Ο ήλιος κονταροχτυπιόταν με τη θάλασσα , σκορπίζοντας λάμψεις. Το ισχυρό αεράκι από το κρητικό πέλαγος στροβίλιζε χαριτωμένα τους λεπτούς κόκκους της άμμου, που επέλεγαν τα ..μάτια σου για να εγκατασταθούν μόνιμα. Η κυρά Κατίνα από τη διπλανή ομπρέλα συναγωνιζόταν με τον παφλασμό των κυμάτων , ωρυόμενη στο Γιαννάκη της, ότι έπρεπε να φάει όλο του το φρούτο για να είναι εντάξει με την Μεσογειακή (ουπς Κρητική διατροφή). Αυτός αντιδρούσε και τσίριζε, κι εσύ, ξεχνούσες τις παιδαγωγικές σου αρχές, σκεφτόσουν τον Ηρώδη, δίνοντας του άφεση αμαρτιών.
Οι δυο γόηδες από δίπλα, έβγαλαν επιτέλους τα μαύρα πουκάμισα, οι χρυσές καδένες τους μπερδεύονταν όμορφα με τα δασύτριχα στήθη τους και ξάφνου αποφάσισαν πως ο χώρος ανάμεσα στα πόδια σου, είναι το ιδανικό μέρος για να επιδείξουν τις δεινές τους ικανότητες στις ρακέτες. Το ατέλειωτο τικ-τακ της μπάλας, ροκανίζει αμέριμνα τις τελευταίες αντιστάσεις των νεύρων σου.
Η εφημερίδα σου, βοηθούμενη από το μελτεμάκι αποφασίζει να γίνει επιτέλους ανεξάρτητη και να χαριεντιστεί ασύστολα σε άλλα χέρια 8-9 καρέκλες παρακάτω.
Εικόνες καλοκαιρινής τρέλας. Εικόνες διακοπών του νεοέλληνα που παρά την οικονομική δυσπραγία, αποφάσισε να αφήσει τα πάτρια και να εκδράμει σε εξοχές και θάλασσες. Δέκα ολόκληρους μήνες βαυκαλιζόμαστε με το καλοκαίρι, της διακοπές, τα ταξίδια, τον ελεύθερο χρόνο μας.
Ψευδαισθήσεις!!!!!
Διακοπές από τι άραγε? Από τη δουλειά;, την ζωή; Την καθημερινότητα; Μα υπάρχει μεγαλύτερη ρουτίνα , ταλαιπωρία, και σκλαβιά από τις διακοπές; Ξεκινάς αξημέρωτα, κουβαλώντας σαν αχθοφόρος της προπολεμικής Αθήνας, τσάντες, σακίδια, βαλίτσες, νεσεσέρ και ότι άλλο μας επιβάλει η καταναλωτική κοινωνία. Γρονθοκοπιέσαι στα λιμάνια και στα αεροδρόμια. Ιδροκοπάς σε τετράγωνα κουτάκια των 7 τετραγωνικών, έναντι 80 και 100 ευρώ, διασχίζει 3 διαδρόμους και καμιά διακοσαριά σκαλοπάτια για να βρεις τη θέα προς τη θάλασσα που σε είχε συγκλονίσει στη σχετική ιστοσελίδα του οικογενειακού ξενοδοχείου. Συνάπτεις ερωτικές σχέσεις με τον κυρ Βαγγέλη, τον ιδιοκτήτη της μοναδικής αξιοπρεπούς και συμβατής με τον προϋπολογισμό σου, ταβέρνας, για να σου βρει τραπέζι πριν τις 2 τα ξημερώματα. Ενημερώνεσαι ακουσίως για τις τελευταίες εξελίξεις της χιπ χοπ μουσικής στις 6 το πρωί, από το μπαρ κάτω από το δωμάτιό σου. Έντρομος τρέχεις για τσεκ απ και προληπτικούς εμβολιασμούς , ανακαλύπτοντας το άλλο πρωί κάτι τεράστιες φουσκάλες και σπυράκια από την άνιση μάχη σου με τα αιμοβόρα κουνούπια , σκνίπες κι άλλα ζωύφια που ροκανίζουν μαζί με σένα και την οικολογική σου συνείδηση.
Ακόμα δεν πειστήκατε;
Γι αυτό σας λέω, ας μην αυτογελοιοποιούμαστε. Ας σταματήσουμε να εξορμούμε στα όρη και τα λαγκάδια και στα νησιά σαν πρόσκοποι. Γιατί έτσι χάνουμε και τους λόγους της όποιας εξέγερσής μας, απέναντι σε αυτούς που μας τυραννούν, όταν μιλάμε για δήθεν ελευθερία στις διακοπές.
Ζήτω το Φθινόπωρο λοιπόν!! Ζήτω οι στιγμές που ακούραστα μας κουράζουν, δίνοντας μας νόημα και καθορίζοντας μας ως σκεπτόμενα πλάσματα. (τουλάχιστον, ως το επόμενο Καλοκαίρι, ως τις επόμενες διακοπές μας. Είναι δημοσιευμένο και στο cretalive.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου