Οι «ήσυχες» μέρες του Αυγούστου

«Τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις»

Ουμπέρτο Έκο

Τελικά ο Umberto Eco είχε άδικο. Ειδήσεις υπάρχουν και παραυπάρχουν: Οι φερέλπιδες Υπουργοί και οι συμμετέχοντες αρχηγοί, της τριμερούς συγκυβέρνησης, συνεχίζουν να μας εκπλήσσουν: Ξέχασαν μέσα σε ένα δυο μήνες τις προεκλογικές τους δεσμεύσεις,  τις προγραμματικές τους συμφωνίες, και συνεχίζουν το έργο των προηγούμενων μνημονιακών Κυβερνήσεων: υποταγή και οσφυοκαμψία σε κάθε νεύμα της Τρόικας, και των δανειστών. Μέτρα επί μέτρων που το καθένα από αυτά, περικόπτει μισθούς και συντάξεις ή περιορίζει δικαιώματα εργασιακά ή ασφαλιστικά. Στο απυρόβλητο φυσικά το μεγάλο κεφάλαιο και τα σκανδαλώδη προνόμιά του , καθώς και η φοροδιαφυγή.

Ποιος θυμάται τις υποσχέσεις για: «νέο μείγμα πολιτικής», τις «μη οριζόντιες μειώσεις μισθών και συντάξεων», «τις αναπτυξιακές πρωτοβουλίες», την «διαπραγμάτευση-απαγκίστρωση» από το μνημόνιο; Σίγουρα δεν τις θυμούνται τα μεγάλα ΜΜΕ που συνεχίζουν το θεάρεστο έργο που είχαν ξεκινήσει κατά την προεκλογική περίοδο: Τον τρόμο και την καταστροφολογία, τους εκβιασμούς και τη στοχοποίηση σε κάθε κοινωνική ομάδα, ή συλλογικότητα που τολμά να διαμαρτυρηθεί ή να σηκώσει το κεφάλι. Σήμερα, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, η «είδηση» είναι δυναμικό προϊόν, διαμορφώνει τις μάζες, έχει πολιτική και οικονομική αξία. Έχουμε εθιστεί στην κατανάλωση «ειδήσεων» και μάλιστα έχουμε αποκτήσει τη σνομπ συμπεριφορά ενός βουλιμικού πελάτη σε supermarket που αντί για τρόφιμα, σερβίρονται… news. Ειδήσεις μεγαλύτερες και μικρότερες που συνεχίζουν να βυθίζουν στην απογοήτευση μεγάλες ομάδες πληθυσμού. Οι απολύσεις, η ελαστικοποίηση του ωραρίου, βαπτίζονται τομές που ενισχύουν την ανταγωνιστικότητα. Η εφεδρεία και το ξεπούλημα δημόσιων οργανισμών και κοινωνικών αγαθών, ονομάζονται μεταρρυθμίσεις. Το άγριο κυνηγητό μεταναστών, έτσι χωρίς σχέδιο και χωρίς μια συνολική μεταναστευτική πολιτική, κρύβεται υπό τις νεφέλες του «Ξένιου Δία» και χαϊδεύει τα χαμηλότερα ένστικτα των δύσμοιρων πολιτών των μεγαλουπόλεων. 

Εκμεταλλεύονται τον διαρκή αγώνα επιβίωσης του Έλληνα πολίτη. Ποντάρουν στις μικρές και μεγάλες μας ανασφάλειες και δημιουργούν καθημερινά ένα αύριο χωρίς ελπίδα. Θεωρούν ότι έχοντας στα χέρια τους την ενημέρωση, την οικονομική και πολιτική εξουσία, μπορούν να ασχημονούν στις ζωές μας. Δεν αντιλαμβάνονται ότι η απαξίωση της πολιτικής και των πολιτικών, η πλήρης καταστροφή  του κοινωνικού ιστού οδηγεί τη χώρα σε άλλα μονοπάτια.

Το τέλος του θέρους προοιωνίζει ήδη τις μεγάλες κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές εντάσεις που είναι ήδη ορατές αλλά θα ενταθούν και θα εκραγούν σύντομα. Καθήκον μας είναι, να αναδείξουμε το πραγματικό πρόβλημα της χώρας: την πλήρη υποταγή του κυρίαρχου πολιτικού προσωπικού στις επιταγές των δανειστών, να φέρουμε σε πρώτο πλάνο τα γεγονότα που συνήθως κρύβονται πίσω από τις ειδήσεις που μας σερβίρονται και να χρεώσουμε στους ιθύνοντες που τα δημιούργησαν, το κόστος που τους αναλογεί. Να ενισχύσουμε το αντίπαλο δέος σε τούτες τις πολιτικές: το δημόσιο και κοινωνικό Κράτος που δεν θα ασκεί πελατειακή πολιτική, αλλά θα οργανώνει το κοινωνικό και οικονομικό μέλλον της χώρας στηριγμένο σε νέα παραγωγική βάση και εμπνεόμενο από ένα νέο ουμανισμό.