια της φτώχειας και ψυχολογικά στο χειρότερο επίπεδο. Με επιχειρήσεις που απλώς συντηρούνται, με μισθωτούς και συνταξιούχους ανήμπορους να καλύψουν τα προς το ζην, με μια παραοικονομία όμως να ανθίζει, να πλουτίζει στα κρυφά και να προκαλεί με τα θηριώδη τζιπ, και τις καταναλωτικές δαπάνες της.

Το ΠΑΣΟΚ, δεν είχε υποσχεθεί προεκλογικά, παρά τα απολύτως αναγκαία: Αυξήσεις πάνω από τον πληθωρισμό, αναδιανομή εισοδήματος μέσω της φορολογικής μεταρρύθμισης, και της ενίσχυσης των αγροτών με επιστροφή ΦΠΑ και της αύξησης της αγροτικής σύνταξης, 5% στην Παιδεία, νοικοκύρεμα στις προσλήψεις και ενίσχυση της πραγματικής οικονομίας με «ζεστό χρήμα» στην αγορά και προσανατολισμό στην πράσινη ανάπτυξη. Το κυριότερο όμως που είχε υποσχεθεί ήταν διαφάνεια, αξιοκρατία και λογοδοσία παντού. Δηλαδή ΕΛΠΙΔΑ, για μιαν άλλη πολιτική πρακτική.

Δυστυχώς παρά τα μέτρα τα θετικά που λήφθηκαν αυτές τις 100 ημέρες, η οικονομική κατάσταση, η δεινή θέση της χώρας ήταν αυτή που έδωσε τον τόνο. Κάπου χάσαμε βέβαια το μέτρο. Η χώρα, οι πολίτες κατακλύστηκαν από σενάρια καταστροφολογίας και μιζέριας. Βρήκαν ευκαιρία, ουσιαστικά οι αίτιοι της κρίσης και οι διαβιούντες με μαύρο χρήμα και πάλι να δώσουν τον τόνο. Και να συμβουλές για περικοπές μισθών, για απολύσεις, για σμπαράλιασμα των εργασιακών σχέσεων, για λιτότητα και πάλι. Θα αδικούσαμε την Κυβέρνηση, αν υποστηρίζαμε ότι ενέδωσε ολοκληρωτικά σε αυτές τις πιέσεις: Και το επίδομα αλληλεγγύης δόθηκε από την έκτακτη εισφορά, και το νομοσχέδιο για τα δάνεια, έστω και κουτσουρεμένο κατατέθηκε και το 1δις στην Παιδεία δόθηκε , και αυξήσεις στις αγροτικές συντάξεις έγιναν. Όμως χάθηκε μέσα σε αυτό το αλαλούμ και τον πανικό, η διαμορφωμένη αισιοδοξία που τόσο είναι απαραίτητη στην οικονομία μας.

Από την άλλη οι πρωτοβουλίες για διαβούλευση ΠΑΝΤΟΥ, Ο Καλλικράτης (Νέα διοικητική αρχιτεκτονική της χώρας), η ηλεκτρονική διακυβέρνηση, το νοικοκύρεμα των δημόσιων οικονομικών στα θετικά της πιστώνεται και δείχνει το δρόμο που πρέπει να βαδίσουμε. Το δρόμο των ρήξεων με το παρελθόν, το δρόμο των καινοτόμων δράσεων σε όλους τους τομείς.

Λάθη έγιναν και μάλιστα κάποια , όπως το μέτρο των πράσινων τελών, ουσιαστικά δημιούργησε πραγματική κοινωνική δυσφορία, γιατί και άδικο και αναποτελεσματικό ήταν. Από την άλλη αρρυθμίες και παλινωδίες όπως η διάταξη για τις γονικές παροχές, δείχνουν ότι χρειάζεται περισσότερη προσοχή και μελέτη , πριν οριστικοποιηθεί κάτι.

100 ημέρες λοιπόν μιας Κυβέρνησης νέας στην ουσία της, με κινητικότητα, σχέδιο και όρεξη για δουλειά. Συγκρινόμενη με τις κυβερνήσεις Καραμανλή, τις κυβερνήσεις της απραξίας και του αυτόματου πιλότου, πραγματικά έχει θετικό πρόσημο. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό , χρειάζεται φυγή προς τα εμπρός, με νομοθετικές πρωτοβουλίες και ριζοσπαστικές κινήσεις. Οι στόχοι για αναδιανομή του πλούτου προς όφελος των ασθενέστερων, για πράσινη ανάπτυξη, για καινοτόμες δράσεις στην Παιδεία και την υγεία, είναι μπροστά μας και πρέπει να κατακτηθούν.