Η δύναμη των λέξεων

«Προσέξτε τις σκέψεις σας γιατί γίνονται λέξεις

τις λέξεις σας γιατί γίνονται πράξεις
τις πράξεις σας γιατί γίνονται συνήθειες
τις συνήθειές σας γιατί γίνονται ο χαρακτήρας σας και
τον χαρακτήρα σας γιατί γίνεται το πεπρωμένο σας»

 Μαχάτμα Γκάντι:

       Οι λέξεις πάντα τρόμαζαν τις εξουσίες και εννοώ οι λέξεις οι αλώβητες από τον καθωσπρεπισμό και οι φέρουσες την αρχέγονη σημασία τους, οι « πιστοποιημένες» λέξεις. Ο γραπτός λόγος από τη φύση του, είναι «κοινωνικός», θέλει να μοιραστεί με άλλους ανθρώπους, να χαριεντιστεί μαζί τους, να τους «δοθεί» και να γίνει κτήμα των άλλων.Έτσι είναι.

     Είχαν, έχουν και θα έχουν δύναμη, οι λέξεις. Και αυτό είναι κάτι, που η εξουσία (σε κάθε πιθανή εκδοχή της) αλλά και οι τεχνικοί της εξουσίας και των μηχανισμών της το γνώριζαν πάντα και εξακολουθούν να το γνωρίζουν καλά, και βεβαίως να το χρησιμοποιούν. Οι λέξεις, οι ιδέες δεν περιγράφουν απλώς καταστάσεις και γεγονότα, δεν σχηματοποιούν και αποσαφηνίζουν μόνον τις έννοιες, αλλά διεγείρουν συνειδήσεις, εξάπτουν φαντασίες, μορφοποιούν όνειρα, προκαλούν συναισθήματα, πυρπολούν ψυχές, ξεσηκώνουν αγώνες, εξεγέρσεις, επαναστάσεις, παρασύρουν σε φανατισμούς. "Οι λέξεις φωτίζουν και οι λέξεις σκοτίζουν...με τις λέξεις κυβερνιούνται οι άνθρωποι", έλεγε ο Ντισραέλι.

     Οι λέξεις, οι προτάσεις, τα κείμενά μας, είναι σαν τις άπιστες γυναίκες. Θέλουν τα μάτια των άλλων να τις θαυμάζουν, να τις γδύνουν από τα επιφανειακά στολίδια τους, να τις κάνουν δικές τους. Περιμένουν τον ανυποψίαστο αναγνώστη, που είναι έτοιμος να παρακολουθήσει μια ιστορία που δεν τον ενδιαφέρει προσωπικά, ν` αρχίσει την ανάγνωση. Και του κλείνουν το μάτι, του ανοίγονται, του στέλνουν χιλιάδες μηνύματα, τον καθοδηγούν, μέχρι να τους παραδοθεί εντελώς. Έρμαιο στα χέρια τους. Το ίδιο και ο επόμενος, ο επόμενος….. κάθε ένας μοναδικός και ξεχωριστός εραστής σε αυτό το παιχνίδι στα σκιερά δάση της αφήγησης.

     Κι εσύ, ο γραφιάς, έρημος και μόνος, αποκομμένος από τα γραπτά σου, γεύεσαι τη χαρά της αφής του φτηνού χαρτιού. Απολαμβάνεις την ηδονή της ανάγνωσης και ήδη δουλεύεις στο μυαλό σου το επόμενο θέμα που σε συγκινεί.

"Πες μου, άνθρωπε, πού είναι η γη μας,

τα βουνά, τα ποτάμια, οι κοιλάδες

και τα δάση μας;

Πού είναι η χώρα μας; Πού είναι οι τάφοι μας;

Είναι στις λέξεις, στις λέξεις της γλώσσας μας" "Ανώνυμο"